Ο τίτλος ας είναι δικός σου Συμπολίτη…

     

   

   Του   Χρήστου Παπαδημητρίου.

     Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου.

     Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας.

         

                   Ο τίτλος ας είναι δικός σου Συμπολίτη…

                                 

                                             …σκόρπιες σκέψεις, σε πέτρινα χρόνια…

Είναι ανώφελο, ανόητο, περιττό και κουραστικό να επιχειρήσει κάποιος αυτές τις « ιδιαίτερες μέρες» να γράψει με σκοπό να μορφώσει ή να ενημερώσει για αυτά που συμβαίνουν. Φαντάζει στο σύνολό της η πληροφόρηση περίπου αδιάφορη σήμερα, και είναι σε όλους σχεδόν προκλητικά αδιάφορες μυριάδες τοποθετήσεις  καθότι περιγράφουν  τα ίδια και τα ίδια… και πάλι από την αρχή.

Είναι πιθανό και στα μέσα που απευθύνεται αυτή η αναφορά να είναι αδιάφορη και να μην τύχει δημοσίευσης, είναι πιθανό όμως αγαπητέ μου αναγνώστη αυτές οι «σκόρπιες σκέψεις» και απόψεις, να προκαλέσουν ένα ελάχιστο  ατομικό προβληματισμό, για ότι συμβαίνει πλέον σε μας ή πολύ κοντά μας.

Έχουν ως σημείο αναφοράς κυρίως την απρόσμενη κατάσταση του «νεόπτωχου» αλλά και την ανασφαλή θέση του «νεόπλουτου» που ως τέτοιος δυσκολεύεται να αντιληφθεί και να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα.

Και βέβαια σε λίγες μέρες οι κατά το εθιμοτυπικό δίκαιο ταγοί αυτής της δύσμοιρης χώρας θα ασχοληθούν και θα αναφερθούν στα μηνύματα τους στην δύναμη του λαού γενικώς που ξέρει να αντέχει, αποφεύγοντας ως τόσο επιμελώς να αναφερθούν στο δια ταύτα, ότι δηλαδή των ιδίων κύριο μέλημα κατάντησε η εξασφάλιση αυτής της ζωής παραμερίζοντας νόμιμα και παράνομα  «το κάτι τις» για τα γεράματά τους.

Θα είναι δε και πάλι προκλητικά ερειστικός ο λόγος τους ώστε ο πολίτης με σαφήνεια να αντιληφθεί την εσκεμμένη προσπάθεια  όλων των παραπάνω να εμποτίσουν την κοινωνία με την άποψη και την  θέση περί ατομικής ενοχής του πολίτη,. όχι απλά  της ευθύνης των πολιτών  αλλά της  ενοχής ενός εκάστου πολίτη.

Πιστεύω ότι σε αυτά τα θεατρινίστικα μηνύματα δεν υπάρχει ίχνος ειλικρίνειας, πλην της εθιμοτυπικής ανοησίας, η οποία σήμερα εκνευρίζει αφάνταστα καθότι δεν έμεινε στον πολίτη ίχνος ανοχής, αλλά και αντοχής. 

Φαίνεται ότι μεγάλη μερίδα πολιτών σιχάθηκε αυτόν τον ψεύτικο καθωσπρεπισμό την γραβάτα και τους κάθε λογίς χαρτογιακάδες, οι οποίοι θεωρούν ακόμη και σήμερα παρόλη την κατάντια που οδήγησαν τον τόπο, ότι αποτελούν κεφάλαιο για την χώρα.

Έτσι και τούτα τα Χριστούγεννα του απύθμενου πόνου και της εκτεταμένης φτωχοποίησης οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες της χώρας μας θα εκφράσουν με μεγάλη σοβαροφάνεια και κάλπικη ειλικρίνεια απόψεις και θέσεις στα μηνύματα τους περί αξιών και ηθικής, περί ήθους και τέτοια «κουραφέξαλα .

Ξύλινα λόγια, ψεύτικα λόγια, υποκρισία, και ξεδιάντροπη προκλητικότητα, σε πέτρινα χρόνια και εποχές, σε μέρες περίσκεψης, και προβληματισμού, σε καιρούς χαλεπούς για το σύνολο του λαού μας.

Είναι νοσηρή κατάσταση αγαπητέ μου συμπολίτη να περιγράφουμε συνεχώς την «απροσδιόριστα» τραγική κατάσταση της Ελληνικής κοινωνίας, οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της οποίας είναι  ήδη φανερές, το εφιαλτικό τοπίο της ύφεσης υπαρκτό ,και  η «προβληματική» της αδυσώπητης παρέμβασης των έξω δεδομένη, κατά συνέπεια δεν ωφελεί η αναφορά στην ίδια κατάσταση αλλά η παρέμβασή μας ιδιαίτερα σήμερα οφείλει να σηματοδοτεί αυτό που έρχεται και να μην αναμασά αυτό που φεύγει.

   Η άποψή μου είναι ότι δεν προάγουμε τίποτα σήμερα με το να περιγράφουμε τα αυτονόητα, και βέβαια ο λόγος μας γραπτός η προφορικός δείχνει ανιαρός, χωρίς καμιά δυναμική όταν δεν έχει μια διαφορετική λογική από την οποία  να προκύψει μια νέα ίσως προοπτική.

Και είναι σαφώς άδικο και ενέχει και ανηθικότητα εν μέρει η άποψη ότι για όλα τα κακώς κείμενα την ευθύνη την έχουν αποκλειστικά και μόνο οι πολιτικοί, χωρίς βέβαια και οι ίδιοι να έχουν κάνει την αυτοκριτική των όσον αφορά την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.

Είναι πρόδηλο ότι η σημερινή συγκυρία θα έχει εφιαλτικές συνέπειες όχι μόνο οικονομικές αλλά κοινωνικές, οικογενειακές, ψυχολογικές, χαρακτηρίζονται  δε τέτοιες γιατί θα είναι πρωτόγνωρες, σε σχέση τόσο με αυτό που γνωρίζαμε όσο και με αυτό που μας προκύπτει καθημερινά, ως νέα πραγματικότητα .

Και εν μέσω αυτής της χαώδους κατάστασης, αγαπητέ μου συμπολίτη φαίνεται ότι συγκεκριμένες μορφές συμφερόντων του συστήματος, ακόμη  και μέσα σε αυτή την δίνη και μέσα σε όλο αυτό το αρνητικό κλίμα, λειτουργούν και διαμορφώνουν, μια νέα συστοιχία «καστών», και πάλι όμως με τα χαρακτηριστικά  των πολιτικών, των ιερωμένων, των δικαστικών, και λοιπών λειτουργών, οι οποίοι φαίνεται ότι  θα έχουν όλα τα διαπιστευτήρια να πλαισιώσουν και να αποτελέσουν μια νέα «ελίτ», η οποία θα βρίσκεται στον αντίποδα αυτών που πιθανά να αντικαταστήσουν.

Πλείστοι εξ αυτών που παραπάνω αναφέρθηκαν ανέλαβαν «εργολαβικά», αφενός την οριοθέτηση  της  νέας ελίτ, και αφετέρου  την μεθοδική κοινωνικοποίηση του Έλληνα σε όρους και συνθήκες Γουατεμάλας, δηλαδή την κοινωνικοποίηση, του νεόπτωχου με νέους κανόνες και στάσεις ζωής.

Είναι φανερή η πρόκληση του Πολίτη ο οποίος μέσα σε αυτή την οικονομική κοινωνική ψυχολογική  δίνη να βρίσκεται και αντιμέτωπος στον τομέα της ενημέρωσής του με απόψεις και θέσεις παρωχημένες, πολιτικά δηλητηριασμένες, τοποθετήσεις ακραίες για την πολιτική εξουσία, χωρίς ίχνος ενδοιασμού  και εν τέλει θέσεις οι οποίες συνάδουν με το γενικότερο κλίμα  του πολιτικού αμοραλισμού.

Αγαπητέ Συμπολίτη, σε τούτη την τελευταία μου μικρή  αναφορά για το 2015, θα ήθελα να αναφερθώ με σκόρπιες απόψεις σε αυτά που ψιθυρίζονται καθημερινά από όλους μας.

Δεν είναι προσωπική άποψη ότι ιδιαιτέρως φέτος τα μηνύματα όλων τους για την γέννηση του θεανθρώπου θα είναι και πάλι εκτός πραγματικότητας , γιατί όλων τους οι αναφορές θα προσεγγίζουν μια πιθανή ανάσταση παρακάμπτοντας την γέννηση, και ως άλλος πόντιος Πιλάτος θα αναφερθούν στο έλασσον και θα αποφύγουν το μείζον.

Αγαπητέ μου συμπολίτη, η φτώχεια η πείνα και ο πόνος δεν αντιμετωπίζονται με την συνήθη υποκρισία, την συνήθη ελεημοσύνη και ανελέητη παραμυθολογία, χωρίς αυτό να παραγνωρίζει τις όποιες ειλικρινείς προσπάθειες, αλλά και με την  εικονική πραγματικότητα που περιγράφουν και αρέσκονται να αναφέρονται πολιτικοί και ιερωμένοι  με αυτά… τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα …ακόμα και εν όψει των αληθινών και μεγάλων γεγονότων της χριστιανοσύνης, όπως είναι η γέννηση του χριστού μας.

Αγαπητέ μου συμπολίτη, ας προβληματιστούμε όλοι μας με αυτά που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας.

Με αυτά που  ασχολούνται εκπομπές και δημοσιογράφοι, πολιτικοί και «απολιτικοί» τύποι, άσχετοι και σχετικοί, επαγγελματίες αρθρογράφοι και μη, ιερωμένοι και δικαστικοί που κόπτονται περισσότερο για τον καθωσπρέπει βίο τους αλλά και για την  σωτηρία της ψυχής τους με εξαιρέσεις και απαλλαγές από αυτά που συμβαίνουν στους απλούς πολίτες  και όχι για την «κουρελοποίση» της αξιοπρέπειας ανθρώπων που έως χθες δεν διέφεραν σε τίποτα από εμάς …τους γείτονές τους…

Αγαπητέ μου συμπολίτη δέξου σε παρακαλώ αυτό που μπορώ να σου προσφέρω, 2016 ευχές.

Leeds 15.12.2015