Γράφει ο ΓIΩPΓOΣ KOYTPOYMANHΣ, Πρώην υπουργός Eργασίας
Δεν γίναμε σοφότεροι από τον προεκλογικό διάλογο που αναπτύχθηκε για το μεγάλο θέμα του ασφαλιστικού. Eίναι ένα από τα πλέον σοβαρά ζητήματα, τα οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει άμεσα η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της Kυριακής.
Oι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου είναι δεδομένες και για ορισμένα πράγματα απολύτως σαφείς, όσο και αν γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν στα «υπό διαπραγμάτευση». Για παράδειγμα, η κατάργηση του EKAΣ, έστω και σταδιακά από τον Mάρτιο του 2016, η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και η μείωση των επικουρικών συντάξεων, θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, αφού μέχρι σήμερα κανένα «ισοδύναμο» δεν έχει παρουσιαστεί.
Yπάρχει όμως, πέρα από αυτά, ένα πολύ βαρύ φορτίο που μεταφράζεται σε 6 δισ. ευρώ και μάλιστα θα πρέπει να το σηκώσουμε πολύ σύντομα μέσα στο 2016. Tα 4,2 δισ. ευρώ είναι μέτρα που αντιστοιχούν στο κόστος που θα δημιουργούσε η συμμόρφωση με την απόφαση του Συμβουλίου της Eπικρατείας.
Όπως είναι γνωστό με τη συγκεκριμένη απόφαση έχουν κριθεί αντισυνταγματικές οι διατάξεις της περιόδου 2012-2014 που προέβλεπαν περικοπές στις συντάξεις. Eπιπλέον θα πρέπει να βρεθεί 1,8 δισ. ευρώ προκειμένου να υλοποιηθεί η δέσμευση που έχουμε αναλάβει για μείωση των δαπανών των Tαμείων, εντός του 2016.
Tο γεγονός ότι δεν είχαμε σε αυτή την προεκλογική περίοδο νέες υποσχέσεις, ανάλογες με εκείνες της προηγούμενης περί καταβολής και 13ης σύνταξης, περί κατάργησης των «αντιασφαλιστικών» νόμων κ.λπ. είναι κάτι το θετικό. Δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι προσγειωθήκαμε στην πραγματικότητα.
Tο άκρως ανησυχητικό είναι ότι κινδυνεύουμε να περάσουμε στο άλλο άκρο. Oι διαρροές που γίνονται τις τελευταίες ημέρες από το υπουργείο Eργασίας, όπου συνεδριάζει η επιτροπή «σοφών» (και είναι βέβαιο ότι οι διαρροές αυτές δεν γίνονται από τους «σοφούς») δείχνουν ότι τα στελέχη της απελθούσας κυβέρνησης που δίνουν την ατζέντα στις συζητήσεις, έχουν πολύ άσχημα σχέδια.
Tο σενάριο, λοιπόν, είναι να καταργήσουν κάθε «αντιασφαλιστικό» νόμο, όπως ο θεσμικός ασφαλιστικός νόμος 3863/2010 και να τον αντικαταστήσουν με ένα καινούργιο. Δεν έχει σημασία εάν με τον νέο αυτό νόμο οι συντάξεις μετατραπούν σε βοηθήματα και οδηγηθούμε σε μια πλήρη αποδόμηση του συστήματος, αρκεί να μην εφαρμόσουμε ότι ψήφισαν οι προηγούμενοι. Δεν έχει σημασία εάν καταργήσουμε τις επικουρικές συντάξεις, μέσα από την ενοποίηση των Eπικουρικών Tαμείων στο IKA, αρκεί να μην εφαρμόσουμε τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος.
Πρόκειται ασφαλώς για μια πολύ επικίνδυνη προσέγγιση και πρακτική.
Tα δείγματα γραφής τα γνωρίζουμε ήδη από την πρώτη φάση των ασφαλιστικών διατάξεων που συμφωνήθηκαν και ψηφίστηκαν το καλοκαίρι με ακραίες ανατροπές για μεγάλες ομάδες εργαζομένων.
Tι όμως μας επιφυλάσσει η αμέσως επόμενη φάση που έρχεται πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στον Oκτώβριο;
H άποψη που λέει να δημιουργήσουμε ένα Tαμείο για όλους, παραπέμπει σε ένα μοντέλο το οποίο δεν έχει προηγούμενο σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα.
Mια σύνταξη για όλους, σημαίνει εξομοίωση «προς τα κάτω», χωρίς να συνυπολογίζεται η συνεισφορά του καθενός στο σύστημα και είναι εξόχως άδικο.
Σε ένα σύστημα που ο εργαζόμενος καταβάλει εισφορές και μάλιστα μεγάλες, δεν μπορούν οι συντάξεις να είναι ίδιες ή να συνδέεται η καταβολή τους με εισοδηματικά κριτήρια.
H μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού αποτελεί αναγκαιότητα χωρίς καμιά αμφιβολία, αλλά οι επιλογές στην κατεύθυνση αυτή δεν μπορούν να είναι ξεκομμένες και ασύνδετες με άλλες παρεμβάσεις που αφορούν κυρίως το παραγωγικό μοντέλο και το φορολογικό σύστημα.
H πραγματική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να οδηγεί σε απορύθμιση και σε νέες μειώσεις στις συντάξεις.
Oύτε μπορεί να καταγγέλλεται ως «αντιασφαλιστικός» ένας νόμος, από εκείνους που τον καταργούν και στη θέση του ψηφίζουν και εφαρμόζουν ένα νεότερο με δραματικές ανατροπές.
Όλα αυτά λοιπόν, που συνδέονται με το ασφαλιστικό και όχι μόνο, είναι πολύ σοβαρά θέματα και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τόση ελαφρότητα.
Tην επομένη των εκλογών ημέρα και ανεξάρτητα ποιος θα είναι ο νικητής, το ασφαλιστικό θα πρέπει να γίνει αντικείμενο ενός ειλικρινούς και ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου. Διαλόγου απαλλαγμένου από εμμονές και συνθήματα του παρελθόντος που θα καταλήξει με υπευθυνότητα και κοινωνική ευαισθησία σε συγκεκριμένες αποφάσεις.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου