Καλπάζοντας μόνος χιλιάδες μίλια (Quian Li Zou Dan Qi), Ζάνγκ Γιμού, Κίνα-Ιαπωνία-Χονγκ Κόνγκ, 2005

Κυριακές στο πανί
Ώρα προβολών: 8.30 μ.μ.
Πολιτιστικός Πολυχώρος «Δημήτρης Χατζής»
Είσοδος Ελεύθερη 
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Καλπάζοντας μόνος χιλιάδες μίλια (Quian Li Zou Dan Qi), Ζάνγκ Γιμού, Κίνα-Ιαπωνία-Χονγκ Κόνγκ, 2005

Περιληπτικά για την ταινία, ο ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου, κινηματογραφιστής Παναγιώτης Κράββαρης γράφει:

«Για ανεξήγητους λόγους, ο γιος μου Κενίτσι και γω είμαστε αποξενωμένοι για χρόνια. Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ μας που με πονάει βαθιά. Θέλω να έρθουμε ξανά κοντά», σκέφτεται ο ηλικιωμένος ψαράς Τακάντα καθώς παρατηρεί σκεφτικός τη θάλασσα στο χωριό του. Μόλις ενημερώνεται από την νύφη του ότι ο γιος του νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, αποφασίζει να πάει να τον δει στο Τόκιο σαν μια κίνηση επανένωσης, αλλά η φωνή του Κενίτσι πίσω από το παραβάν του νοσοκομείου αρνείται με θυμό. Φαίνεται ότι τελικά η οικογένεια δεν θα «δειπνήσει όλη μαζί», όπως ήταν η ευχή της νύφης του Ρίε, η οποία δίνει στον πατέρα μια βιντεοκασέτα με υλικό που τράβηξε ο γιος του σε ένα ταξίδι του στην Κίνα και προβλήθηκε στην τηλεόραση. Βλέποντας το βίντεο, ο Τακάντα μαθαίνει ότι ο γιος του είναι ένας παθιασμένος ερευνητής της κινεζικής λαϊκής όπερας, και στο ταξίδι του συνάντησε τον λαϊκό τραγουδιστή Λι Γιάμιν, που καυχιέται ότι είναι ο καλύτερος ερμηνευτής της δημοφιλούς όπερας «Καλπάζοντας μόνος για χιλιάδες μίλια», αλλά επειδή ήταν κρυωμένος, υπόσχεται να του την τραγουδήσει του χρόνου, όταν ο Κενίτσι τον ξαναεπισκεφτεί. Εντελώς αυθόρμητα, ο Τακάντα ξεκινά για την επαρχία Γιουνάν της Κίνας, αναζητώντας τον Λι Γιάμιν για να καταγράψει την ερμηνεία του και να ικανοποιήσει την επιθυμία του άρρωστου γιου του να τον ακούσει, ώστε να γίνει η συμφιλίωση πατέρα και γιου.
Με ένα καστ ηθοποιών που στην πλειοψηφία τους είναι ερασιτέχνες, ο Ζανγκ Γιμού, μετά τις μεγάλες ταινίες δράσης πολεμικών τεχνών, επιστρέφει στη θεματολογία των πρώτων του ταινιών, αποτυπώνοντας την αγνότητα της ζωής της αγροτικής Κίνας των επαρχιών, σε αντιδιαστολή με την απανθρωπιά των μεγάλων πόλεων, στις οποίες όλα μοιάζουν κρύα και αποστειρωμένα (G. A. Johnson).