Νόμος-Πλαίσιο για τις... ΗΠΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 16/09/2011, 22:37
Η ιδέα των Συμβουλίων Διοίκησης στα πανεπιστήμια, σε μια κοινωνία εθισμένη στις πελατειακές σχέσεις, τους «κουμπάρους» και τους «κηπουρούς», μοιάζει αστεία. Θα μπορούσε κάποιος εύκολα να πει ότι από εκεί που «έστηναν» τις εκλογές κάνοντας συμφωνίες κάτω από το τραπέζι τα μέλη τριών ή τεσσάρων ψηφοδελτίων πανεπιστημιακών, τώρα θα το κάνουν οκτώ. Αυτοί θα αποτελέσουν τα πρώτα μέλη των νέων Συμβουλίων και θα διαλέξουν άλλα έξι εξωπανεπιστημιακά μέλη, που δεν θα χρειάζεται να έχουν καν πτυχίο πανεπιστημίου.
Εικάζω ότι καθένας από τους υποψήφιους θα έχει ένα καλό φίλο σε μία εφημερίδα, ένα ΔΣ ή ακόμη και την Εκκλησία, που θα «σκότωνε» για μία θέση σε διοικητικό συμβούλιο πανεπιστημίου της χώρας. Σε αντάλλαγμα, βεβαίως, θα προσέφερε την ψήφο του, όποτε την χρειάζονταν, σε εκείνους που τον επέλεξαν. Στο αντίλογο θα μπορούσε να πει κανείς ότι εισάγεται και το κριτήριο της προσωπικότητας· ο υποψήφιος, δηλαδή να είναι «εξέχων μέλος της κοινωνίας», να τυγχάνει ευρείας αποδοχής και διεθνούς ακτινοβολίας... Εύκολο να τους βρεις στη χώρα όπου το χαρτοφυλάκιο δεν μετράει. Δυστυχώς η Ελλάδα, σε μια μόνο γενιά, δεν μπορεί να γίνει ΗΠΑ. Οι πολίτες δεν θα αλλάξουν την καθημερινότητά τους, θα συνεχίσουν να πετούν χαρτιά στον δρόμο, να μην ενδιαφέρονται για τον γείτονα τους, να «παλεύουν» για τα συμφέροντα της μικροσυντεχνίας τους ζητώντας αυξήσεις ενώ η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν τον γκρεμό.
Είναι λοιπόν το μοντέλο διοίκησης του νέου Νόμου Πλαισίου για τα ΑΕΙ εκείνο που θα λύσει τα προβλήματα των πανεπιστημίων; Δεν νομίζω. Θα αρκούσε ένα εκλογικό σύστημα όπου μόνο οι διδάσκοντες σε κάθε πανεπιστήμιο (χωρίς φοιτητές ή διοικητικούς υπαλλήλους), θα ψήφιζαν απλά για να βγάλουν πρύτανη. Ακαδημαϊκές εκεί οι συμφωνίες, άλλο το μέτρο.
Αντιθέτως, το μόνο που θα έκανε τη διαφορά σήμερα στα ΑΕΙ, θα ήταν η σύνδεση αξιολόγησης και χρηματοδότησης. Η ενεργοποίηση αυστηρής κατάταξης όλων των πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, με κριτήρια στα οποία θα συμφωνούσαν Πολιτεία και πανεπιστήμια. Τα Ιδρύματα που δεν θα εμφάνιζαν συγκεκριμένα ερευνητικά αποτελέσματα ετησίως, πολύ απλά, δεν θα έπαιρναν φράγκο. Με την ποινή να κλείσουν; Φυσικά.
Όπως έλεγε πρόσφατα πανεπιστημιακός, τα ΑΕΙ δεν είναι χώρος άσκησης της ισονομίας και της κακώς εννοούμενης δημοκρατικής μετριότητας. Είναι χώροι αριστείας. Οι καλοί θριαμβεύουν. Οι κακοί αλλάζουν δουλειά.
Όσο για τις καταλήψεις των φοιτητών; Εκεί, η περιφρούρηση των Ιδρυμάτων από σώμα πανεπιστημιακών φυλάκων, όπως σε όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια του κόσμου, θα έπρεπε θα είναι αυτονόητη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου