Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Προκλήσεις, προτεραιότητες και κοινωνικές ανισότητες
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία αποτελεί κάθε χρόνο μια ουσιαστική υπενθύμιση ότι η εκπαίδευση και η εργασία πρέπει να είναι προσβάσιμες, ισότιμες και ουσιαστικά ενταξιακές. Σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, δεν αρκεί η διακηρυγμένη πρόθεση για υποστήριξη των ΑμεΑ, απαιτείται συστηματική εφαρμογή πολιτικών που εξασφαλίζουν πλήρη και πραγματική ισότητα σε κάθε επίπεδο.
Για τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία, η νομοθεσία προβλέπει συγκεκριμένες διευκολύνσεις. Ωστόσο στην πράξη οι περισσότερες από αυτές έχουν δυνητικό χαρακτήρα. Δε δεσμεύουν υποχρεωτικά, με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται αποσπασματικά ή να μην εφαρμόζονται καθόλου. Αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον αβεβαιότητας και άνισης μεταχείρισης, όπου οι εκπαιδευτικοί ΑμεΑ συχνά στερούνται διευκολύνσεων που είναι κρίσιμες για την αποτελεσματική και αξιοπρεπή άσκηση των καθηκόντων τους.
Η Πολιτεία οφείλει να προχωρήσει στη θεσμοθέτηση κάθε απαραίτητης ρύθμισης, αλλά με σαφείς, δεσμευτικές ρυθμίσεις, διασφαλίζοντας ότι η ανάθεση ωραρίου, οι τοποθετήσεις, η προσβασιμότητα των χώρων και οι κάθε είδους υπηρεσιακές διευκολύνσεις αποτελούν όχι προαιρετικές αλλά υποχρεωτικές πρακτικές εξισορρόπησης.
Αντίστοιχα, για τους μαθητές που είναι άτομα με αναπηρία, η ισότιμη πρόσβαση στη μάθηση παραμένει ζητούμενο. Πολλά σχολεία εξακολουθούν να στερούνται κατάλληλης κτιριακής υποδομής: ράμπες, ανελκυστήρες, κατάλληλες αίθουσες και βοηθητικούς χώρους. Επιπλέον, η υποστήριξη μέσα στη σχολική τάξη δεν είναι πάντα επαρκής ή προσαρμοσμένη σε όλες τις μορφές αναπηρίας, δεν καλύπτει όλους τους μαθητές και φτάνει πολλές φορές με μεγάλες καθυστερήσεις. Μαθητές με κινητικές, αισθητηριακές, νοητικές ή νευροαναπτυξιακές αναπηρίες χρειάζονται εξατομικευμένες μορφές βοήθειας από εξειδικευμένο προσωπικό, σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και εκπαιδευτικό υλικό προσβάσιμο σε κάθε μορφή ανάγκης, κάθε μορφή αναπηρίας.
Η συμπερίληψη δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι πρακτική, καθημερινή και ηθική-θεσμική δέσμευση. Ένα σχολείο πραγματικά ενταξιακό παρέχει ίσες ευκαιρίες μάθησης και εργασίας, ανεξάρτητα από την όποια τυχόν αναπηρία. Η Πολιτεία οφείλει να διαμορφώσει ένα συνεκτικό πλαίσιο, το οποίο δε θα αφήνει περιθώρια διακριτικής ευχέρειας, αλλά θα κατοχυρώνει με πληρότητα δικαιώματα στην καθημερινή κοινωνική πρακτική, εντός και εκτός σχολικού περιβάλλοντος.
Άλλωστε κι ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια», πλαισιώνει το εν λόγω έργο με την εξής αρχή: «ίση μεταχείριση των ίσων, ανόμοια των ανίσων».
Δημοκρατική Συνεργασία
Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου