Γιατί είναι απαράδεκτη η εγκύκλιος του υπουργείου παιδείας που αφορά τις ενστάσεις των εκπαιδευτικών κατά των προσωρινών πινάκων

*του Αλέξανδρου-Αριστοτέλη Κουπατσιάρη, αναπληρωτή δασκάλου

Σητεία, 15 Σεπτέμβρη 2015

Στις 14 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκαν οι προσωρινοί πίνακες κατάταξης των αναπληρωτών μετά την πρόσκληση ενδιαφέροντος του υπουργείου για την ένταξη των εκπαιδευτικών στους οικείους πίνακες. Στις 15 Σεπτεμβρίου το υπουργείο εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία διευκρινίζει ότι με βάση την κείμενη νομοθεσία οι ενστάσεις που θα γίνονται δεκτές ορίζονται με συγκεκριμένο περιεχόμενο!

Συνοπτικά ορίζει ότι οι ενστάσεις μπορούν να αφορούν: α)τη μη ένταξη στους πίνακες, β)την αλλαγή σειρά κατάταξης για θέματα που αφορούν τα μόρια διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, εκπλήρωση στρατιωτικών υποχρεώσεων, βαθμό και ημερομηνία κτήσης πτυχίου, διάφορους λόγους υγείας που συνηγορούν ειδική κατηγορία, ιδιότητα πολυτεκνίας, γ)την ιδιότητα τριτεκνίας και δ)τη κτήση ή μη παιδαγωγικού πτυχίου. Μάλιστα επισημαίνει στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης να μην παραλαμβάνουν ενστάσεις για θέματα που όπως ισχυρίζεται δεν αφορούν στην κατάταξη στους οικείους πίνακες.

Αυτή η εγκύκλιος σε όλους τους τόνους και σε όλα τα επίπεδα είναι πέρα για πέρα αντιδραστική και αποδεικνύει τον τρόπο που το υπουργείο επιθυμεί να αντιμετωπίσει τα σοβαρά ζητήματα των εργασιακών δικαιωμάτων των αναπληρωτών. Ορίζει δηλαδή το περιεχόμενο των ενστάσεων αφαιρώντας το δικαίωμα του κάθε εκπαιδευτικού (Έλληνα πολίτη) να θεωρεί ο ίδιος πότε θίγεται και πότε όχι. Αν αυτό δεν αποτελεί ολοκληρωτική συμπεριφορά τότε τι την συνιστά; Το δικαίωμα ένστασης δεν μπορεί να οριστεί με καμία εγκύκλιο και ειδικά αυτήν την περίοδο που οι υπουργοί του κράτους είναι υπηρεσιακοί. Ενδεχομένως δηλαδή οι προεκλογικές διαμαρτυρίες κομμάτων για τον έλεγχο των προσώπων που θα ηγούνταν των υπουργείων να έχει μια σχετική βάση. Η τρέχουσα κατάσταση με τις αλλεπάλληλες, αντικρουόμενες και αμφιλεγόμενες νομοθεσίες για ποια προϋπηρεσία μετρά, ποια όχι και άλλα τραγελαφικά έχουν οδηγήσει από ότι φαίνεται τις νομικές υπηρεσίες σε σχέση και με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣΤΕ και των προσφυγών που υφίστανται σε κατάσταση πανικού με απέλπιδα προσπάθεια να περιχαρακώσουν όσο μπορούν την τακτική λαθών και παραλείψεων που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια.

Με λίγα λόγια δε θίγεται η σειρά κατάταξης με το καθεστώς που υφίσταται από το 2008 και εντεύθεν; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από το γεγονός της προσμέτρησης προϋπηρεσίας από την ειδική στη γενική αγωγή και την ύπαρξη πολλών πινάκων; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από την εισδοχή των εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από την μη προσμέτρηση της προϋπηρεσίας των ετών 2010-2011 και 2011-2012; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από τη διαφορετική ημέρα πρόσληψης των αναπληρωτών κρατικού και ΕΣΠΑ; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από την αιφνίδια αλλαγή της κατάταξης στα μέσα της χρονιάς με κριτήριο το εξάμηνο κτήσης πτυχίου κι όχι την ημεροχρονολογία; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης από το γεγονός ότι μέχρι το 2014 γινόταν αγώνας δρόμου ποιος θα παρουσιαστεί πρώτη και ποιος δεύτερη μέρα; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης με τη δημιουργία νέας κατηγορίας σχολείων, απομακρυσμένα, την περσινή χρονιά; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης με τα δυσπρόσιτα και το πότε αυτά μετράν και πότε όχι; Δε θίγεται η σειρά κατάταξης με τη νομοθεσία που έχει αναδρομική ισχύ κατά περίπτωση;

Όλα αυτά λοιπόν, και σίγουρα και άλλοι αρκετοί λόγοι, συνιστούν αιτίες που ο καθένας είτε τον αφορούν πολύ είτε λίγο είτε καθόλου εν συνόλω ή μερικώς δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να θεωρεί ότι έχει κάθε έννομο συμφέρον απέναντι στη σειρά κατάταξης των αναπληρωτών και να επιθυμεί να καταθέσει ένσταση προς το Υπουργείο Παιδείας διαμέσου της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης. Αυτό είναι το θεμελιακό και αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη σε ευνομούμενο κράτος σε καιρό δημοκρατίας και ελευθεριών. Εκτός αν δεν έχουμε δικαιώματα πια, δεν έχουμε ευνομούμενη πολιτεία πια και οι υπηρεσίες ή υπουργοί τελούν πια το ρόλο διακόσμησης κι όχι άσκησης πολιτικής κατά το Σύνταγμα και τους νόμους της πατρίδας.