Διάβασα στον τοίχο ενός φίλου στο Fb : "για να δείς τα άστρα πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι" και αναλογίστηκα σε τι ακριβώς μας καλεί!
Στην δύσκολη κατάσταση που τρέχει και η ειλικρίνεια, στην πολιτική όσο και την κοινωνία, είναι ένα στοιχείο προς απόδειξη, προς τα που να σηκώσει, να γείρει, να στηρίξει ή να καλύψει κανείς το κεφάλι για να δεί τα άστρα ;
Στην μελαγχολία της κατάστασης, την ανασφάλεια της λιτότητας, το άγχος του νέου λογαριασμού, τον κόφτη την στιγμή που θελουμε αγωγό για συνολική επανεκκίνηση της οικονομίας ( κατι που δεν γίνεται με ένα μεμονωμένο έργο που είναι σημαντικό, συμβάλλει στο κλίμα αλλά δεν αρκεί ) ο "ουρανός παραμένει χωρίς άστρα".
Ίσως να έχει δίκιο αφού οι άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από την κρίση ήδη έστω αργά, δειλά, "σήκωσαν" κεφάλι, βλέπουν κάποια άστρα ελπίζοντας και ουρανό.
Εδώ στην χώρα των "θαυμάτων και των δαιμόνων" γιατί άραγε χάνουμε το δρόμο και τις επιλογές ; Ή δεν έχουμε ; Παλέψαμε πέρα από τα μνημόνια; Για παράδειγμα :
-Την αναδιοργάνωση της ΔΔ ή πάμε πίσω ; Τώρα επιχειρούν να αναζωπυρώσουν οι "μονομάχοι του διπολισμού" την κούφια ρητορική περι μεγάλου ή μικρού κράτους. Εκτοπίζοντας την ουσία δηλ:
ποιά και ΔΔ χρειαζόμαστε,
πόσο λειτουργική και αποδοτική, πώς και με ποιά αξιολόγηση, έλεγχο του πολίτη και ύστερα πόση !
- Συνεννοηθήκαμε ποτέ για το μίγμα της οικονομίας, πόσο δημόσιο, ιδιωτικό, κοινωνικό ; Μίλησε κανείς συγκεκριμένα προεκλογικά ; Είπε πχ τι στο δημόσιο , πως το βελτιώνει ή τι ιδιωτικοποιεί ; Όχι, γιατί οι εκλογές είναι ώρα "πελατειακής άγριας ψηφοθηρίας" και την επομένη "φταίει" η α ή β κοινωνική ομάδα που αντιδρά και "αποτυχαίνουν" τα "διαρθρωτικά μέτρα" αν και στο βαθμό που τα εννοούν οι εκάστοτε κυβερνώντες.
-Το ΕΣΠΑ, οι χρηματοδοτήσεις Γιούνκερ ή Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, οποιαδήποτε άλλη πηγή πόρων, είναι εστιασμένα, με ποιό σχέδιο ή πρόβλεψη για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ένταξης στην παραγωγή των νέων ανθρώπων και εξειδικευμένων στην ψηφιακή τεχνολογία ή ανάπτυξη της έρευνας για να αξιοποιηθεί εδώ το κεφάλαιο που διατέθηκε (από οικογένειες και κράτος και είναι μεγάλο σε σχέση με άλλες χώρες) αντί να μεταναστεύει το πιο "σπάνιο και ακριβό" σε γνώση δυναμικό;
-Έχουμε σχέδιο με άμεσο παραγωγικό ή εξαγωγικό στόχο ή απλά μιλάμε για δημιουργικότητα και την τσακίζουμε στα αυθαίρετα (και όχι αγνά ή αθώα) πολιτικά, γραφειοκρατικά ή του κάθε λομπίστα διόδια ;
Υπάρχουν εναλλακτικές; Προφανώς και ναι! Μόνο που προϋποθέτουν ρηξικέλευθες αποφάσεις, κυβερνήσεις με τόλμη, αυτοπεποίθηση για πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Να μην περιορίζονται και να θεωρούν πρόγραμμα διακυβέρνησης την εφαρμογή μνημονίων. Να μην παρακολουθούν την "μνημονιακή μαζοποίηση των υπογραφών τους από αξιολόγηση σε αξιολόγηση" και να περιμένουν την Αλίκη στην χώρα ...για να διώξει τους "δαίμονες".
Τις "ελάχιστες λύσεις,τα περιθώρια" οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε για να εξοστρακίσουμε ότι μας κρατά πίσω και κάτω.
Έτσι μπορούμε να "μειώσουμε" το σκύψιμο στο μήκος της ουράς των συσσιτίων, να σηκωθούμε λίγο, να δούμε ένα άστρο, να βρούμε το δικό μας!
Ζητείται, επομένως, γήινη, σαφής πολιτική, διαφορετικά και πάλι οι όποιοι μελλοντικοί στόχοι και οι ελπίδες θα αποδειχθούν μια ακόμη «αυταπάτη».
* Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου