Rodin
Του Νίκου Τσούλια
Αγαπημένη σχολική αίθουσα,
Ποιος να το ‘ξερε ότι θα ερχόταν μια μέρα,
που θα σε εξέθεταν στη χυδαιότητα, στην παρακμιακή διάβρωση, στην
αμφισβήτηση της ίδιας της ψυχής σου.
Η μαύρη σκιά της πανδημίας χρησιμοποιείται με
πρόσχημα την επίλυση ενός υπαρκτού αλλά επιμέρους προβλήματος για το
συνολική ένταξη της ουσίας της εκπαίδευσης και της αγωγής στο τηλε-σόου.
Που να ‘ξερες ότι θα βρεθεί μια Υπουργός
Παιδείας με περισσή αλαζονεία και με πληθωρικό λαϊκισμό να διαλαλήσει με
τη ρομφαία στο χέρι την «απελευθέρωσή σου από τους εκπαιδευτικούς»!
«Δεν θα αφήσουμε μικροπολιτικά και
συνδικαλιστικά συμφέροντα να στέκονται εμπόδιο στην πρόοδο των παιδιών
μας. Δεν θα κάνουμε καμία έκπτωση στην προάσπιση του δημόσιου
συμφέροντος». Αυτό κατάλαβε η Υπουργός άραγε; Όχι, βέβαια – απλά