Ο Σταύρος και τα σταυρώματα

Του Τάσου Καραμήτσου

Δεν γνωρίζω αν στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί ο Σταύρος Θεοδωράκης να... σώσει την παρτίδα στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ καθόλου απαραίτητο όποιος κάνει κόμμα να θεωρείται και εν δυνάμει κυβερνήτης της χώρας. Είναι μια εποχή πολιτικής ρευστότητας, που δεν έχει ξανασυμβεί τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, άρα πολλοί έχουν αρκετές πιθανότητες να δημιουργήσουν έναν επιτυχημένο πολιτικό σχηματισμό στις ευρωεκλογές και μετά στις εθνικές εκλογές.

Για να είμαι ειλικρινής όμως, δεν αντιλαμβάνομαι τις επιθέσεις στον Θεοδωράκη, ειδικά από τους γνωρίζοντες καταστάσεις και κατέχοντες θέσεις στο πολιτικό γίγνεσθαι και όχι φυσικά από τον απλό κόσμο, που με ένα tweet, στο κάτω-κάτω, λέει μια γνώμη. Και για να είμαι ακόμα πιο ειλικρινής, εκλαμβάνω αυτές τις επιθέσεις ως ένδειξη της βλαχομπαρόκ αντίληψης που πολλοί από αυτούς έχουν για την πολιτική και την κοινωνία, με μπόλικη δόση επαγγελματικού ανταγωνισμού και κόμπλεξ.

Δεν ξέρω αν ο συμπαθής Σταύρος είναι για αρχηγός κόμματος, έχει βαθύτερες γνώσεις του προβλήματος της οικονομίας, διπλωματικές ικανότητες, αναλυτικό μυαλό, διεισδυτικότητα στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Μπορεί να μην έχει τίποτ’ απ’ όλα αυτά και να είναι -παρά ταύτα- καλύτερος από εκατοντάδες πολιτικούς που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν σήμερα. Δεν θα γράψω ονόματα για παραδείγματα, ας προσθέσει ο καθένας μόνος του, ας πούμε, πόσους από τους δημοσιογράφους που έχουν λάβει κατά καιρούς μέγιστο πολιτικό αξίωμα θεωρεί καλύτερους. Και με ποιο κριτήριο.

Είναι μια εποχή πολιτικής ρευστότητας, που δεν έχει ξανασυμβεί τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, άρα πολλοί έχουν αρκετές πιθανότητες να δημιουργήσουν έναν επιτυχημένο πολιτικό σχηματισμό στις ευρωεκλογές και μετά στις εθνικές εκλογές

Για να πάμε και στα... πιο σκληρά όμως, ποιος πολιτικός αρχηγός, αν εξαιρέσει κανείς τον Σαμαρά, γνωρίζει βασικά ζητήματα και λειτουργίες της οικονομίας σε βαθμό μέγιστης απόστασης απ’ ό,τι ο δημοσιογράφος Θεοδωράκης; Δεν ξέρω πραγματικά, διότι ο συγκεκριμένος έχει υπογράψει και επιταγές ως επιχειρηματίας (έχει εστιατόριο), αλλά έχει και ένσημα ως δημοσιογράφος. Πόσοι πολιτικοί έχουν κάνει ένα από τα δύο στη ζωή τους; Δηλαδή είναι καλύτερος ο εγγονός του Μητσοτάκη ή μεθαύριο ο δισέγγονος του Παπανδρέου; Γιατί δεν έγραψε κανείς τίποτα γι’ αυτούς; Τόσο φυσιολογικό φαίνεται πλέον ο παππούς να έχει γίνει πρωθυπουργός, η κόρη και ο υιός υπουργοί και να ετοιμάζεται και ο εγγονός τώρα; Τι DNA είναι αυτό πια;

ΥΓ.: Δεν μου αρέσει προσωπικά να ισοπεδώνω τα πάντα και τους πάντες, αλλά δεν μου έκανε και την καλύτερη εντύπωση η απόφαση των 58 καθηγητών, επιστημόνων κ.λπ. που θα συγκροτούσαν την «Ελιά» να εξαφανιστούν και να μη δώσουν τη μάχη (έστω της αναγνωρισιμότητας διά των θέσεών τους) στην κοινωνία με την πρώτη τρικλοποδιά που τους έβαλε ο Βενιζέλος. Δεν θα τους ψήφιζα για να με διοικήσουν όταν φυλλορροούν στην πρώτη αναποδιά. 

ΠΗΓΗ: