ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*
Η οικονομική, πολιτική, πολιτισμική πραγματικότητα των δημοκρατιών του δυτικού κόσμου με τις εμμονές σε αδύναμες πολιτικές απέναντι στον ισλαμικό φονταμενταλισμό, την ύφεση, την μετανάστευση, την υπερθέρμανση του πλανήτη καθιστούν την αστοχία ενδημικό χαρακτηριστικό.
Η καθημερινότητα των ανθρώπων δηλώνει με σαφήνεια ότι το κόστος για τη ζωή τους γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτο. Οι υποθέσεις για "μαύρους καβαλάρηδες, σύγχρονους Ρομπέν, λευκούς ιππότες" καταρρίπτονται μέρα με την μέρα.
Η υφιστάμενη κατάσταση προβλημάτων στην χώρα και η υποτίμηση της σοβαρότητάς τους επιτείνει το αδιέξοδο, που μαζί με την ανυπαρξία ελάχιστης Εθνικής συνεννόησης, μεταλλάσει την παρακμή σε σήψη. Τα αφηγήματα που επιχειρούν την ανατροφοδότηση μυθοπλασιών για το ρόλο των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ευρώπης, την διάλυση του Ευρώ, την σύνθεση της κυβέρνησης στον επόμενο χρόνο κ.ά. δεν αντιρροπούν τις επώδυνες, αρνητικές καταστάσεις. Αυτά αντικατοπτρίζουν στερεότυπα και μηχανιστικούς τρόπους σκέψης, κενούς οράματος και πρακτικού περιεχομένου.
Η κανονικότητα στο διεθνές πεδίο προαπαιτεί νέα ισορροπία του κοινωνικού, οικονομικού, δημοκρατικού, συνεργατικού και δικαιοκρατικού στοιχείου. Η επάνοδος της Ευρώπης συναρτάται με πολιτικές συμμετρικές για την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη αντί της δημιουργίας ρηγμάτων σε με κάθε νέο εμφανιζόμενο (π.χ. προσφυγικό) πρόβλημα.
Αρκετά με τις "θρησκείες" της κρίσης, που ενοχοποίησαν κάθε ιδεολογική και αξιακή ρήτρα άσκησης πολιτικής και εκφύλισαν την πολιτική σε παιχνίδι εναλλαγής στην εξουσία.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση στην δική της μνημονιακή διαπλοκή σχεδιάζει το μετά του ασφαλιστικού (με πυρήνα την "ανανέωση" της πλειοψηφίας ) ανάμεσα σε ένα πολλαπλάσια (απο τις προηγούμενες ) ατελέσφορο δρόμο και την πολιτική της επιβίωση.
Η χρόνια ανεργία, η καταστροφή των μικρομεσαίων στρωμάτων, η μαζική φτωχοποίηση, το αναλογιστικό έλλειμμα στα Ταμεία πάνω από 280 δις σε συνδυασμό με την γήρανση του πληθυσμού κ.α. αντί της αναδόμησης σε υγιείς βάσεις, καθιστούν όλο και πιο σύνθετη και "άλυτη" την εξίσωση αντιμετώπισης της κρίσης στη χώρα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση εξαντλείται ( παράλληλα με την εσωτερική της περιπέτεια ) σε μία ρητορική επί του σχήματος "δεξιός- αριστερός". Δηλαδή σε μία άνευ ουσίας,"παλαιολιθική" σχηματική αντιπαράθεση χωρίς λύσεις στην κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου.
Τα υπόλοιπα του πρώην κραταιού
σοσιαλδημοκρατικού χώρου στην απόπειρα «συμπαράταξης» πελαγοδρομούν ανάμεσα στον "λόγο απο άμβωνος" και στην σημερινή πενιχρότητα, συνεχίζοντας αλαζονικά αφού μιλούν με το μεγαλείο του 40% αντίστροφα με το ανάλογο που καταλογίζουν στην κυβέρνηση (ότι είναι 35% και "σκέφτεται" ως 3%).
Σε αυτό το έδαφος "ψυχοπαθολογίας» των υφιστάμενων κομμάτων η συναίνεση και εθνική γραμμή καταντούν ένα άτεχνο διήγημα, την στιγμή που είναι ύψιστη προτεραιότητα γιατί κλιμακώνεται η ένταση της κρίσης,το γεωπολιτικό περιβάλλον γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό και επικίνδυνο.
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου