Houses in Balcic, Francisc Sirato, 1933
Του Νίκου Τσούλια*
Είχε γίνει έμμονη ιδέα. Θα έχουμε ισχυρή
κυβέρνηση, θα πάρει αυτοδυναμία η Ν.Δ.; Και από κοντά οι καλοθελητές της
μαύρης προπαγάνδας, οι κομισάριοι που κάνουν τη γνώμη τους να
«ταυτίζεται» με την αλήθεια για να υπηρετούν τον ανομολόγητο στόχο τους.
«Αν δεν πάρει, θα συνδράμει το ΚΙΝ.ΑΛ.»
Και έτσι κάνουμε τη δουλειά μας. Εκφράζουμε
εμείς – οι συριζαίοι – το αντιδεξιό μένος της κοινωνίας και αποφεύγουμε
έστω προσωρινά την συντριβή. Τα άλλα, η ουσία, η πραγματικότητα, η
αλήθεια – ακόμα και το κομμάτι της που φτιάχνεται από τους άλλους – ας
περιμένουν. Όταν κάνουμε εμείς τη δουλειά μας, δεν θα έχουν και πολλή
σημασία. Θα είναι σε χρόνους αφήγησης, όπως ήταν και η κατάργηση των
μνημονίων με έναν Νόμο.
Έτσι είναι η πολιτική στους καιρούς της
παρακμής. Αρκεί να
παράγεις γεγονότα, να τους δίνεις τη δική σου
ερμηνεία και δεν έχει καμιά σημασία το τι …λέει η πραγματικότητα. Και
κάπως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ καμώνεται ότι δεν έχασε τις εκλογές, αφού είναι
κυρίαρχο στον προοδευτικό χώρο – λες και οι εκλογές γίνονταν για αυτό το
λόγο και είχαν αυτό το σκοπό…
Και τώρα, τι; Μια δεξιά δικαιωμένη και κραταιά.
Δεν έχει ανάγκη από αποκούμπια όπως ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Έχει η ΝΔ
έτοιμο όλο το νομοθετικό πλαίσιο για την οικονομία, σκληρά μνημόνια
διαρκείας με τέτοια πλεονάσματα που δεν πρόκειται να αφήσουν δυνατότητα
ανάκαμψης της παραγωγικής βάσης της χώρας. Θέλει η ΝΔ κάτι άλλο, για
παράδειγμα από το Νόμο του Κατρούγκαλου, που πάει όλες τις συντάξεις στα
67 και τις περικόπτει κατά 40%; Στην οικονομία θα κριθεί το παιχνίδι, η
πορεία της χώρας. Τώρα σε άλλα δευτερεύοντα ζητήματα προφανώς θα έχουμε
και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις… Μόνο που αυτές δεν βγάζουν θέσεις
εργασίας.
Καθάρισε η ΝΔ το τοπίο από τα δεξιά της. Έφυγε
και το αγκάθι της Χρυσής Αυγής, που είναι ίσως το μόνο θετικό στοιχείο
των πρόσφατων εκλογών, προφανώς κατά τη γνώμη μου ή και κατά την
επιθυμία μου. Τώρα έχει και ΝΔ στο μάτι το Κέντρο. Φοβερή χώρα, ακόμα
πιο φοβεροί οι καιροί μας. Έχουμε μια αριστερά που θέλει να είναι και
κεντροαριστερά ταυτόχρονα (!) και μια δεξιά που θέλει να είναι και
κέντρο. Ποια άλλη χώρα της Ευρώπης έχει αυτή την κομματική χαρτογράφηση;
Όλα μια σούπα. Και οι οπαδοί έτοιμοι να φτιάξουν
στρατόπεδα, για ποιο λόγο; Για τη νομή της εξουσίας – έτσι κι αλλιώς η
ίδια οικονομική πολιτική θα ασκηθεί. Πάντα αναρωτιόμουν κάθε φορά που
επανερχόταν η δεξιά στη διακυβέρνηση, τι νέο μίγμα πολιτικής μπορεί να
φέρει πέραν του ιδεολογικού και πολιτικού παραδοσιακού πλαισίου της. Και
τι γινόταν τελικά, μία από τα ίδια και η χώρα πάλι προς τα πίσω.
Άλλωστε η καθήλωση της οικονομίας δεν έγινε στη καραμανλική περίοδο
2004-2009;
Το κύριο ερώτημα όσον αφορά την αποτύπωση της
λαϊκής ετυμηγορίας στο κοινοβουλευτικό πεδίο είναι το εξής. Ο σημερινός
κοινοβουλευτικός καταμερισμός των κομμάτων συνιστά παράγοντα υπέρβασης
της κρίσης ή είναι σύμπτωμα της κρίσης; Η απάντησή μου είναι απλή. Είναι
σύμπτωμα της κρίσης. Στείρα αντιπαράθεση και τοξικότητα θα βγουν στην
πρώτη γραμμή του «διαλόγου».
Αρκεί να ερμηνεύσουμε το γενικό αίσθημα και την
ψυχολογία των Ελλήνων αυτή την περίοδο. Εκφράζουν ή έστω κρύβουν καμιά
αισιοδοξία; Βλέπουν μια κάποια έστω μακρινή φωτεινή εικόνα στον
ορίζοντα; Αισθάνονται κάποιο σκίρτημα χαράς και εμπιστοσύνης;
*Ο Νίκος Τσούλιας είναι πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου