Η Αριστερά χρειάζεται συμμαχίες

Του Δημήτρη Παπαχρήστου
Μέσα στη γενικότερη σύγχυση και τη φοβία που έχει περιπέσει ο ελληνικός λαός, εργαζόμενος και μη, έρχονται τα τηλεοπτικά μέσα να την επιτείνουν προβάλλοντας ό,τι λάμπει, κόντρα στην παροιμία που λέει ότι δεν είναι χρυσός.
Τα συγκυβερνώντα κόμματα και τα κόμματα της Βουλής είναι ξεπερασμένα. Πάνω από είκοσι οκτώ ομάδες, όμιλοι, κινήσεις, κόμματα εμφανίζονται, ιδρύονται, ανακοινώνουν προθέσεις, στόχους, προγράμματα και δεν νοιάζονται πως ως πολιτικά πρόσωπα που έχουν μεταπηδήσει σε όλα τα κόμματα δεν μπορούν να γίνουν και σωτήρες, όντας συνυπεύθυνοι και συνένοχοι όχι γιατί ψήφισαν τα μνημόνια μονάχα, αλλά γιατί βλέπουν την όποια λύση να γίνεται μέσα από την πιστή εφαρμογή των μέτρων λιτότητας και υπό την υψηλή επιτήρηση των τροϊκανών.
Η κοινωνία μας έχει υποστεί αλλοιώσεις και σε μεγάλο βαθμό πάσχει από κατάθλιψη. Δεν γίνεται να λειτουργεί ως παθητικός τηλεθεατής και οι «σούστες» του καναπέ του να μην του τρυπούν τα οπίσθιά του και να μη συνειδητοποιεί πως οι τηλεαστέρες εξαφανίζονται αφού πρώτα δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις. Αν άνθρωποι πολιτικά σκεπτόμενοι, εργαζόμενοι της ζωής και της κοινωνίας ακτιβιστές έπαιρναν μια πρωτοβουλία συνεύρεσης των διαφορετικών ομάδων και δραστηριοτήτων σε όλη τη χώρα, καμιά τηλεόραση δεν θα αναφερόταν παρά μονάχα αν γίνονταν οι ενέργειές τους επικίνδυνες για να τις διαστρεβλώσουν ή να τις αποδυναμώσουν. Υπάρχει πρόβλημα κι είναι διάχυτο μέσα στην κοινωνία και οι νέοι δυστυχώς δεν βγαίνουν στους δρόμους να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην εργασία, δηλαδή το μέλλον τους.
Οι γεωστρατηγικές ανακατατάξεις δημιουργούν σύγκρουση συμφερόντων και δημιουργείται ενός άλλου τύπου ψυχρός πόλεμος. Η Ουκρανία θα οξύνει το ενεργειακό πρόβλημα με την Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας και το στρατηγικό με την Κριμαία. Η Ρωσία δεν θα απεμπολήσει όχι μόνο τον Ναύσταθμο, αλλά θα θέσει το ρωσικό ζήτημα, καθότι εκατομμύρια Ρώσοι είναι διάσπαρτοι στις πρώην σοβιετικές χώρες. Οι εθνικισμοί θα ενταθούν και οι ΗΠΑ θα απειλούν πότε από μακριά και πότε από κοντά να επιβληθούν μέτρα εναντίον της «επιτακτικής» Ρωσίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα η χώρα μας πορεύεται για τις εκλογές και κανένα κόμμα δεν τοποθετείται πέρα από τις γενικολογίες για τη λύση του Κυπριακού και όλοι επισημαίνουν πως «μπαίνει από την πίσω πόρτα» το σχέδιο Ανάν.
Δυστυχώς η ευρύτερη Αριστερά περιμένει να γίνει ο καλός διαχειριστής της πολιτικής καθημερινότητας. Δεν εμπνέει και δεν έχει όραμα για τη ριζική ανατροπή. Και την απόλυτη πλειοψηφία να πάρει, χρειάζεται κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που δεν έχει, ούτε μπορεί να χτίσει με τους νομενκλατουρίστες που τη διευθύνουν. Παρουσιάζεται απροετοίμαστη γι' αυτά που θα συμβούν.

ΠΗΓΗ: