Του Νίκου Τσούλια*
Είναι μοναδική κυβέρνηση στους καιρούς της
μεταπολίτευσης για πολλά ξεχωριστά στοιχεία: πρώτη φορά αριστερά δηλαδή
πρώτη φορά αντισυστημική αριστερά αγκαλιά και ταιριαστά με ακροδεξιά,
δημαγωγία και λαϊκισμός, γενική εξαπάτηση, νεοφιλελεύθερη οικονομική
πολιτική με αριστερό φτηνό περιτύλιγμα κλπ κλπ
Μα είναι και η μοναδική κυβέρνηση που
δεν
διαφώνησε ούτε ένας βουλευτής για κανένα ζήτημα μετά το ξεφόρτωμα των
γραφικών «επαναστατών» (Λαφαζάνη, Γαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου κλπ). Και
όμως συνέβησαν τόσα και τόσα μαύρα κατάμαυρα γεγονότα σε βάρος του λαού
και της χώρας: δύο μνημόνια με το ένα να είναι σε βάθος δεκαετιών,
μειωτική συμφωνία με την π.ΓΔΜ, ακραία φορολογία, πάγωμα στους μισθούς,
φοβερές μειώσεις στις συντάξεις, αιματηρά πλεονάσματα, κατασχέσεις και
πρώτης κατοικίας, ρήμαγμα της μεσαίας τάξης και ανάδειξή της σε ταξικό
εχθρό, σταλινική επίθεση στη δικαιοσύνη, καινούργιες μορφές διαπλοκής
κλπ
Είναι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι. Είναι η μόνη
κυβέρνηση που έχει σωτηριολογική εκδοχή για την πολιτική και την
ιστορία. «Μόνο εμείς μπορούμε να οδηγήσουμε στη σωτηρία της Ελλάδας. Οι
άλλοι είναι τελειωμένοι». Και προειδοποιεί τους χαλαρούς συντρόφους του ο
ανεκδιήγητος και μονίμως τραμπουκίζων «επαναστάτης» του κιτς και της
χυδαιότητας μέγας Υπουργός Πολάκης. «Να βάλουμε στη φυλακή κάποιους
πολιτικούς αντιπάλους μας, για να ξαναβγούμε»! Υπάρχει άλλωστε και κάτι
εξίσου εμφαντικό. Ισχυρίζονται χωρίς καμιά συστολή. «Ή θα τους
τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν»! Και προφανώς δεν αναρωτιούνται ποιο
μέρος του πολιτικού φάσματος υποστηρίζει αυτή την εκδοχή και απορρίπτει
την εναλλαγή στην εξουσία και την αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων…
Ναι ο λαϊκισμός στη μαύρη του εκδοχή οδηγεί στη
φασίζουσα πολιτική. Ο εκφυλισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εκεί πηγαίνει
νομοτελειακά. Από που ως που μπορεί αυτή η αντιδημοκρατική υποκουλτούρα
να εκφράσει την κεντροαριστερά, όπως προσπαθούν να περάσουν οι δημαγωγοί
ηγέτες του και όπως παραμυθιάζονται οι όποιοι αφελείς πρώην
κεντροαριστεροί, ότι ο Τσίπρας της δημαγωγίας και του ανύπαρκτου έργου,
του διχασμού και του μίσους μπορεί να συγκριθεί με τον Α. Παπανδρέου ή
τον Κ. Σημίτη;
Μην αναζητούμε όμως την προσήλωση σε ιδανικά και
αξίες, σε φιλολαϊκή πολιτική – ούτε για αστείο… – ούτε καν σε κάποια
εκδοχή κομματικής πειθαρχίας, άλλωστε ούτε μια φορά δεν ασχολήθηκαν τα
αρμόδια όργανα. Μία είναι η εξήγηση. Η απόλαυση του πολιτικού χρήματος,
νόμιμου αλλά και παράπλευρου μέσα από τα έργα. Οι βουλευτές του
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί να διαφωνήσουν αφού κάτι τέτοιο θέτει σε αμφισβήτηση τα
10.000 το μήνα και τα άλλα χρηματικά «αγαθά» που προκύπτουν από την
βουλευτική ιδιότητα;
Γιατί να τους ενοχλήσουν τα τόσα και τόσα
αντιλαϊκά μέτρα, αφού οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν θα έχουν ξανά την
ευκαιρία της ζωής τους; Γιατί να ασχολούνται τώρα με προοδευτικές
ιδεολογίες και με την ανατροπή του καπιταλισμού (ποιοι; μια παρέα της
πλάκας, του Φλαμπουράρη!) και να αμφισβητήσουν τη σύμπραξη με τον
ακροδεξιό και Τουρκοφάγο Π. Καμμένο; Γιατί να μην είναι ο Κουβέλης υπό
τον Π. Καμμένο, αρκεί να ρέει το «ρευστό» και να έχει ως επίχρισμα
αστειότητες και φτηνή βερμπολογία; Γιατί να απασχολούνται με τις
γελοιότητες του κυβερνητικού εταίρου τους αφού και αυτοί αρέσκονται σε
αυτές; Άλλωστε και τι δεν έχουν ισχυριστεί για να κάνουν – αν είναι
δυνατόν! – το μαύρο άσπρο λες και απευθύνονται σε υπηκόους;
Όταν ο κ. Τσίπρας φτάνει στο έσχατο σημείο να
ισχυρίζεται ότι έφτιαξε την οικονομία – την πνιγμένη στην ύφεση και στην
επέκταση της κρίσης -, ότι έλυσε το «Μακεδονικό» δίνοντας τα πάντα και
ό,τι ήθελαν στους Σκοπιανούς και άλλα τέτοια φληναφήματα, τότε μόνο η
ψυχοπαθολογία μπορεί να αναλάβει να απαντήσει…
*Ο Νίκος Τσούλιας είναι πρώην Πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου