Γρ. Νικολόπουλος
Από την αρχή της κρίσης, καθημερινά, χτυπάει το τηλέφωνο και διάφοροι γνωστοί από όλους τους κλάδους της οικονομίας προτείνουν λύσεις που, κατά τη γνώμη τους, θα έλυναν κάποια από τα σημερινά προβλήματα που έχει η χώρα. Και σας διαβεβαιώνω ότι οι περισσότερες από αυτές τις ιδέες είναι σωστές, εφαρμόσιμες, αποτελεσματικές και θα έλυναν το πρόβλημα ή, τουλάχιστον, θα το περιόριζαν. Σας βεβαιώνω επίσης ότι όλες αυτές οι ιδέες -και φαντάζομαι και πολλές άλλες ακόμη- έχουν μεταφερθεί στην κυβέρνηση, στους αρμόδιους υπουργούς, στον πρωθυπουργό τον ίδιο, στην αντιπολίτευση και στη δημόσια διοίκηση. Τέλος, σας βεβαιώνω ότι καμία από αυτές δεν εφαρμόστηκε και όλες πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.
Και εδώ τίθενται τα ερωτήματα: Γιατί; Είναι ανίκανοι οι πολιτικοί και η δημόσια διοίκηση; Είναι προδότες; Θέλουν να καταστρέψουν τη χώρα; Είναι πράκτορες ξένων συμφερόντων;
Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε προδότες, ούτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα ξένα συμφέροντα και θεωρίες συνωμοσίας. Απλώς, δεν θέλουν. Τι δεν θέλουν; Δεν θέλουν να μειώσουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα, ούτε να αλλάξουν τη δομή και τη λειτουργία του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κορυφαίοι υπουργοί όπως ο κ. Βενιζέλος ή ο κ. Ρέππας είναι ιδιαίτερα ευφυείς, ιδιαίτερα ικανοί και αποτελεσματικοί άνθρωποι, με πολύ καλή αντίληψη των διεθνών συνθηκών και του οικονομικού γίγνεσθαι. Ομως αυτό που τους ζητάμε, αυτό που χρειάζεται η χώρα, δεν το χωράει το μυαλό τους. Δεν θέλουν να το εξυπηρετήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν μέσα στα κόμματα. Ανέβηκαν με μεγάλες δυσκολίες την κομματική σκάλα και έφτασαν στο υψηλότερο σημείο. Οι φίλοι τους είναι κομματικοί. Οι συγγενείς τους είναι κομματικοί. Οι συνεργάτες τους είναι κομματικοί. Οι υφιστάμενοί τους είναι κομματικοί. Οι προϊστάμενοί τους είναι κομματικοί. Οι ψηφοφόροι τους είναι κομματικοί. Η ζωή τους είναι το κόμμα, η πολιτική, η δημόσια διοίκηση.
Τι ζητάμε λοιπόν από αυτούς τους ανθρώπους; Να μειώσουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα και τις αμοιβές των δημόσιων υπαλλήλων, να καταργήσουν διευθύνσεις και οργανισμούς και να πουλήσουν τις ΔΕΚΟ. Δηλαδή τους ζητάμε να διώξουν συγγενείς και φίλους, να τους πετάξουν στον δρόμο, να εγκαταλείψουν το σπίτι τους (το κόμμα), να απολύσουν τους υπαλλήλους τους. Γίνεται; Κατά τη γνώμη μου, όχι.
Αν οι πολιτικοί μειώσουν τον δημόσιο τομέα, θα χάσουν, εκτός από τους συγγενείς και φίλους, και τη δύναμή τους. Αν το Δημόσιο εξυγιανθεί, αν το έλλειμμα εξαφανιστεί, πώς θα διορίζουν, πώς θα δίνουν υποσχέσεις και θα αγοράζουν ψήφους, πώς θα διαλέγουν ποιος επιχειρηματίας θα αναλάβει τα δημόσια έργα; Η μείωση του δημόσιου τομέα και η μετατροπή του ελλείμματος σε πλεόνασμα είναι καταστροφή για τους Ελληνες πολιτικούς. Ούτε ανίκανοι, λοιπόν, είναι, ούτε προδότες. Απλώς είναι ταυτισμένοι με τη δημόσια διοίκηση, τους κομματικούς δημόσιους υπαλλήλους, τη διαφθορά και το ρουσφέτι. Και επειδή αναφέρομαι έως τώρα σε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οφείλω να θυμίσω ότι τα ίδια και πολύ χειρότερα έκαναν οι υπουργοί και οι βουλευτές της Ν.Δ. και αν, ο μη γένοιτο, επανέλθουν, θα κάνουν ακριβώς τα ίδια μέχρι να φτάσουμε στην απόλυτη καταστροφή.
Μπαίνει, λοιπόν, τώρα ένα ακόμη ερώτημα: Μα, αν δεν μειώσουν το Δημόσιο και το έλλειμμα, η χώρα θα πτωχεύσει. Και εδώ δίνεται ο μεγάλος αγώνας των πολιτικών με τον χρόνο. Κοροϊδεύουν τους Ευρωπαίους μπας και περάσει ο καιρός και αλλάξει η πολιτική στην Ευρώπη και βγει ευρωομόλογο ή κατέβει ο από μηχανής θεός και μας σώσει. Αποτέλεσμα αυτής της κοροϊδίας είναι να αυξήσουν φέτος τις δημόσιες δαπάνες αντί να τις μειώσουν και το έλλειμμα να ξαναπλησιάσει το επίπεδο του 2009. Εξωφρενικό!
Και όταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκαλο, όπως τώρα που απηύδησε και έφυγε η τρόικα απειλώντας να μη μας δώσει τη δόση, προτιμάνε να ρίξουν ένα χαράτσι στα κεφάλια όλων, όπως ο φόρος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, όπως οι έκτακτες εισφορές, όπως όλα τα άλλα που θα σκαρφιστούν, αρκεί να μη μειώσουν το μέγεθος του Δημοσίου.
Φυσικά, η άσκηση αυτή δεν λύνεται. Το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι θα μας φορολογήσουν μέχρι θανάτου πριν μας πτωχεύσουν και μετά θα κατηγορούν τους Ευρωπαίους ότι δεν μας στήριξαν. Ετσι θα δικαιολογήσουν και την πτώχευση και την επιστροφή στη δραχμή, και με βάση αυτά και μερικές κραυγές περί ανεξαρτησίας της χώρας και περί εθνικής κυριαρχίας και με τον Χολαργό να τυπώνει κατοχική δραχμή θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας για να μας διορίσουν στο Ελληνικό Δημόσιο.
Αυτή θα είναι η εξέλιξη, αυτό θα είναι το τέλος της κρίσης, απλό, καθαρό και προφανές και όποιος διαφωνεί, εύχομαι ολόψυχα να δικαιωθεί.
18/09/2011 11:11
http://img.protothema.gr/
Και εδώ τίθενται τα ερωτήματα: Γιατί; Είναι ανίκανοι οι πολιτικοί και η δημόσια διοίκηση; Είναι προδότες; Θέλουν να καταστρέψουν τη χώρα; Είναι πράκτορες ξένων συμφερόντων;
Η άποψή μου είναι ότι δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε προδότες, ούτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα ξένα συμφέροντα και θεωρίες συνωμοσίας. Απλώς, δεν θέλουν. Τι δεν θέλουν; Δεν θέλουν να μειώσουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα, ούτε να αλλάξουν τη δομή και τη λειτουργία του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κορυφαίοι υπουργοί όπως ο κ. Βενιζέλος ή ο κ. Ρέππας είναι ιδιαίτερα ευφυείς, ιδιαίτερα ικανοί και αποτελεσματικοί άνθρωποι, με πολύ καλή αντίληψη των διεθνών συνθηκών και του οικονομικού γίγνεσθαι. Ομως αυτό που τους ζητάμε, αυτό που χρειάζεται η χώρα, δεν το χωράει το μυαλό τους. Δεν θέλουν να το εξυπηρετήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν μέσα στα κόμματα. Ανέβηκαν με μεγάλες δυσκολίες την κομματική σκάλα και έφτασαν στο υψηλότερο σημείο. Οι φίλοι τους είναι κομματικοί. Οι συγγενείς τους είναι κομματικοί. Οι συνεργάτες τους είναι κομματικοί. Οι υφιστάμενοί τους είναι κομματικοί. Οι προϊστάμενοί τους είναι κομματικοί. Οι ψηφοφόροι τους είναι κομματικοί. Η ζωή τους είναι το κόμμα, η πολιτική, η δημόσια διοίκηση.
Τι ζητάμε λοιπόν από αυτούς τους ανθρώπους; Να μειώσουν το μέγεθος του δημόσιου τομέα και τις αμοιβές των δημόσιων υπαλλήλων, να καταργήσουν διευθύνσεις και οργανισμούς και να πουλήσουν τις ΔΕΚΟ. Δηλαδή τους ζητάμε να διώξουν συγγενείς και φίλους, να τους πετάξουν στον δρόμο, να εγκαταλείψουν το σπίτι τους (το κόμμα), να απολύσουν τους υπαλλήλους τους. Γίνεται; Κατά τη γνώμη μου, όχι.
Αν οι πολιτικοί μειώσουν τον δημόσιο τομέα, θα χάσουν, εκτός από τους συγγενείς και φίλους, και τη δύναμή τους. Αν το Δημόσιο εξυγιανθεί, αν το έλλειμμα εξαφανιστεί, πώς θα διορίζουν, πώς θα δίνουν υποσχέσεις και θα αγοράζουν ψήφους, πώς θα διαλέγουν ποιος επιχειρηματίας θα αναλάβει τα δημόσια έργα; Η μείωση του δημόσιου τομέα και η μετατροπή του ελλείμματος σε πλεόνασμα είναι καταστροφή για τους Ελληνες πολιτικούς. Ούτε ανίκανοι, λοιπόν, είναι, ούτε προδότες. Απλώς είναι ταυτισμένοι με τη δημόσια διοίκηση, τους κομματικούς δημόσιους υπαλλήλους, τη διαφθορά και το ρουσφέτι. Και επειδή αναφέρομαι έως τώρα σε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οφείλω να θυμίσω ότι τα ίδια και πολύ χειρότερα έκαναν οι υπουργοί και οι βουλευτές της Ν.Δ. και αν, ο μη γένοιτο, επανέλθουν, θα κάνουν ακριβώς τα ίδια μέχρι να φτάσουμε στην απόλυτη καταστροφή.
Μπαίνει, λοιπόν, τώρα ένα ακόμη ερώτημα: Μα, αν δεν μειώσουν το Δημόσιο και το έλλειμμα, η χώρα θα πτωχεύσει. Και εδώ δίνεται ο μεγάλος αγώνας των πολιτικών με τον χρόνο. Κοροϊδεύουν τους Ευρωπαίους μπας και περάσει ο καιρός και αλλάξει η πολιτική στην Ευρώπη και βγει ευρωομόλογο ή κατέβει ο από μηχανής θεός και μας σώσει. Αποτέλεσμα αυτής της κοροϊδίας είναι να αυξήσουν φέτος τις δημόσιες δαπάνες αντί να τις μειώσουν και το έλλειμμα να ξαναπλησιάσει το επίπεδο του 2009. Εξωφρενικό!
Και όταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκαλο, όπως τώρα που απηύδησε και έφυγε η τρόικα απειλώντας να μη μας δώσει τη δόση, προτιμάνε να ρίξουν ένα χαράτσι στα κεφάλια όλων, όπως ο φόρος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, όπως οι έκτακτες εισφορές, όπως όλα τα άλλα που θα σκαρφιστούν, αρκεί να μη μειώσουν το μέγεθος του Δημοσίου.
Φυσικά, η άσκηση αυτή δεν λύνεται. Το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι θα μας φορολογήσουν μέχρι θανάτου πριν μας πτωχεύσουν και μετά θα κατηγορούν τους Ευρωπαίους ότι δεν μας στήριξαν. Ετσι θα δικαιολογήσουν και την πτώχευση και την επιστροφή στη δραχμή, και με βάση αυτά και μερικές κραυγές περί ανεξαρτησίας της χώρας και περί εθνικής κυριαρχίας και με τον Χολαργό να τυπώνει κατοχική δραχμή θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας για να μας διορίσουν στο Ελληνικό Δημόσιο.
Αυτή θα είναι η εξέλιξη, αυτό θα είναι το τέλος της κρίσης, απλό, καθαρό και προφανές και όποιος διαφωνεί, εύχομαι ολόψυχα να δικαιωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου