Όλα τα αυγά στο καλάθι για διαλογή!

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Με εξισώσεις μισαλλοδοξίας η ΝΔ προσπαθεί να κρύψει την απουσία πρότασης έξω από τον μνημονιακό κορσέ, δίνει ιδεολογική "μάχη" οπισθοφυλακών  και "ξεχνά" ότι ο εμφύλιος τελείωσε εδώ και πάνω από μισό αιώνα, τον προηγούμενο αιώνα. 

Η αποποίηση ευθυνών ως μότο δόμησης και αποδόμησης του κυβερνητικού ή αντιπολιτευτικού αφηγήματος μπροστά στην ΔΕΘ, με διανθίσεις από τα πρόσφατα επεισόδια, καθιστά και αυτή την ΔΕΘ ένα οργανικό στοιχείο του  παρακμιακού κύκλου που διανύουμε.

Ευθύνη σημαίνει

εκπλήρωση υποχρεώσεων, καθηκόντων που απορρέουν από την θέση, την ιδιότητα, το ρόλο που κατέχει κανείς. Σύγχυση ή σκοπιμότητα; όλα σε ένα και το χειρότερο: υποβάθμιση της νοημοσύνης, μας "μακαρίζουν ως φτωχούς τω πνεύματι". Τα επικά  και για επιθεώρηση από τις φωτιές: ο ένας εγκαλεί τον άλλον για την απουσία λίγα μέτρα από την αμμουδιά, ο επί δεκαετία Δήμαρχος δεν γνωρίζει τα της περιφέρειας ενώ εκπροσωπεί τον πρώτο βαθμό, κάτι φοβερές "δηλώσεις" σαν την διαφήμιση που μένεις άυπνος  από άλλον! Όλοι μόνιμα προειδοποιούν χωρίς να δρούν ενώ θέλουμε να "πιστεύουμε" ότι εκπονούμε λύσεις, παράγουμε πολιτική με ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων. Όλα τα αυγά -κλούβια και μη- στο ίδιο καλάθι σε σκηνικό απενεργοποιημένης δημοκρατίας, μικροκομματικών κοκορομαχιών, αδρανούς κοινωνίας σε πράξεις ή διεκδικήσεις νέων επιλογών και κατευθύνσεων. Περιστροφές χωρίς καμμιά σύγχρονη ανανέωση ατζέντας που αδυνατούν να δώσουν ψυχή, δύναμη στις κοινότητες των ανθρώπων, ενέργεια στην δημοκρατία. 

Με "σπουδαίο ύφος και επιδέξια" δίνουν αμφότεροι την εντύπωση ότι αν ήταν αυτοί όλα θα ήταν λυμένα. Στην καθισιά τους "τρώνε ολόκληρο βόδι" σιγά μην δεν τα καταφέρουν με την κρίση ή τις φωτιές ή την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Και στο τέλος αίτιος είναι -εκτός από τον άνεμο που άλλοτε είναι στρατηγός και άλλοτε στρατιώτης-ο κακός συντονισμός δηλ: η διαχείριση και όχι η έλλειψη στρατηγικής για βαθειές τομές, σύγχρονες ιδέες και ρεαλιστικές λύσεις και σύγκρουση επί αυτών. 

Οι εδώ και μισό αιώνα επιλογές -αφού πήγαμε στον εμφύλιο- για την αστική δόμηση και την εμπορευματοποίηση στις χρήσεις Γής με την συνακόλουθη νοοτροπία σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν έχουν καμμία συμμετοχή στις φωτιές; Άραγε αν το περιβάλλον ήταν μια μεγάλη τράπεζα θα είχαμε τέτοια αντιμετώπιση ή ευκολία σε αλληλοκατηγορίες ή σιωπή; και μεθοδικά  δεν θα διατίθονταν δις για την διάσωσή της; Η ουσία είναι ότι παντού απαιτείται συνεχής, σταθερή, συστηματική  φροντίδα. 

Επικαιροποίηση, αποτελεσματικές πλατφόρμες διοίκησης, επιχειρησιακών σχεδίων, ανανέωση μεθοδολογιών και εργαλείων και κυρίως να τελειώσει η προχειρότητα, οι τακτικισμοί, ο πολιτικαντισμός. Αν δεν σταματήσουμε σε όλα τα επίπεδα και δημόσια πεδία με την μη ανάληψη ευθύνης, και την μετάθεση αυτής μονίμως, είναι σαν πετάμε πέτρες για να ξεχωρίσουμε τα γερά αυγά με αποτέλεσμα να τα σπάμε όλα. Στα χωριά μας όμως μάθαμε  ότι με ένα ελαφρύ κούνημα ακούμε τον θόρυβο που κάνουν δηλαδή είναι πιο απλή η υπόθεση, η διαλογή, και αποτελεί δουλειά του πολίτη. Με καλάθι υπεύθυνο-ανεύθυνων και γυρολόγων ψήφων δεν μπορούμε να μιλάμε για υγιή, κατάλληλη συγκομιδή μέλλοντος.

Και επειδή μετά την ΔΕΘ έχουμε αξιολόγηση και νέα μέτρα, προτάσεις συνταγματικής αναθεώρησης, πλημμύρες κλπ,  ίσως και εκλογές, και άρα επαναλαμβανόμενες  σκηνές μήπως είναι στιγμή οι πολίτες να αρχίσουν την διαλογή για να αδειάσει  το καλάθι από τα κλούβια;

*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ