Ένα νηπιαγωγείο για όλα τα παιδιά!

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς παραδοσιακά προσφέρεται για αναστοχασμό, δηλαδή εκτίμηση της προηγούμενης και σχεδιασμό της επόμενης για αποφυγή λανθασμένων τακτικών και επανακαθορισμό στόχων.

Το νηπιαγωγείο όπως και κάθε άλλος τύπος δημόσιου σχολείου δεν παρέχει μόνο αγωγή αλλά κυρίως εκπαιδευτικό έργο. Ως δημόσιος λοιπόν εκπαιδευτικός θεσμός πρέπει να εξυπηρετεί τον πυρήνα της κοινωνικής ανάγκης για την οποία δημιουργήθηκε.

Η συνθήκη αυτή δυστυχώς όμως δεν ικανοποιείται πλήρως μιας και πολλά προνήπια κάθε χρόνο δεν φοιτούν στα νηπιαγωγεία.

Η σημερινή κατάσταση δημιουργήθηκε λόγω της ύπαρξης πολλών ιδρυμάτων και εμπλοκής διαφόρων φορέων στη λειτουργία της «προσχολικής» αγωγής, με αποτέλεσμα την διαρροή μαθητών, προνηπίων, προς τους παιδικούς σταθμούς. Επιπλέον το μέτρο της κλήρωσης κατά την αυξημένη ζήτηση για εγγραφές στο νηπιαγωγείο δεν λύνει το πρόβλημα.

Τον αποκλεισμό των προνηπίων, επιτείνει και το διαχρονικό πρόβλημα της έλλειψης στέγης, με την πλειονότητα των νηπιαγωγείων που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα να μην έχουν δικό τους διδακτήριο και τα νηπιαγωγεία να στεγάζονται είτε σε ενοικιαζόμενα κτήρια ή σε απόμερες αίθουσες δημοτικών σχολείων κ.α. Αίθουσες αμφίβολης κατάστασης όσον αφορά την υγιεινή και την ασφάλεια των μαθητών, αφού σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρούνται ούτε οι προβλέψεις του ΠΔ 71/88 για τον κανονισμό πυροπροστασίας κτηρίων, οι οποίες απαιτούν 2 τετραγωνικά μέτρα χώρου για κάθε ένα μαθητή στις αίθουσες διδασκαλίας.

Δεδομένης αυτής της κατάστασης είναι πάρα πολύ εύκολο για την διοίκηση να αποκλείει τα προνήπια από τα νηπιαγωγεία κατά την διαδικασία του προγραμματισμού λειτουργίας των σχολείων που διενεργείται στην αρχή της σχολικής χρονιάς, και στη λογική της εξοικονόμησης προσωπικού και πόρων. Παρατηρούνται φαινόμενα όπου κατά τον χωρισμό τμημάτων λόγω αριθμού που υπερβαίνει το όριο, στόχος να γίνονται τα προνήπια και φυσικά τα εύκολα θύματα. Επίσης συνήθης πρακτική τείνει να γίνει και η λειτουργία μεικτών τμημάτων, δηλαδή μαθητών ολοημέρου και κλασικού προγράμματος με διαφορετική ώρα αποχώρησης, αδιαφορώντας για την σημασία του προγράμματος που υλοποιείται.  

Επιπλέον το ολοήμερο νηπιαγωγείο και το πρόγραμμά του δυναμιτίζεται  με την πρακτική των πρόωρων αποχωρήσεων. Για άλλη μια φορά χωρίς κανενός είδους σχεδιασμό και οργάνωση που να στηρίζεται σε επιστημονική τεκμηρίωση προσπαθεί το υπουργείο να παρέμβει σε ένα θεσμό και τη λειτουργία του για να ικανοποιήσει μια άλλη κοινωνική ανάγκη που αναδύεται, κάνοντας την ίδια στιγμή εκπτώσεις στην παρεχόμενη ποιότητα της εκπαίδευσης.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία που εξελίσσεται, πολυδιάστατη που οι συνθήκες αλλάζουν, δημιουργούνται νέες προκλήσεις και οι προκλήσεις αυτές απαιτούν την αλλαγή των παραδοσιακών θεσμών, η αλλαγή όμως απαιτεί σχεδιασμό καθώς και εκτενή και δημοκρατικό διάλογο.

Λύση αποτελεί μόνο:

·         η ίδρυση νηπιαγωγείων  αλλά και η μελέτη νέων τύπων νηπιαγωγείου,

·         η δίχρονη υποχρεωτική φοίτηση  και

·         η ενσωμάτωσή της στην ενιαία υποχρεωτική εκπαίδευση.

Μόνο με τον τρόπο αυτό δίνονται ίσες ευκαιρίες μόρφωσης σε όλους τους μαθητές ηλικίας 4-6 ετών που κατοικούν εντός των γεωγραφικών συνόρων να φοιτήσουν στα νηπιαγωγεία, ικανοποιώντας τις συνταγματικές επιταγές για πλήρη, σωστή και δωρεάν παιδεία όλων των παιδιών, όπως άλλωστε προβλέπει τόσο το Σύνταγμα της χώρας (άρθρο 16), το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (ΔΕΠΠΣ) του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου(Π.Ι.), το ΠΔ 200/98 για την λειτουργία των νηπιαγωγείων όσο και η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 28).

Κλείνοντας ας αναλογιστούμε πόσο ειρωνικό είναι να δέχονται τέτοιου είδους απαξίωση και υποβάθμιση τα δημόσια σχολεία σε μια εποχή όπου η κοινωνία όλο και περισσότερο εξαρτάται από τον ρόλο που αυτά διαδραματίζουν στην κοινωνικοποίηση και την κατάρτιση της νεολαίας, και ας προσπαθήσουμε για αυτό το θεσμό.


Για την Ομάδα Νηπιαγωγών
Ελευθερία Νάτσια