Κωστής Πλάντζος
Μόνον Ελληνες που ζουν σε άλλη χώρα μπορεί να πιστεύουν ότι η δημοσιογραφική κριτική είναι κατευθυνόμενη κατά της κυβέρνησης. Ή βολεμένοι, μισθοφορικά τρολ κι από την φύση τους «haters», συνωμοσιολόγοι και κακόψυχοι που κρίνουν εξ ιδίων πάντα τα αλλότρια –παντού και πάντα υπάρχουν τέτοιοι.
Φαντάζει πραγματικά απίστευτο για πολλούς ότι μια κυβέρνηση μπορεί να κάνει τόσα λάθη και τόση ζημιά σε κάθε της κίνηση. Επειδή -και στατιστικά ακόμη- είναι σχεδόν αδύνατον να κάνει συνεχώς λάθη μια κυβέρνηση, κάποιοι βολεύονται να πετάνε «τα μισά στη θάλασσα» από όσα ακούνε και να τα θεωρούνε fake news, μέχρι να έρθει η ώρα που και αυτοί θα νοιώσουν ότι πνίγονται από τα λάθη της κυβέρνησης. Δεν είναι "haters" οι δημοσιογράφοι κατά της κυβέρνησης, αντιθέτως το κόμμα που κυβερνά "εκπαιδεύει" συστηματικά κακοπροαίρετους, με τον διχαστικό λόγο και την λαϊκίστικη συνθηματολογία η οποία αποτελεί την «ρομφαία» της (και «ασπίδα») κατά των αντιπάλων της –η καλύτερη άμυνα άλλωστε μιας εξουσίας είναι η επίθεση σε δικαστές και δημοσιογράφους. Ειδικά όταν «αντιπάλους» της δεν θεωρεί μόνον τους πολιτικούς, αλλά συλλήβδην όλους όσους δεν είναι στρατευμένοι μαζί της σε ό,τι και αν κάνει (ας διαβάσει κάποιος το Μανιφέστο «τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» του Δημήτρη Γληνού για να δει πως είναι λυμένα όλα αυτά, εδώ και 75 χρόνια χρόνια στη χώρα μας).Ας σκεφτεί όμως κάποιος καλοπροαίρετος –ειδικά αν ζει σε άλλη χώρα και δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα- πώς εννοεί η κυβέρνηση την άσκηση της εξουσίας, με ένα πολύ απλό σημερινό παράδειγμα:
Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, δύο μέρες πριν ξεκινήσει να επιβάλλεται ο φόρος διαμονής στους τουρίστες, το υπουργείο Οικονομικών θυμήθηκε ότι πριν ενάμισι χρόνο ψήφισε ένα νόμο (ν.4389/27-5-2016) που έλεγε ότι από 1.1.2018 επιβάλλεται στην Ελλάδα φόρος διανυκτέρευσης σε ξενοδοχεία κλπ.
Ας πούμε ότι οι δημοσιογραφοι λέγανε τότε, το 2016, πως αυτός ήταν ένας πολύ καλός νόμος, μετά από μια καλή και σκληρή διαπραγμάτευση που έκανε η κυβέρνηση με τους δανειστές.
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου η τελευταία εργάσιμη μέρα του 2017 (μεσημέρι Παρασκευής 29 Δεκεμβρίου) που έβγαλε ανακοίνωση το υπουργείο Οικονομικών για να πει τι; Ότι το μέτρο ξεκινά μεν τυπικά από 1.1.2018 όπως προβλέπει ο νόμος, αλλά…. Και εδώ αρχίζουν τα «αλλά»:
(α) «για την ομαλή εφαρμογή του μέτρου το άρθρο αυτό πρόκειται να τροποποιηθεί άμεσα»
(β) «ώστε να προβλέπεται πλέον ρητά, ότι ο φόρος θα βαρύνει σε κάθε περίπτωση τον ταξιδιώτη-διαμένοντα-χρήστη του δωματίου ή διαμερίσματος»
(γ) ότι ο φόρος «επιβάλλεται από τις ξενοδοχειακές και λοιπές επιχειρήσεις προς τους διαμένοντες με την έκδοση ειδικού στοιχείου-απόδειξης είσπραξης φόρου διαμονής»
(δ) ότι «το ειδικό αυτό στοιχείο δεν επιβαρύνεται με ΦΠΑ» και
(ε) ότι «η τροποποιηθείσα διάταξη θα ισχύσει αναδρομικά από 01-01-2018».
Πήρε δηλαδή 19 μήνες στο υπουργείο Οικονομικών για να καταλάβει ότι το μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί και θα αλλάξει ξανά, αφού πρώτα… ισχύσει! Και έβγαλε ανακοίνωση για να πει ότι μετά τις γιορτές –και κατόπιν εορτής!- θα πει στους πολίτες και τις επιχειρήσεις με τι αποδείξεις, με τι ΦΠΑ, ποιοι θα πληρώνουν και πόσα.
Ούτε καν πώς θα εισπράξει τον φόρο που επέβαλε δεν προνόησε δηλαδή η κυβέρνηση. Και κανείς από τους βουλευτές που ψήφισαν έναν τέτοιο νόμο δεν ζήτησε εξηγήσεις γιατί αναστατώνεται ολόκληρη η τουριστική αγορά (ο μόνος κλάδος στη χώρα που δεν καταστράφηκε από την κρίση) με ένα μέτρο που, ακόμα και αν πει κανείς πως ήταν σωστό και για καλό σκοπό (πχ να πληρώνουν οι ξένοι, οι πλούσιοι αντί να κόβονται συντάξεις κλπ κλπ) επιβάλλεται με λάθος τρόπο και δημιουργεί ζημιά αντί να φέρει οφέλη.
«Χαμηλής πολιτικής ζήτημα» θα πει κανείς. «Μα γιατί αποτελεί είδηση στην Ελλάδα η φορολογία;» θα πούνε άλλοι, από το εξωτερικό κυρίως. Εμ, έλα ντε, αυτό ακριβώς λέω και εγώ,
Και είναι άπειρα τα καθημερινά μικρ.ά παραδείγματα αυτά –πέραν από τα άλλα τα …. «υψηλής πολιτικής»- που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση κάνει και τα εύκολα, δύσκολα.
Και αντί να βελτιωθεί για να «στρώσει» η κατάσταση, τα καλύπτει πάντα με κορώνες που υψώνει διαρκώς περί πολιτικής βούλησης», στέλνοντας «στο πυρ το εξώτερον» μονίμως την διαπλοκή και τα «συμφέροντα» που την πολεμούν λυσσσαλέα σε ό,τι κάνει, έχοντας κάνει «καραμέλα» πια την αιώνια σύγκριση «παλιού-νέου», «μνημονιακών-αντιμνημονιακών», «φίλων-εχθρών», «φτωχών-πλουσίων», «δικαίων-αδίκων», «αριστερών-δεξιών», «νομοταγών-παραβατών», «εργαζόμενων-αφεντικών», «θυμάτων-βολεμένων», «κράτους-ιδιωτών» κλπ κλπ. Όπου, βέβαια, η κυβέρνηση ταυτίζεται σχηματικά πάντα με το «καλό» μέρος της σύγκρισης, επικαλούμενη το επιχείρημα του «αριστερού dna» και του «κακού συστήματος». Αυτή είναι η ίδια κατάληξη πάντα για ό,τι στραβό γίνεται πια στην Ελλάδα. Δεν φτιάχνεται τίποτα, χαλάει κι ό,τι υπήρχε ή είχε απομείνει, αλλά στην κυβέρνηση λένε πως της κάνουν όλοι πόλεμο…
Θα μπορούσα να γράφω επί ώρες και για χιλιάδες άλλα πράγματα που έγιναν φέτος μόνον, όπως για το πετρέλαιο που μόλυνε τον Σαρωνικό αλλά ξεχάστηκε μαζί με τα δεκάδες άλλα τέτοια ναυάγια, για τη Μάνδρα που καταστράφηκε ένα ξημέρωμα, για τις συντάξεις, το ΕΚΑΣ και τα επιδόματα που κόπηκαν για να γίνουν ΚΕΑ (δηλαδή 1-200 ευρώ το μήνα), για τα νταούλια και τα δημοψηφίσματα που έγιναν Μνημόνια για άλλα 7 χρόνια έως το 2022, για τους πλειστηριασμούς και τα κινήματα «δεν πληρώνω» -μέχρι και για τις υποδείξεις του Πρωθυπουργού στον (πρώην «φίλο και σύμμαχό» του που θα απομόνωνε την Μέρκελ στη Γερμανία) Μάρτιν Σουλτς να κάνει κι αυτός «κωλοτούμπα» και να στηρίξει αμέσως την Καγκελάριο «για το καλό της χώρας του» αντί να επιμένει άλλο πια στην «ιδεολογική καθαρότητα των θέσεών του».
Είναι επίσης αδύνατον ίσως να πιστέψει κανείς ότι επί 11 μήνες κάθε χρόνο, η κυβέρνηση που έχει κάνει «παντιέρα» την «χαλάρωση της λιτότητας» και σε …παγκόσμιο επίπεδο ακόμα, υπερβάλλει σε λιτότητα που εφαρμόζει στην Ελλάδα, ξεπερνώντας σε βιαιότητα ακόμα και τα Μνημόνια που ψήφισε η ίδια (συγκρίνετε τα Μνημόνια με τους νόμους και τον Προϋπολογισμό για να δείτε πώς) προκειμένου να έχει κάθε Δεκέμβριο και ένα … «πλεόνασμα υπεραπόδοσης» προκειμένου να μοιράσει «μποναμά» σε εκείνους που τους στέρησε ό,τι δικαιούντο ως τότε, με βάση το ίδιο το Μνημόνιο.
Αντί λοιπόν να ψάχνουν για "haters" στην κυβέρνηση, καλύτερα να ψάχνανε στα λάθη τους. Θα ήταν τίμιο και οι καλοπροαίρετοι ίσως το αποδέχονταν κιόλας. Αλλά σε αυτήν κυβέρνηση δεν αγαπούν ιδιαίτερα ούτε τα «ίσως», ούτε «καλοπροαίρετους» και «πρόβατα». Θέλουν «haters» και μόνον…
Φυσικά και έχουν στην κυβέρνηση -όπως έχουν όλοι άλλωστε- δικαίωμα στο λάθος. Ούτε βέβαια «Κοινωνίες Αγγέλων» υπάρχουν πουθενά. Και φυσικά και οι δημοσιογράφοι κάνουν λάθη, όπως κάνουν και ειδικοί επιστήμονες ακόμα –και πάνω από τον ετοιμοθάνατο μπορεί οι γιατροί να διαφωνούν τι έχει και αν θα ζήσει.
Αλλά κανείς άλλος δεν βγάζει τόσους νόμους και δεν διαχειρίζεται τις ζωές, τις περιουσίες και την αξιοπρέπεια όλων των άλλων, όπως κάνει η (εκάστοτε) κυβέρνηση. Και για αυτό δεν επιτρέπεται κανείς ποτέ να κλείνει τα αυτιά και τα μάτια. Ούτε στα λάθη και στην ανικανότητα, ούτε και στα εξόφθαλμα ψέματα. Αν δεν συμφωνεί μαζί μας η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για εμάς και όχι για την πραγματικότητα…
Εκτός βέβαια και αν κάποιοι (πολίτες, πολιτικοί, επιχειρηματίες κλπ) θα προτιμούσαν ή θα βολεύονταν για να κάνουν τις δουλειές τους, να ζούσαν σε καθεστώτα όπως στη Ρωσία, στην Πολωνία, στην Τουρκία -ή και στον Μεσαίωνα ακόμα- όπου δεν υπάρχει θέση για καμία κριτική, αλλά αυτή καταγγέλλεται μονίμως σαν «κατάκριση», «χαλκείο», έγκλημα και αμαρτία.
Ωστόσο, κανείς «ελέω θεού» ή «στο όνομα του λαού» εξουσιαστής δεν είπε ποτέ πως θέλει το κακό της πατρίδας και του λαού του. αντιθέτως όλοι «για το καλό του» ορκίζονταν και κυβερνούσαν πάντα. Ούτε και κανείς όμως έβαλε ποτέ τους δημοσιογράφους να κάνουν τη δουλειά εκείνων που κυβέρνησαν ή κυβερνούν –άλλωστε δεν θα ήταν καλύτεροι ή ικανότεροι στην θέση τους.
Για αυτό, ούτε το 2018 θα σταματήσουν οι δημοσιογράφοι να γίνονται δυσάρεστοι και να λένε τα στραβά, όποια κυβέρνηση και αν βρίσκεται στην εξουσία. Η «τύφλα» απέναντι στους δημοσιογράφους και η άρνηση της πραγματικότητας, δεν είναι «δικαίωμα» ούτε και «άποψη» σε μια Κοινωνία. Γιατί αν δεν ξέρει ο καθένας μας πού πατάει και πού πηγαίνει, είναι σίγουρο το πού θα καταλήξει…
Για αυτό εύχομαι για το 2018: λιγότερα λάθη από την κυβέρνηση, ενημέρωση για πιο ευχάριστα θέματα από τους δημοσιογράφους, Υγεία και «καλά μυαλά» στους φίλους αναγνώστες που έχουν δικαίωμα, την δύναμη και την υποχρέωση να απαιτούν σωστή πληροφόρηση, χωρίς όμως να ξεχνάνε σε τι συνθήκες αυτή παράγεται και πώς αντιμετωπίζεται «δεξιά και αριστερά». Καλή χρονιά σε όλους και ας ευχηθούμε να μη ξεχάσουμε την αγάπη, την αξιοπρέπεια και τον άνθρωπο μέσα μας –γιατί από λεφτά ο καθένας ξέρει πια την αλήθεια για το τι θα συμβεί χωρίς να είναι μάντης ή ο Καζαμίας…
ΠΗΓΗ: 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου