Για
το θέμα της εισφοράς αλληλεγγύης ουδείς γνωρίζει προς το παρόν να
υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας γι αυτό το θέμα.Ούτε στη ΔΟΕ
ούτε στην ΑΔΕΔΥ.Ούτε νομικοί σύμβουλοι που ρώτησα.Γι αυτό να είστε
ιδιαίτερα επιφυλακτκοί και να εμπιστεύεστε μόνο τις ανακοινώσεις των
ομοσπονδιών.
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
ΣΥΡΙΖΑ: Το 2014 θα βάλουμε τέλος στα μνημόνια
«Τη
χρονιά που φεύγει συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από την υπαγωγή της χώρας σε
καθεστώς μνημονίου, τρία χρόνια από τη στιγμή που το φθαρμένο πολιτικό
προσωπικό του δικομματισμού παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας στους
δανειστές» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του.
ΠΗΓΗ:
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
Η επανεθνικοποίηση της Ε.Ε.
Του Γιάνη Βαρουφάκη
Πριν από μερικές βδομάδες, ο ευρωπαϊστής François Heisbourg, πρόεδρος του (γαλλικού) Διεθνούς Ιδρύματος Στρατηγικών Σπουδών, δημοσίευσε το «Τέλος του Ευρωπαϊκού Ονείρου» (La Fin du Rêve Européen). Χωρίς περιστροφές, γράφει: «Το όνειρο έγινε εφιάλτης. Καιρός να αποδεχθούμε ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλείται από το ευρώ. Ήταν λάθος μας να πιστέψουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ομοσπονδιακές δομές για να σώσουμε ένα νόμισμα. Τα χρήμα πρέπει να εξυπηρετεί τις πολιτικές δομές. Όχι το αντίθετο.».
Ανεξάρτητο αν έχει δίκιο ή όχι, μόνο και μόνο ότι τέτοιες φωνές ακούγονται στον πυρήνα της Ευρώπης από τέτοιες προσωπικότητες σηματοδοτεί κάτι σημαντικό. Μια στροφή που προαναγγέλλει αυτό που έρχεται: τη σταδιακή επανεθνικοποίηση των κεντρικών πολιτικών της ΕΕ και την αποδόμηση του πυρήνα της.
Το ότι ο κ. Heisbourg δεν είναι φωνή βοώντος είναι προφανές σε όποιον παρακολουθεί τον δημόσιο διάλογο στη Γαλλία και, γενικότερα, στη Β. Ευρώπη. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Ιδρύματος Pew, το 61% των Γάλλων συμφωνούν μαζί του δηλώνοντας ότι εναντιώνονται στην ιδέα της περαιτέρω ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» και ζητούν επιστροφή εξουσιών στο Παρίσι. Δεν είναι άνευ σημασίας ότι σε αυτό το ρεύμα ενώνουν τις φωνές τους ακραίοι (έως πρότινος) φεντεραλιστές. Π.χ. ο Jacques Attali, τέως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης (και πρώην υπουργός του Προέδρου Μιτεράν) δήλωσε, πριν τρεις βδομάδες, πως η οικονομική πολιτική της ΕΕ δημιουργεί συνθήκες στη Γαλλία που θυμίζουν εκείνες που έφεραν στην εξουσία τους Ναζί το 1933 και που, σήμερα, ενισχύουν τη Μαρίν Λε Πεν. Πιο συγκροτημένος (στη σκέψη του) ένας άλλος πρώην υπουργός του Μιτεράν (και νυν Γερουσιαστής), ο Jean-Pierre Chevènement συγκρίνει τη σημερινή Γαλλία με τη Γαλλία της Ύφεσης που δημιούργησε η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Pierre Laval την περίοδο 1934-5, λίγο πριν αποδομηθεί ο Κανόνας του Χρυσού, προειδοποιώντας παράλληλα ότι, υπό τις σημερινές πολιτικές, η Γαλλία, και βέβαια η Ευρωπαϊκή Περιφέρεια, είτε θα αυτονομηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε θα μετατραπεί σε μια απέραντη, θλιβερή έρημο.
Στο μεταξύ, στην Ιταλία, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Romano Prodi, τ. πρωθυπουργός και τ. Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χαρακτηρίζει τις ασκούμενες από την ΕΕ πολιτικές «αποτυχημένες», αμφισβητεί ότι είναι δυνατόν η ΕΕ να επιστρέψει στην αρχή της ισότητας μεταξύ ανεξάρτητων κρατών, και προτείνει κοινό μέτωπο Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας εναντίον της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας (την ώρα που προβλέπει ότι θα φοβηθούν να συνάψουν ένα τέτοιο μέτωπο).
Το ότι πολιτικοί και σχολιαστές από τις ελλειμματικές χώρες αντιδρούν με μελανές προβλέψεις στη συνεχιζόμενη αδιαλλαξία των πλεονασματικών χωρών δεν ξαφνιάζει. Αυτό όμως που ξαφνιάζει είναι το γεγονός πως μαζί τους συμφωνούν και οι ενεργοί πολιτικοί των πλεονασματικών χωρών. Πρόσφατη έκθεση της ολλανδικής κυβέρνησης καταλήγει στο εξής αξιοσημείωτο συμπέρασμα. «Η εποχή της όλο-όλο-και-πιο-συνεκτικής ένωσης σε κάθε τομέα αποτελεί παρελθόν». Στο πλαίσιο συνολικής επισκόπησης των πολιτικών της ΕΕ, η έκθεση κάνει λόγο για «επανεθνικοποίηση ολόκληρων σφαιρών πολιτικής», από την κοινωνική πολιτική έως την πολιτική για το νερό, την ενέργεια, τους ιχθυότοπους κ.ο.κ.
Η έκθεση της ολλανδικής κυβέρνησης, που ξεκάθαρα αναφέρεται στην επανεθνικοποίηση της ΕΕ και στην αναδίπλωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αποτυπώνει όχι απλά απόψεις. Αποτυπώνει πράξεις. Όποιος καλοπροαίρετος αναλυτής ρίξει μια προσεκτική ματιά στην «τραπεζική ενοποίηση» που πρόσφατα αποφασίστηκε, θα φρίξει αναγνωρίζοντας ότι, πίσω από τον μανδύα της «ενοποίησης» των τραπεζικών συστημάτων, η πραγματικότητα δεν είναι άλλη από έναν επικίνδυνο συνδυασμό: (α) απολύτως εθνικών τραπεζικών συστημάτων, και (β) κοινών δομών που οδηγούν (μέσω της επιβολής του κυπριακού μοντέλου αντιμετώπισης τραπεζικών κρίσεων) στην περαιτέρω συρρίκνωση της τραπεζικής πίστης γενικά και στην Περιφέρεια ειδικότερα.
Γιατί προέβησαν σε πλήρη επανεθνικοποίηση των τραπεζικών συστημάτων, αντί για την τραπεζική ενοποίηση που υπόσχονταν; Πολύ απλά επειδή η Γερμανία επέβαλε στους υπόλοιπους εταίρους δύο αρχές: (1) Κανείς μη γερμανός γραφειοκράτης ή πολιτικός δεν θα μπορεί να αποφασίζει το κλείσιμο γερμανικής τράπεζας, και (2) καμία μη γερμανική τράπεζα δεν θα ανακεφαλαιοποιείται με κονδύλια που εγγυάται, έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό η Γερμανία.
Κάπως έτσι συμφωνήθηκε μια «Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση» που αναιρεί τον τίτλο της – που στην ουσία επανεθνικοποιεί πλήρως τα τραπεζικά συστήματα και ενισχύει (αντί να ακυρώνει) τον θανάσιμο εναγκαλισμό τραπεζικών ζημιών και δημόσιου χρέους. Πρόκειται για μια πρώτη «γεύση» αυτού του έρχεται:
Πριν από μερικές βδομάδες, ο ευρωπαϊστής François Heisbourg, πρόεδρος του (γαλλικού) Διεθνούς Ιδρύματος Στρατηγικών Σπουδών, δημοσίευσε το «Τέλος του Ευρωπαϊκού Ονείρου» (La Fin du Rêve Européen). Χωρίς περιστροφές, γράφει: «Το όνειρο έγινε εφιάλτης. Καιρός να αποδεχθούμε ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλείται από το ευρώ. Ήταν λάθος μας να πιστέψουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ομοσπονδιακές δομές για να σώσουμε ένα νόμισμα. Τα χρήμα πρέπει να εξυπηρετεί τις πολιτικές δομές. Όχι το αντίθετο.».
Ανεξάρτητο αν έχει δίκιο ή όχι, μόνο και μόνο ότι τέτοιες φωνές ακούγονται στον πυρήνα της Ευρώπης από τέτοιες προσωπικότητες σηματοδοτεί κάτι σημαντικό. Μια στροφή που προαναγγέλλει αυτό που έρχεται: τη σταδιακή επανεθνικοποίηση των κεντρικών πολιτικών της ΕΕ και την αποδόμηση του πυρήνα της.
Το ότι ο κ. Heisbourg δεν είναι φωνή βοώντος είναι προφανές σε όποιον παρακολουθεί τον δημόσιο διάλογο στη Γαλλία και, γενικότερα, στη Β. Ευρώπη. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Ιδρύματος Pew, το 61% των Γάλλων συμφωνούν μαζί του δηλώνοντας ότι εναντιώνονται στην ιδέα της περαιτέρω ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» και ζητούν επιστροφή εξουσιών στο Παρίσι. Δεν είναι άνευ σημασίας ότι σε αυτό το ρεύμα ενώνουν τις φωνές τους ακραίοι (έως πρότινος) φεντεραλιστές. Π.χ. ο Jacques Attali, τέως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης (και πρώην υπουργός του Προέδρου Μιτεράν) δήλωσε, πριν τρεις βδομάδες, πως η οικονομική πολιτική της ΕΕ δημιουργεί συνθήκες στη Γαλλία που θυμίζουν εκείνες που έφεραν στην εξουσία τους Ναζί το 1933 και που, σήμερα, ενισχύουν τη Μαρίν Λε Πεν. Πιο συγκροτημένος (στη σκέψη του) ένας άλλος πρώην υπουργός του Μιτεράν (και νυν Γερουσιαστής), ο Jean-Pierre Chevènement συγκρίνει τη σημερινή Γαλλία με τη Γαλλία της Ύφεσης που δημιούργησε η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Pierre Laval την περίοδο 1934-5, λίγο πριν αποδομηθεί ο Κανόνας του Χρυσού, προειδοποιώντας παράλληλα ότι, υπό τις σημερινές πολιτικές, η Γαλλία, και βέβαια η Ευρωπαϊκή Περιφέρεια, είτε θα αυτονομηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε θα μετατραπεί σε μια απέραντη, θλιβερή έρημο.
Στο μεταξύ, στην Ιταλία, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Romano Prodi, τ. πρωθυπουργός και τ. Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χαρακτηρίζει τις ασκούμενες από την ΕΕ πολιτικές «αποτυχημένες», αμφισβητεί ότι είναι δυνατόν η ΕΕ να επιστρέψει στην αρχή της ισότητας μεταξύ ανεξάρτητων κρατών, και προτείνει κοινό μέτωπο Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας εναντίον της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας (την ώρα που προβλέπει ότι θα φοβηθούν να συνάψουν ένα τέτοιο μέτωπο).
Το ότι πολιτικοί και σχολιαστές από τις ελλειμματικές χώρες αντιδρούν με μελανές προβλέψεις στη συνεχιζόμενη αδιαλλαξία των πλεονασματικών χωρών δεν ξαφνιάζει. Αυτό όμως που ξαφνιάζει είναι το γεγονός πως μαζί τους συμφωνούν και οι ενεργοί πολιτικοί των πλεονασματικών χωρών. Πρόσφατη έκθεση της ολλανδικής κυβέρνησης καταλήγει στο εξής αξιοσημείωτο συμπέρασμα. «Η εποχή της όλο-όλο-και-πιο-συνεκτικής ένωσης σε κάθε τομέα αποτελεί παρελθόν». Στο πλαίσιο συνολικής επισκόπησης των πολιτικών της ΕΕ, η έκθεση κάνει λόγο για «επανεθνικοποίηση ολόκληρων σφαιρών πολιτικής», από την κοινωνική πολιτική έως την πολιτική για το νερό, την ενέργεια, τους ιχθυότοπους κ.ο.κ.
Η έκθεση της ολλανδικής κυβέρνησης, που ξεκάθαρα αναφέρεται στην επανεθνικοποίηση της ΕΕ και στην αναδίπλωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αποτυπώνει όχι απλά απόψεις. Αποτυπώνει πράξεις. Όποιος καλοπροαίρετος αναλυτής ρίξει μια προσεκτική ματιά στην «τραπεζική ενοποίηση» που πρόσφατα αποφασίστηκε, θα φρίξει αναγνωρίζοντας ότι, πίσω από τον μανδύα της «ενοποίησης» των τραπεζικών συστημάτων, η πραγματικότητα δεν είναι άλλη από έναν επικίνδυνο συνδυασμό: (α) απολύτως εθνικών τραπεζικών συστημάτων, και (β) κοινών δομών που οδηγούν (μέσω της επιβολής του κυπριακού μοντέλου αντιμετώπισης τραπεζικών κρίσεων) στην περαιτέρω συρρίκνωση της τραπεζικής πίστης γενικά και στην Περιφέρεια ειδικότερα.
Γιατί προέβησαν σε πλήρη επανεθνικοποίηση των τραπεζικών συστημάτων, αντί για την τραπεζική ενοποίηση που υπόσχονταν; Πολύ απλά επειδή η Γερμανία επέβαλε στους υπόλοιπους εταίρους δύο αρχές: (1) Κανείς μη γερμανός γραφειοκράτης ή πολιτικός δεν θα μπορεί να αποφασίζει το κλείσιμο γερμανικής τράπεζας, και (2) καμία μη γερμανική τράπεζα δεν θα ανακεφαλαιοποιείται με κονδύλια που εγγυάται, έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό η Γερμανία.
Κάπως έτσι συμφωνήθηκε μια «Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση» που αναιρεί τον τίτλο της – που στην ουσία επανεθνικοποιεί πλήρως τα τραπεζικά συστήματα και ενισχύει (αντί να ακυρώνει) τον θανάσιμο εναγκαλισμό τραπεζικών ζημιών και δημόσιου χρέους. Πρόκειται για μια πρώτη «γεύση» αυτού του έρχεται:
- Ουσιαστική επανεθνικοποίηση όλων των σφαιρών πολιτικής στο πλαίσιο της ΕΕ,
- Προπαγανδιστική παρουσίαση του τέλους της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης ως... συνέχιση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
- Συνεχιζόμενη επέκταση των συνόρων της ΕΕ, με την είσοδο σε αυτήν νέων χωρών (όπως η Αλβανία, η Σερβία κ.λπ.), την ώρα που ο πυρήνας της ΕΕ αποδομείται, αποσαθρώνεται, καταρρέει. (Όπως περίπου γινόταν και στα τελευταία στάδια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας).
Στα επίπεδα του 2006 οι μισθοί, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ
Στα επίπεδα του 2006 «έπεσαν» εφέτος
οι μισθοί των Ελλήνων πολιτών, καθώς υποχωρούν για 13 συνεχή τρίμηνα, ή
περισσότερα από τρία έτη. Οι εργαζόμενοι έχουν απολέσει, μέσα σε μια
τριετία, το ένα τέταρτο των αποδοχών τους και η Ελλάδα συγκαταλέγεται, πλέον, στις χώρες με τις μεγαλύτερες μειώσεις μισθών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα
στοιχεία αυτά προκύπτουν από την έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής
Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), για τις αποδοχές των εργαζομένων στον δημόσιο και
τον ιδιωτικό τομέα (Δείκτης Μισθών στο σύνολο της οικονομίας, από το α΄
τρίμηνο 2006 έως και το γ΄ τρίμηνο 2013)
.
ΠΗΓΗ:
Πότε ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα;
Του ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ
Το ερώτημα «ποια ήταν τα καλύτερα σου Χριστούγεννα;» σε πιάνει απροετοίμαστο.
Το ερώτημα «ποια ήταν τα καλύτερα σου Χριστούγεννα;» σε πιάνει απροετοίμαστο.
Γιατί
σε υποβάλλει σε μία διαδικασία μνήμης που προϋποθέτει να είσαι
μαθημένος στον αναστοχασμό και να έχεις ασχοληθείς με το παρελθόν σου.
Να έχεις κλείσει τραύματα, να έχεις αναθεωρήσει, να έχεις εντοπίσει.
Εύκολο; Μάλλον όχι.
Μπορείς βέβαια να παραπέμψεις στα
παιδικά χρόνια, όταν ο κόσμος των ενήλικων ήταν ακόμα θολός. Δεν είναι
όμως και τόσο «αθώα» τα παιδικά χρόνια, όσο νομίζουμε. Και η εφηβεία
μετά, που για μας εδώ στην Ελλάδα κρατάει και κάμποσο (και καμιά φορά
για πάντα), δεν είναι κι από τις περιόδους που μπορείς να πατήσεις
στέρεα. Η αντίδραση περίσσευε και έπαιρνε μπάλα και τις γιορτές.
Η αντίδραση πάντα είναι θέμα. Το Χόλιγουντ έχει εντρυφήσει στο ζήτημα παράγοντας σειρά από ταινίες για την «επιστροφή στο σπίτι» για τις γιορτές και τα αόρατα μαχαίρια που βγαίνουν γύρω από το οικογενειακό τραπέζι.
Για να αντιμετωπίσεις τον πολύπλοκο εαυτό σου μέσα στο χρόνο, χρειάζεται μια ωριμότητα που δεν είναι εύκολη. Η αποδοχή δεν είναι ποτέ εύκολη, πόσο μάλλον όταν αφορά τον μεγαλύτερο εχθρό μας που είναι ο εαυτός μας.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι αν βρεις τα πατήματά σου, βρίσκεις και το μονοπάτι της γιορτής.
Θυμάμαι, κάτι Χριστούγεννα που ήμουν άνεργος, αλλά είχα χρόνο για την οικογένεια κι ένα πολυήμερο ταξίδι στην Αθήνα ανάμεσα σε φίλους, μου ανανέωσε το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους.
Θυμάμαι πολύωρες συνάξεις μεταξύ φίλων που τους έχω εμπιστοσύνη και δεν έχω τίποτα να αποδείξω, συνήθως μετά τον αχό της Παραμονής.
Θυμάμαι, βράδια Παραμονής, που το ποτό βοήθησε στο να ξεκλειδώσει ο εσώκλειστος εαυτός.
Είναι προφανές ότι οι γιορτές χρειάζονται ανθρώπους κι όχι λεφτά, πολυτέλεια, ή σπατάλες. Αλλά ακόμα και μόνοι να είμαστε- κι είναι πολλοί μόνοι πια στις πόλεις- αρκεί μόνο ο εαυτός μας να είναι εκεί και κάνουμε καλή παρέα.
Η αντίδραση πάντα είναι θέμα. Το Χόλιγουντ έχει εντρυφήσει στο ζήτημα παράγοντας σειρά από ταινίες για την «επιστροφή στο σπίτι» για τις γιορτές και τα αόρατα μαχαίρια που βγαίνουν γύρω από το οικογενειακό τραπέζι.
Για να αντιμετωπίσεις τον πολύπλοκο εαυτό σου μέσα στο χρόνο, χρειάζεται μια ωριμότητα που δεν είναι εύκολη. Η αποδοχή δεν είναι ποτέ εύκολη, πόσο μάλλον όταν αφορά τον μεγαλύτερο εχθρό μας που είναι ο εαυτός μας.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι αν βρεις τα πατήματά σου, βρίσκεις και το μονοπάτι της γιορτής.
Θυμάμαι, κάτι Χριστούγεννα που ήμουν άνεργος, αλλά είχα χρόνο για την οικογένεια κι ένα πολυήμερο ταξίδι στην Αθήνα ανάμεσα σε φίλους, μου ανανέωσε το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους.
Θυμάμαι πολύωρες συνάξεις μεταξύ φίλων που τους έχω εμπιστοσύνη και δεν έχω τίποτα να αποδείξω, συνήθως μετά τον αχό της Παραμονής.
Θυμάμαι, βράδια Παραμονής, που το ποτό βοήθησε στο να ξεκλειδώσει ο εσώκλειστος εαυτός.
Είναι προφανές ότι οι γιορτές χρειάζονται ανθρώπους κι όχι λεφτά, πολυτέλεια, ή σπατάλες. Αλλά ακόμα και μόνοι να είμαστε- κι είναι πολλοί μόνοι πια στις πόλεις- αρκεί μόνο ο εαυτός μας να είναι εκεί και κάνουμε καλή παρέα.
Από τις Αποχρώσεις της Ελευθερίας
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Ο κυριακάτικος Τύπος
Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων
ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Ηχηρά ονόματα στη Δικαιοσύνη για μίζες»
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η Ορθοδοξία αντεπιτίθεται μέσω…. Ρωσίας!»
Η ΒΡΑΔΥΝΗ: «Τα 12 κρυφά μέτρα για το ασφαλιστικό από το 2014»
Η ΕΠΟΧΗ: «Τρίγωνα σκάνδαλα!»
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Όραμα για την Ελλάδα του μέλλοντος»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Το πήρε απόφαση ο Στουρνάρας»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Η συμμορία πάρ’ τα όλα»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: «Το 2014 να γίνει έτος λαϊκής αγωνιστικής ανάτασης»
Ο ΛΟΓΟΣ: «Ονόματα και διευθύνσεις»
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: «Οι μίζες του άπληστου Θωμά»
ΤΟ ΑΡΘΡΟ: «Οι 3+3 υπουργοί που θα τραβήξουν το κάρο»
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ: «Η Ελλάδα που χάνεται! Οι μισοί Έλληνες θα έφευγαν αν μπορούσαν»
ΤΟ ΠΑΡΟΝ: «Πολιτικό αρχηγό μπλέκει ο Κάντας»
ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Οι αλλαγές του 2014 σε φόρους και τεκμήρια»
REAL NEWS : «Αποκλείω κούρεμα των καταθέσεων» - Συνέντευξη - «ποταμός» του Γ. Στουρνάρα
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Πρόστιμα φωτιά από την εφορία»
ΠΗΓΗ:
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η Ορθοδοξία αντεπιτίθεται μέσω…. Ρωσίας!»
Η ΒΡΑΔΥΝΗ: «Τα 12 κρυφά μέτρα για το ασφαλιστικό από το 2014»
Η ΕΠΟΧΗ: «Τρίγωνα σκάνδαλα!»
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Όραμα για την Ελλάδα του μέλλοντος»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Το πήρε απόφαση ο Στουρνάρας»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Η συμμορία πάρ’ τα όλα»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: «Το 2014 να γίνει έτος λαϊκής αγωνιστικής ανάτασης»
Ο ΛΟΓΟΣ: «Ονόματα και διευθύνσεις»
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: «Οι μίζες του άπληστου Θωμά»
ΤΟ ΑΡΘΡΟ: «Οι 3+3 υπουργοί που θα τραβήξουν το κάρο»
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ: «Η Ελλάδα που χάνεται! Οι μισοί Έλληνες θα έφευγαν αν μπορούσαν»
ΤΟ ΠΑΡΟΝ: «Πολιτικό αρχηγό μπλέκει ο Κάντας»
ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Οι αλλαγές του 2014 σε φόρους και τεκμήρια»
REAL NEWS : «Αποκλείω κούρεμα των καταθέσεων» - Συνέντευξη - «ποταμός» του Γ. Στουρνάρα
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Πρόστιμα φωτιά από την εφορία»
ΠΗΓΗ:
Η προκήρυξη για την επαναπρόσληψη 1075 καθηγητών σε διαθεσιμότητα
ΕΚΤΟΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 566 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ |
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Δημοσιεύτηκε
στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης η προκήρυξη για την κινητικότητα των 1075
εκπαιδευτικών που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα κατ’ εφαρμογή του άρθρου
82 του ν. 4172/2013 (Α΄ 167) που αντιστοιχούν σε 887 εκπαιδευτικές
θέσεις και 188 σε θέσεις Βρεφονηπιακών Σταθμών.
Για να ανοίξετε το ΦΕΚ κάνετε κλικ εδώ Οι οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα καλούνται να κάνουν αίτηση εντός 15 ημερών, από σήμερα από 28-12-2013 έως τις 11-1-2014) . "Καλείται το προσωπικό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα λόγω κατάργησης ειδικοτήτων κατά κλάδο και κατηγορία, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 82 του ν. 4172/2013 (Α΄ 167), όπως ισχύει, εντός αποκλειστικής προθεσμίας δέκα πέντε (15) ημερών από τη δημοσίευση της παρούσας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, να υποβάλει, στις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, στις οποίες κατείχε οργανική ή προσωποπαγή θέση, Αίτηση − Υπεύθυνη Δήλωση για τη μετάταξή του καθορίζοντας τη σειρά προτίμησης των φορέων που επιθυμεί να μεταταχθεί καθώς και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, τα οποία τυχόν δεν περιλαμβάνονται στο προσωπικό του μητρώο.", αναφέρει η σχετική προκήρυξη ΕΚΤΟΣ 566 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ Από το σύνολο των θέσεων που έχουν προκηρυχθεί. Προκύπτει ότι εκτός διαθεσιμότητας παραμένουν εκτός κινητικότητας 566 εκπαιδευτικοί, ενώ εξαιρούνται οι κλάδοι: ΔΕ01.05 Οικοδόμοι, ΔΕ10.08 Ηλεκτροσυγκολλητές, Ε01.15 Αργυροχρυσοχοΐας, ΔΕ01.17 Κομμωτικής,, ΠΕ18.29 Φωτογραφίας, ΠΕ18.37 Δημόσιας Υγιεινής, και ΠΕ18.39 Επισκεπτών Υγείας. |
ΔΟΥ: Χωρίς συναλλαγές με το κοινό 1 και 2 Ιανουαρίου
Δεν θα πραγματοποιούν συναλλαγές με το
κοινό οι ΔΟΥ και οι υπόλοιπες υπηρεσίες της φορολογικής διοίκησης την
Πέμπτη 02/01 και την Παρασκευή 03/01/2014.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, οι
προθεσμίες εκπλήρωσης υποχρεώσεων των πολιτών παρατείνονται σύμφωνα με
την ΠΟΛ 1101/2002, η οποία ορίζει ότι:
1. Παρατείνονται οι προθεσμίες υποβολής περιοδικών, εκκαθαριστικών δηλώσεων ΦΠΑ , ανακεφαλαιωτικών πινάκων ενδοκοινοτικών αποκτήσεων και παραδόσεων και δηλώσεων INTRASTAT των υποκειμένων αρμοδιότητας των ΔΟΥ στις οποίες κάθε φορά διακόπτεται η λειτουργία τους λόγω:
...
- Ύπαρξης βλάβης του συστήματος ΤΑΧIS, και γενικά μη λειτουργία των Δ.Ο.Υ. από λόγους ανώτερης βίας, και ο ΑΦΜ τους τελειώνει σε ψηφίο, του οποίου η λήξη συμπίπτει με την ημέρα που η συγκεκριμένη ΔΟΥ παρέμεινε κλειστή, μέχρι την εργάσιμη ημέρα της επαναλειτουργίας της για το κοινό.
Ακολουθούν ανά εργάσιμη ημέρα οι λήξεις των προθεσμιών των υποκειμένων που ο ΑΦΜ τους τελειώνει στα επόμενα του ανωτέρω ψηφία.
2. Παρατείνονται οι προθεσμίες υποβολής όλων των άλλων δηλώσεων και καταβολής φόρων, εισφορών και τελών που λήγουν κατά την ημέρα που οι αρμόδιες για την υποβολή ΔΟΥ παρέμειναν κλειστές λόγω της ίδιας ώς άνω αιτίας, μέχρι την εργάσιμη ημέρα της επαναλειτουργίας τους.
3. Παρατείνεται επίσης η προθεσμία καταβολής των βεβαιωμένων χρεών στις ΔΟΥ, που για τον αναφερόμενο στο θέμα λόγο διακόπηκε η λειτουργία τους, κατά την τελευταία εργάσιμη ημέρα του μήνα που αυτά γίνονται (κατά ΚΕΔΕ) ληξιπρόθεσμα μέχρι και την πρώτη εργάσιμη ημέρα της επαναλειτουργίας τους.
4. Οι Προϊστάμενοι των Δ.Ο.Υ. υποχρεούνται να ενημερώνουν άμεσα την αρμόδια Δ/νση της Κ.Υ., την Οικονομική Επιθεώρηση και το αντίστοιχο υποσύστημα TAXIS, για τις ημερομηνίες μετάθεσης των προθεσμιών, που προκαλούνται από τους ανωτέρω λόγους.
Επίσης, στην ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, αναφέρεται
ότι οι ΔΟΥ Α’ και Β’ Ηρακλείου θα λειτουργούν κανονικά ως τις
19/01/2014. Από τις 20/01/2014 θα πάψουν να υφίστανται και θα λειτουργεί
πλέον η ΔΟΥ Ηρακλείου.
Οι έντιμοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τις νέες τεχνικές ελέγχου, διαβεβαιώνει το ΥΠΟΙΚ
Το γεγονός ότι η ενεργοποίηση των έμμεσων τεχνικών ελέγχου για τον έλεγχο των φορολογικών δηλώσεων αποτελεί «ευθυγράμμιση της Ελλάδας με διεθνή (και Ευρωπαϊκή νομοθεσία) περί καταπολέμησης μαύρου χρήματος», τονίζει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών, προσθέτοντας ότι «οι έντιμοι φορολογούμενοι - η πλειοψηφία των συμπολιτών μας - δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τις τεχνικές αυτές». | |||
«Οι τεχνικές αυτές είναι μία από τις δυνατότητες της φορολογικής διοίκησης και δεν χρησιμοποιούνται πάντα, αλλά μόνο εκεί που η μεθοδολογία υπερτερεί αποδεικτικά στην ανάδειξη του μη δηλωμένου πλούτου. Οι έμμεσες τεχνικές είναι εργαλείο που δεν λείπει από καμία σύγχρονη και αποτελεσματική φορολογική διοίκηση και είναι όρος εκσυγχρονισμού του φοροελεγκτικού μηχανισμού», επισημαίνει το ΥΠΟΙΚ, και καταλήγει: «Το Υπουργείο Οικονομικών υπενθυμίζει πως οι έντιμοι φορολογούμενοι - η πλειοψηφία των συμπολιτών μας - δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τις τεχνικές αυτές• απεναντίας θα επωφεληθεί στο βαθμό που η αύξηση της αποτελεσματικότητας στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα ελαφρύνει τα φορολογικά βάρη του συνόλου. Άλλωστε, η κυβέρνηση έχει τη διακηρυγμένη πρόθεση να διερευνήσει όλες τις δυνατότητες ελάφρυνσης των φορολογικών βαρών σταδιακά και στο βαθμό που το επιτρέπουν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Άρα το χτύπημα της φοροδιαφυγής, εκεί που υπάρχει, είναι προϋπόθεση για να μειωθούν οι φορολογικές συντελεστές. Ολόκληρη η κοινωνία στηρίζει την προσπάθεια για το χτύπημα της φοροδιαφυγής που αποτελεί την μεγαλύτερη κοινωνική αδικία. Σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο, όσοι επικρίνουν την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών προσπαθειών για τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, επικρίνουν ταυτόχρονα και τις προσπάθειες της κυβέρνησης για τον εκσυγχρονισμό της φορολογικής διοίκησης. Κι αυτό ασφαλώς δεν βοηθάει...» |
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
Αλληλέγγυος «Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ»
Σάββατο και Κυριακή δύο παραστάσεις στο Καμπέρειο από τη Δημοτική Θεατρική Σκηνή "βορείως" με φιλανθρωπικό σκοπό
«Ο καλός στρατιώτης Σβέικ», είναι, μια αντιπολεμική κωμωδία, που αναφέρεται στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά τα μηνύματά του είναι διαχρονικά και επίκαιρα.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Γιάννης Σεντελές, Επιμέλεια μουσικής – video: Χρήστος Πασιάς, παίζουν: Ρίζος Τραγουδάρας, Γεωργία Παπαδημητρίου, Χρήστος Πασιάς, Μαρία Τζίμα, Διονύσης Σούλης, Μίλτος Μπούκας, Πάνος Σεντελές, Γιώργος Ζιώγας, Κατερίνα Στεφάνου.
Δεν είναι τυχαίο που η ιστορία του καλού Στρατιώτη Σβέϊκ σχεδόν ξεκινά με τη λέξη Σεράγεβο. Η πολυεθνική Βοσνία – Ερζεγοβίνη αποτελούσε πάντα την πιο εύφλεκτη πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης και η πρωτεύουσα της καλύτερη σκηνή για μια πολεμική πρεμιέρα. Εκεί δόθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει ο μεγάλος πόλεμος 1914-1918.
Ο μεγάλος πόλεμος που αποτέλεσε μια τετράχρονη σφαγή βάρβαρη και σουρεαλιστική. Περίπου 10 εκατ. άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλα 20 τραυματίστηκαν σε αυτό το παράλογο θέατρο που δεν έμοιαζε με κανένα προηγούμενο πόλεμο.
Ένας πόλεμος που ξεκίνησε με την υπόσχεση της μεγαλοπρέπειας, της τιμής και της δόξας και τέλειωσε σαν μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία, ένα χωρίς νόημα μακελειό, το οποίο συνεχίστηκε μέχρι να επέλθει η πλήρης εξάντληση γιατί κανείς δεν ήξερε πώς να το σταματήσει
Ο Χάσεκ αποδίδει τέλεια αυτό το σουρεαλιστικό κλίμα βάζοντας το Σβέϊκ του να μπερδεύει τις γραμμές του μετώπου, να περνά ανυποψίαστος τις γραμμές του εχθρού, να πιάνει ψιλή κουβεντούλα με τον απηυδισμένο από τον πόλεμο εχθρό του.
ΠΗΓΗ:
Σάββατο και Κυριακή θα
δοθούν δύο παραστάσεις αλληλεγγύης στον μικρό Κωνσταντίνο που έχει
ανάγκη υποστήριξης, του θεατρικού έργου "Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ", από
τη Δημοτική Θεατρική Σκηνή "βορείως" του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων, ως
εξής: Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, ώρα 8:00 μ.μ. και Κυριακή 29 Δεκεμβρίου,
ώρα 8:00 μ.μ.
Οι παραστάσεις θα δοθούν στο Θέατρο Καμπέρειο και η συμβολική είσοδος ενίσχυσης και αλληλεγγύης είναι 5 ευρώ.«Ο καλός στρατιώτης Σβέικ», είναι, μια αντιπολεμική κωμωδία, που αναφέρεται στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά τα μηνύματά του είναι διαχρονικά και επίκαιρα.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Γιάννης Σεντελές, Επιμέλεια μουσικής – video: Χρήστος Πασιάς, παίζουν: Ρίζος Τραγουδάρας, Γεωργία Παπαδημητρίου, Χρήστος Πασιάς, Μαρία Τζίμα, Διονύσης Σούλης, Μίλτος Μπούκας, Πάνος Σεντελές, Γιώργος Ζιώγας, Κατερίνα Στεφάνου.
Δεν είναι τυχαίο που η ιστορία του καλού Στρατιώτη Σβέϊκ σχεδόν ξεκινά με τη λέξη Σεράγεβο. Η πολυεθνική Βοσνία – Ερζεγοβίνη αποτελούσε πάντα την πιο εύφλεκτη πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης και η πρωτεύουσα της καλύτερη σκηνή για μια πολεμική πρεμιέρα. Εκεί δόθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει ο μεγάλος πόλεμος 1914-1918.
Ο μεγάλος πόλεμος που αποτέλεσε μια τετράχρονη σφαγή βάρβαρη και σουρεαλιστική. Περίπου 10 εκατ. άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλα 20 τραυματίστηκαν σε αυτό το παράλογο θέατρο που δεν έμοιαζε με κανένα προηγούμενο πόλεμο.
Ένας πόλεμος που ξεκίνησε με την υπόσχεση της μεγαλοπρέπειας, της τιμής και της δόξας και τέλειωσε σαν μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία, ένα χωρίς νόημα μακελειό, το οποίο συνεχίστηκε μέχρι να επέλθει η πλήρης εξάντληση γιατί κανείς δεν ήξερε πώς να το σταματήσει
Ο Χάσεκ αποδίδει τέλεια αυτό το σουρεαλιστικό κλίμα βάζοντας το Σβέϊκ του να μπερδεύει τις γραμμές του μετώπου, να περνά ανυποψίαστος τις γραμμές του εχθρού, να πιάνει ψιλή κουβεντούλα με τον απηυδισμένο από τον πόλεμο εχθρό του.
ΠΗΓΗ:
Δεν έχουν πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας 3,5 εκατομμύρια πολίτες
Τρεις ημέρες έμειναν για 3,5 εκατομμύρια ιδιοκτήτες αυτοκινήτων οι οποίοι περιμένουν την τελευταία στιγμή ή την… εθιμοτυπική παράταση, προκειμένου να πάρουν τα τέλη κυκλοφορίας. Σε περίπτωση που δεν πάρουν τα τέλη έρχονται τσουχτερά πρόστιμα.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, λιγότεροι από τους μισούς ιδιοκτήτες Ι.Χ. και μοτοσικλετών έχουν πληρώσει μέχρι στιγμής τα τέλη κυκλοφορίας του 2014.
Μέχρι στιγμής, το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ανακοινώσει κάποια παράταση στην προθεσμία, η οποία λήγει στις 31 Δεκεμβρίου, ωστόσο, υπάρχει το ενδεχόμενο να δοθεί ατύπως κάποια ολιγοήμερη παράταση για τα τέλη κυκλοφορίας.
Σύμφωνα με στοιχεία από τη Γενική Γραμματεία Εσόδων, τα τέλη κυκλοφορίας έχουν πληρώσει έως τώρα περίπου 2 εκατομμύρια ιδιοκτήτες, κάτι που σημαίνει ότι στα ταμεία των τραπεζών αναμένονται ακόμα 3,5 εκατομμύρια υπόχρεοι.
Παράλληλα, οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν τις δόσεις του φόρου εισοδήματος, του φόρου ακίνητης περιουσίας, των ετών 2011, 2012 και 2013, αλλά και το «χαράτσι» της ΔΕΗ.
Σε συνδυασμό με όσους σπεύδουν να καταθέσουν πινακίδες αλλά και με όσους θέλουν να πάρουν του νέους κλειδάριθμους για την εφορία, αναμένεται κοσμοσυρροή στις εφορίες και απίστευτη ταλαιπωρία.
Αναφορικά με τους ιδιοκτήτες που δεν θα σπεύσουν να πληρώσουν τα τέλη, τους περιμένει πρόστιμο ισόποσο με την αξία των αρχικών τελών εις διπλούν. Η πληρωμή μπορεί να γίνει μέχρι την επόμενη Τρίτη.
ΠΗΓΗ:
Ποια χιονοδρομικά κέντρα στη Βόρεια Ελλάδα λειτουργούν κανονικά σήμερα
Δεν λειτουργούν σήμερα, λόγω καιρικών συνθηκών, τα τρία από τα πέντε βασικά χιονοδρομικά κέντρα της Βόρειας Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, δεν λειτουργεί προσωρινά, λόγω βροχής, το χιονοδρομικό κέντρο στα 3-5 Πηγάδια, κοντά στη Νάουσα, όπου όμως σε μεγαλύτερο υψόμετρο έχει αρχίσει να χιονίζει, ενώ κλειστό είναι και το Σέλι στο νομό Ημαθίας.
Συγκεκριμένα, δεν λειτουργεί προσωρινά, λόγω βροχής, το χιονοδρομικό κέντρο στα 3-5 Πηγάδια, κοντά στη Νάουσα, όπου όμως σε μεγαλύτερο υψόμετρο έχει αρχίσει να χιονίζει, ενώ κλειστό είναι και το Σέλι στο νομό Ημαθίας.
Στο Ελατοχώρι της Πιερίας, όπου η θερμοκρασία κυμαίνεται στους 5-6
βαθμούς Κελσίου, λειτουργούν για τους επισκέπτες μόνο ο εναέριος
αναβατήρας και το σαλέ, αλλά οι σκιέρ δεν θα μπορέσουν να απολαύσουν τις
πίστες, καθώς οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ούτε σε αυτή την περίπτωση
ευνοϊκές και το χιόνι δεν είναι αρκετό.
Κανονικά λειτουργούν πάντως, έστω και με ομίχλη, τα χιονοδρομικά κέντρα
της Βασιλίτσας στα Γρεβενά και του Καϊμακτσαλάν (Βόρας) στην Πέλλα.Αύριο αναμένεται ηλιοφάνεια, ενώ νέες χιονοπτώσεις αναμένονται το βράδυ της Τρίτης. Συνολικά στην Ελλάδα λειτουργούν σήμερα κανονικά οκτώ χιονοδρομικά, με 19 αναβατήρες συνολικού μήκους 9080 μέτρων.
ΠΗΓΗ:
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Μια κινηματογραφική, αληθινή ιστορία αγάπης- Συνέβη στην Αθήνα...
Ο φίλος Κώστας Γούναρης μας έστειλε ένα μήνυμα + μία ιστορία αγάπης που συνέβη σε έναν κινηματογράφο της Αθήνας. Τα μοιραζόμαστε μαζί σας:
Καλησπέρα, φίλοι της Athens Voice!
Δουλεύω στον κινηματογράφο Capitol και είχα μια ιδιαίτερη εμπειρία χτες το βράδυ σε μια από τις προβολές η οποία με έκανε να αισθανθώ πολλά πράγματα. Την έγραψα και αποφάσισα να την ποστάρω στο wall μου. Η ανταπόκριση που είχα από τον κόσμο ήταν συγκινητική, γιατί δεν περίμενα να αρέσει σε τόσους πολλούς και μάλιστα υπήρχαν πολλοί που δεν θέλαν να εξωτερικεύσουν στο τοίχο μου την ευαισθησία τους και μου στείλαν σε inbox. Κάποιοι απο αυτούς με προέτρεψαν να το στείλω σε κάποιο site ώστε να μπορεί να το διαβάσει περισσότερος κόσμος. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πώς άγγιξε τον κόσμο γιατί δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο στη συγγραφή αλλά απλά σαν παρατηρητής έγραψα τι βίωσα. Σε περίπτωση που θα σας ενδιέφερε η δημοσιοποίηση του κειμένου σας το παρέχω με χαρά. Καλές γιορτές και καλά Χριστούγεννα!
- Καλησπέρα, νεαρέ μου! Ο κινηματογράφος πού βρίσκεται;
- Καλησπέρα! Εδώ στον 3ο είναι το ταμείο και το μπαρ και στον 4ο είναι η αίθουσα.
- Α μάλιστα… γιατί έχω έρθει με τον άντρα μου που είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και δεν μπορεί να κάτσει όρθιος πολλή ώρα. Σε πόση ώρα ανοίγει η αίθουσα;
- Σε μισή ώρα, αλλά μην ανησυχείτε, θα σας ανοίξω από τώρα. Ανεβείτε με το ασανσέρ στον 4ο.
Ανεβαίνω γρήγορα στον 4ο πριν προλάβουν να έρθουν για να βεβαιωθώ ότι η αίθουσα είναι έτοιμη για να μπει το ηλικιωμένο ζευγάρι. Το ασανσέρ φτάνει στον 4ο και με πολύ αργό ρυθμό βλέπω έναν κύριο γύρω στα 80 να κάνει προσπάθεια να βγει από το ασανσέρ και η γυναίκα του, περίπου στην ίδια ηλικία, κυριολεκτικά να τον κουβαλάει. Τρέχω και κρατάω την πόρτα του ασανσέρ.
- Να σας βοηθήσω;
- Όχι, όχι αγόρι μου, σ’ ευχαριστώ. Μπορώ και μόνη μου, μου λέει χαμογελαστά.
Του ψιθύριζε στο αυτί, δενμπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς του έλεγε αλλά ήμουνα σίγουρος ότι τον παρότρυνε για το επόμενο του βήμα. Με μικρές λέξεις. Όσο μικρά και τα βήματά τους.
-Έλα… Πρόσεχε το σκαλοπατάκι εδώ… Ωραίο ε; Είναι και ζεστά εδώ… Έλα… Λίγο ακόμα.
Ο κύριος δε μίλαγε. Αισθάνθηκα ότι κρεμόταν από τα χείλη της, όπως ακριβώς κρεμόταν και από το χέρι της.
Κατάφεραν και κάθισαν και εκείνη του ξεκούμπωσε το παλτό. Συνέχιζε να του μιλάει ψιθυριστά και το χαμόγελό της ζέσταινε ακόμα περισσότερο την αίθουσα. Ήταν τόσο ευτυχισμένη. Σχεδόν γέλαγε. Εκείνος είχε ένα βλέμμα στο κενό, αλλά ήσουν σίγουρος ότι ήταν ανακουφισμένος και ευτυχισμένος.
Η κυρία γύρισε και με κοίταξε, λες ένιωθε ευγνωμοσύνη για κάτι και μου είπε πως δεν το ξέραν το σινεμά και μάλιστα είναι πολύ κοντά στο σπίτι τους. Θα έρχονται συνέχεια τώρα που το μάθαν. Σε άλλα σινεμά εδώ τριγύρω δε μπορούν να πάνε γιατί έχουν πολλά σκαλοπάτια και τους είχε λείψει πολύ. Παλιά λέει πήγαιναν συνέχεια. Του χάιδεψε το πόδι.
Χωρίς να μπορώ να βγάλω κάτι άλλο πέρα από ένα απλό χαμόγελο της είπα ότι χαίρομαι που τους αρέσει.
Τα φώτα σβήσαν. Η «Μικρά Αγγλία» ξεκίνησε.
Έβλεπα την σιλουέτα της καθισμένη δίπλα του, να σκύβει κάθε τόσο και να του ψιθυρίζει στο αυτί.
Δύο ώρες και 45 λεπτά αργότερα. Άναψα τα φώτα και έτρεξα να ανοίξω την πόρτα. Βγήκαν τελευταίοι, όχι λόγω του αργού βηματισμού, αλλά γιατί τους άρεσε η μουσική και τα κύματα που δείχνει στους τίτλους τέλους. Τους περίμενα στη πόρτα και είχα καλέσει ήδη το ασανσέρ.
Με πλησίασαν όπως και πριν. Σαν ένα κουβάρι, μπλεγμένα τα χέρια τους και τα παλτά τους. Ο κύριος χαμογελούσε. Εκείνη πλέον είχε μια έκφραση συγκίνησης στο πρόσωπό της. Με κοίταξε και μου είπε απλά “Σ’ ευχαριστούμε πολύ, περάσαμε υπέροχα”.
Μπήκαν στο ασανσέρ και του κούμπωσε το παλτό του.
Εγώ έμεινα εκεί. Και τους κοίταγα.
ΠΗΓΗ:
Καλησπέρα, φίλοι της Athens Voice!
Δουλεύω στον κινηματογράφο Capitol και είχα μια ιδιαίτερη εμπειρία χτες το βράδυ σε μια από τις προβολές η οποία με έκανε να αισθανθώ πολλά πράγματα. Την έγραψα και αποφάσισα να την ποστάρω στο wall μου. Η ανταπόκριση που είχα από τον κόσμο ήταν συγκινητική, γιατί δεν περίμενα να αρέσει σε τόσους πολλούς και μάλιστα υπήρχαν πολλοί που δεν θέλαν να εξωτερικεύσουν στο τοίχο μου την ευαισθησία τους και μου στείλαν σε inbox. Κάποιοι απο αυτούς με προέτρεψαν να το στείλω σε κάποιο site ώστε να μπορεί να το διαβάσει περισσότερος κόσμος. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πώς άγγιξε τον κόσμο γιατί δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο στη συγγραφή αλλά απλά σαν παρατηρητής έγραψα τι βίωσα. Σε περίπτωση που θα σας ενδιέφερε η δημοσιοποίηση του κειμένου σας το παρέχω με χαρά. Καλές γιορτές και καλά Χριστούγεννα!
- Καλησπέρα, νεαρέ μου! Ο κινηματογράφος πού βρίσκεται;
- Καλησπέρα! Εδώ στον 3ο είναι το ταμείο και το μπαρ και στον 4ο είναι η αίθουσα.
- Α μάλιστα… γιατί έχω έρθει με τον άντρα μου που είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και δεν μπορεί να κάτσει όρθιος πολλή ώρα. Σε πόση ώρα ανοίγει η αίθουσα;
- Σε μισή ώρα, αλλά μην ανησυχείτε, θα σας ανοίξω από τώρα. Ανεβείτε με το ασανσέρ στον 4ο.
Ανεβαίνω γρήγορα στον 4ο πριν προλάβουν να έρθουν για να βεβαιωθώ ότι η αίθουσα είναι έτοιμη για να μπει το ηλικιωμένο ζευγάρι. Το ασανσέρ φτάνει στον 4ο και με πολύ αργό ρυθμό βλέπω έναν κύριο γύρω στα 80 να κάνει προσπάθεια να βγει από το ασανσέρ και η γυναίκα του, περίπου στην ίδια ηλικία, κυριολεκτικά να τον κουβαλάει. Τρέχω και κρατάω την πόρτα του ασανσέρ.
- Να σας βοηθήσω;
- Όχι, όχι αγόρι μου, σ’ ευχαριστώ. Μπορώ και μόνη μου, μου λέει χαμογελαστά.
Του ψιθύριζε στο αυτί, δενμπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς του έλεγε αλλά ήμουνα σίγουρος ότι τον παρότρυνε για το επόμενο του βήμα. Με μικρές λέξεις. Όσο μικρά και τα βήματά τους.
-Έλα… Πρόσεχε το σκαλοπατάκι εδώ… Ωραίο ε; Είναι και ζεστά εδώ… Έλα… Λίγο ακόμα.
Ο κύριος δε μίλαγε. Αισθάνθηκα ότι κρεμόταν από τα χείλη της, όπως ακριβώς κρεμόταν και από το χέρι της.
Κατάφεραν και κάθισαν και εκείνη του ξεκούμπωσε το παλτό. Συνέχιζε να του μιλάει ψιθυριστά και το χαμόγελό της ζέσταινε ακόμα περισσότερο την αίθουσα. Ήταν τόσο ευτυχισμένη. Σχεδόν γέλαγε. Εκείνος είχε ένα βλέμμα στο κενό, αλλά ήσουν σίγουρος ότι ήταν ανακουφισμένος και ευτυχισμένος.
Η κυρία γύρισε και με κοίταξε, λες ένιωθε ευγνωμοσύνη για κάτι και μου είπε πως δεν το ξέραν το σινεμά και μάλιστα είναι πολύ κοντά στο σπίτι τους. Θα έρχονται συνέχεια τώρα που το μάθαν. Σε άλλα σινεμά εδώ τριγύρω δε μπορούν να πάνε γιατί έχουν πολλά σκαλοπάτια και τους είχε λείψει πολύ. Παλιά λέει πήγαιναν συνέχεια. Του χάιδεψε το πόδι.
Χωρίς να μπορώ να βγάλω κάτι άλλο πέρα από ένα απλό χαμόγελο της είπα ότι χαίρομαι που τους αρέσει.
Τα φώτα σβήσαν. Η «Μικρά Αγγλία» ξεκίνησε.
Έβλεπα την σιλουέτα της καθισμένη δίπλα του, να σκύβει κάθε τόσο και να του ψιθυρίζει στο αυτί.
Δύο ώρες και 45 λεπτά αργότερα. Άναψα τα φώτα και έτρεξα να ανοίξω την πόρτα. Βγήκαν τελευταίοι, όχι λόγω του αργού βηματισμού, αλλά γιατί τους άρεσε η μουσική και τα κύματα που δείχνει στους τίτλους τέλους. Τους περίμενα στη πόρτα και είχα καλέσει ήδη το ασανσέρ.
Με πλησίασαν όπως και πριν. Σαν ένα κουβάρι, μπλεγμένα τα χέρια τους και τα παλτά τους. Ο κύριος χαμογελούσε. Εκείνη πλέον είχε μια έκφραση συγκίνησης στο πρόσωπό της. Με κοίταξε και μου είπε απλά “Σ’ ευχαριστούμε πολύ, περάσαμε υπέροχα”.
Μπήκαν στο ασανσέρ και του κούμπωσε το παλτό του.
Εγώ έμεινα εκεί. Και τους κοίταγα.
ΠΗΓΗ:
Ο "εκτσογλανισμός" είναι η μόνη λύση. Του Θανάση Καρτερού
Μπορεί η λέξη τσόγλανος-τσογλάνι, στα τούρκικα από τα οποία προέρχεται να σημαίνει τον νέο, αλλά στα ελληνικά δεν έχει καθόλου ουδέτερη σημασία. Σημαίνει το παλιόπαιδο, το αλητόπαιδο, τον αλήτη, ή σε λιγότερο κόσμια μετάφραση, το κωλόπαιδο. Βρισιά με τα όλα της δηλαδή, που εκφράζει μάλιστα βαθύτατη περιφρόνηση για όποιον -συνήθως νεαρής ηλικίας- τη λούζεται. Παράδειγμα: Φύγε από δω ρε τσογλάνι. Ή, έλα δω ρε τσόγλανε.
Την κακιά αυτή λέξη την έφερε στο πολιτικό προσκήνιο ο Βενιζέλος. Ο οποίος κατασκεύασε από αυτή μια νέα λέξη, ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ: Εκτσογλανισμός! Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το αίσθημα του εκτσογλανισμού της κοινωνίας, είπε. Χαρακτηριστικό: Πριν το πει ζήτησε συγνώμη από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος του οποίου τα στελέχη δεν είναι μαθημένα ούτε σε κακές πράξεις, ούτε σε κακές λέξεις. Η αβρότητα σε όλο της το μεγαλείο!
Λέξεις αυτού του είδους θέλουν βέβαια να χαρακτηρίσουν άσχημα, να στιγματίσουν, να προσβάλουν, αυτόν στον οποίο απευθύνονται. Όταν όμως λες σε κάποιον ότι είναι τσόγλανος, ή άλλα παρόμοια, δεν χαρακτηρίζεις τα αισθήματά του και τη στάση του. Χαρακτηρίζεις τα δικά σου αισθήματα για τα αισθήματά του και τη δική σου στάση για τη στάση του. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα λοιπόν από τα πολιτικά συμπεράσματα του τύπου "οξύνει την πολεμική του κατά του ΣΥΡΙΖΑ ο Βενιζέλος", από τον εκτσογλανισμό μπορούν να βγουν με ασφάλεια κάποια συμπεράσματα για τον ίδιο.
Πρώτον, ο Βενιζέλος είναι πολύ θυμωμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο θυμωμένος ώστε να γίνει γλωσσοπλάστης -να σκαρφιστεί και να λανσάρει μια καινούργια βρισιά, με την ελπίδα να κάνει ζημιά στο αντικείμενο της οργής του. Και τόσο στα κεραμίδια, ώστε να ξεχάσει τι ζημιά παθαίνει ο ίδιος όταν αποκαλεί τον αντίπαλό του τσόγλανο.
Δεύτερον, ο Βενιζέλος περιφρονεί βαθιά τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον θεωρεί άξια λόγου πολιτική δύναμη, με την οποία είναι υποχρεωμένος να αναμετρηθεί όσο σκληρά θέλει. Τον θεωρεί μια τσογλανοπαρέα που ήρθε να του χαλάσει την ησυχία, ή το γλέντι. Κλεφτρόνια που του αρπάζουν το έμψυχο εμπόρευμα -τους ψηφοφόρους. Και εκτσογλανίζουν την κοινωνία -δηλαδή τα πάντα.
Τρίτον, ο Βενιζέλος έχει πρόβλημα με την ηλικία κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -του Τσίπρα οπωσδήποτε. Ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσε το δικής του κατασκευής παράγωγο της λέξης τσογλάνι, αν δεν είχε τέτοιο κόλλημα. Μπορεί να μην χωνεύεις τον Παπούλια, αλλά δεν τον λες και τσογλάνι. Ενώ τον Τσίπρα τον λες και τον παραλές.
Και τέταρτον, για τον Βενιζέλο τα τσογλάνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι τσογλάνια επειδή συμπεριφέρονται σαν τσογλάνια. Δεν εννοεί φυσικά μόνο ότι δεν φέρονται κόσμια. Εννοεί ότι δεν τηρούν την αναγκαία κατά τον ίδιο γραμμή σύνεσης και σωφροσύνης και δεν αποδέχονται τη νομιμότητα την οποία ο ίδιος κατασκευάζει και υπολήπτεται. Η κατηγορία μάλιστα ότι καλλιεργούν στην κοινωνία αίσθημα εκτσογλανισμού έχει προφανώς να κάνει με την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει αγώνες και να υποστηρίξει την κοινωνική ανυπακοή. Με λίγη κακή θέληση λοιπόν μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι εκτσογλανισμό της κοινωνίας ο Βενιζέλος θεωρεί την αντίσταση της κοινωνίας στην πολιτική του και στην πολιτική της κυβέρνησης στην οποία ασμένως συμμετέχει.
Αν έχει κάποια αξία να ασχοληθεί κανείς με το πολιτικό μέρος του εκτσογλανισμού, τότε το ερώτημα είναι: Υπάρχει όντως αρκετός εκτσογλανισμός στην κοινωνία, ώστε να ανατρέψει την πολιτική του Βενιζέλου, τον ίδιο τον Βενιζέλο και τους συμμάχους του; Κρίνοντας από τα ηττοπαθή νεύρα του μπορούμε να πούμε ότι κάτι γίνεται. Κρίνοντας όμως από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός και η κυβέρνησή του καθορίζουν ακόμα τις τύχες μας, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι: Χρειάζεται πολύς εκτσογλανισμός ακόμα και στην πολιτική και στην κοινωνία για να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Διότι ο εκτσογλανισμός -η αντίσταση, ο αγώνας, τα κινήματα, η ανυπακοή- είναι η μόνη λύση. Εκτός πια κι αν θεωρεί κανείς λύση όσα λένε και κυρίως όσα πράττουν ο Βενιζέλος και η αντιτσογλανική -ας κατασκευάσουμε κι εμείς μια λέξη- συγκυβέρνηση....
ΠΗΓΗ!
Η αιθαλομίχλη "ζαλίζει" την κυβέρνηση
Η αιθαλομίχλη "ζαλίζει" την κυβέρνηση.
Την ώρα που το Μαξίμου επιχειρούσε να "κατευνάσει" τους "γαλάζιους"
βουλευτές, αυξάνοντας το ακατάσχετο από τα 1.000 στα 1.500 ευρώ, το 1/3
της Κ.Ο. της Ν.Δ. ζητούσε μετ' επιτάσεως τη μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο, με την κυβέρνηση να αποκλείει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Παράλληλα, μαίνεται ο υπόγειος "πόλεμος" Στουρνάρα - Σταϊκούρα, μετά τις αιχμές που άφησε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών για τον προϊστάμενό του.
Στο Μαξίμου δεν έκρυβαν χθες τον εκνευρισμό τους για την πρωτοβουλία των 41 βουλευτών της Ν.Δ. να παρέμβουν εκ νέου και να ζητήσουν τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης. Κυβερνητικές πηγές απέκλεισαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς επισήμαναν ότι μετά τις "μονομερείς" ενέργειες με τον ΦΠΑ στην εστίαση και τη ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς (που έχει την... ανοχή, αλλά όχι τη συμφωνία των τροϊκανών), "δεν μπορούμε να ανοίξουμε νέα μέτωπα με την τρόικα"
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
ΠΗΓΗ:Η ΑΥΓΗ
Στο Μαξίμου δεν έκρυβαν χθες τον εκνευρισμό τους για την πρωτοβουλία των 41 βουλευτών της Ν.Δ. να παρέμβουν εκ νέου και να ζητήσουν τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης. Κυβερνητικές πηγές απέκλεισαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς επισήμαναν ότι μετά τις "μονομερείς" ενέργειες με τον ΦΠΑ στην εστίαση και τη ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς (που έχει την... ανοχή, αλλά όχι τη συμφωνία των τροϊκανών), "δεν μπορούμε να ανοίξουμε νέα μέτωπα με την τρόικα"
Πόλεμος υπουργών
Στο παρασκήνιο, πάντως, την "ενθάρρυνση" των "γαλάζιων" βουλευτών χρεώθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας, καθώς με συνέντευξή του στο "Βήμα" είχε ταχθεί υπέρ της μείωσης του φόρου και είχε αφήσει αιχμές κατά του υπουργού Οικονομικών για αποτυχία διαπραγμάτευσης. "Η λελογισμένη μείωση του ΕΦΚ θα μπορούσε να αυξήσει την κατανάλωση του πετρελαίου θέρμανσης... Θα είχε θετικές επιδράσεις στο περιβάλλον και στην υγεία, ενώ θα αύξανε και τα δημόσια έσοδα", είχε επισημάνει ο Χρ. Σταϊκούρας, προσθέτοντας πως "δυστυχώς οι εταίροι δεν πείστηκαν". Σε κάθε περίπτωση, το κλίμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι βαρύ, καθώς το πρόβλημα της αιθαλομίχλης είναι πλέον υπαρκτό και πολλοί "γαλάζιοι" βουλευτές αντιμετωπίζουν με θυμηδία τις κυβερνητικές συστάσεις για... περιορισμό της χρήσης τζακιών.ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
ΠΗΓΗ:Η ΑΥΓΗ
Υπολογισμός της μισθοδοσίας των εκπαιδευτικών από 1/1/2014, του Βασίλη Χουλιάρα
Δείτε αναλυτικούς πίνακες για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών. Το αρχείο είναι .xls και είναι χωρισμένο σε φύλλα με κατηγορίες παλαιών μονίμων, νέων μονίμων, μισθοδοσία αορίστου χρόνου, μισθοδοσία αναπληρωτών.
Για να ανοίξετε το αρχείο πατήστε ΕΔΩ
ΠΗΓΗ:
Θα κλείνουν τα σχολεία και θα απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των σχολικών λεωφορείων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Διακοπή
λειτουργίας των δημόσιων ή ιδιωτικών βρεφικών, βρεφονηπιακών, παιδικών
σταθμών, νηπιαγωγείων και σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης, καθώς και απαγόρευση κυκλοφορίας όλων των σχολικών
λεωφορείων στις περιοχές που θα καθορίζονται , προβλέπουν τα μέτρα για
την προστασία του πληθυσμού όταν η μέση εικοσιτετράωρη τιμή συγκέντρωσης
αιωρούμενων σωματιδίων (ΑΣ10) είναι μεγαλύτερη από 150μg/m3 . Κάνετε κλικ εδώ για να ανοίξετε το σχετικό ΦΕΚ με την απόφαση
Ανακοίνωση για τις σοβαρές επιπτώσεις της αιθαλομίχλης Η αιθαλομίχλη, προϊόν κυρίως καύσης βιομάζας και χημικά επεξεργασμένης ξυλείας, επιβαρύνει περαιτέρω την ήδη βεβαρημένη ατμόσφαιρα των πόλεων και έχει άμεσες και μακρόχρονες επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπινου πληθυσμού. Ο δραματικός πολλαπλασιασμός των αέριων ρύπων, αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την υγεία και απαιτεί άμεσα και δραστικά μέτρα για την αντιμετώπισή του. Από ό,τι έχει αποδειχθεί από τη διεθνή εμπειρία, με χαρακτηριστικό και συμβολικό παράδειγμα την αντίστοιχη κρίση του Λονδίνου το 1952, υπάρχει άμεση συσχέτιση πρόκλησης νοσηρότητας και θνησιμότητας σε καταστάσεις, οξείας περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Οι άμεσα ευάλωτες ομάδες πληθυσμού είναι οι πάσχοντες από αναπνευστικά και καρδιαγγειακά νοσήματα, καθώς και όσοι ζουν σε ακραίες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (ήδη καθημερινά αναφέρονται θάνατοι από ασφυξία και εμπρησμό οι οποίοι καθορίζονται από την αδυναμία θέρμανσης). Εκτός όμως από τις άμεσες και ακραίες επιπτώσεις, οι οποίες και προκαλούν συνήθως το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, υπάρχουν και ιδιαίτερα σημαντικές επιπτώσεις από τη μακρόχρονη έκθεση στην αέρια ρύπανση. Την ίδια την αιθαλομίχλη αποτελούν σωματίδια εμπλουτισμένα με οργανικές ενώσεις και μέταλλα , προϊόντα καύσεων υποπροϊόντων θέρμανσης. Τα σωματίδια αυτά όπως έχει αποδειχθεί από σειρά διεθνών ερευνών έχουν καρκινογόνο δράση, της οποίας τα αποτελέσματα θα γίνουν αντιληπτά μετά από λίγα χρόνια και όχι σήμερα. Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι στη διαδικασία της καρκινογένεσης δεν υπάρχουν ασφαλή όρια έκθεσης. Με την έννοια αυτή η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα πάρει μέτρα αν η ρύπανση περάσει τα όρια που η ίδια ορίζει είναι επιστημονικά ατεκμηρίωτη, παραπλανητική και επικίνδυνη για την δημόσια υγεία. Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε επιτακτική τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, που θα δώσουν τη δυνατότητα άμεσης θέρμανσης με βάση την υπάρχουσα κατά περίπτωση οικιακή υποδομή (πετρέλαιο, αέριο, ηλεκτρικό), ώστε να σταματήσει η υπάρχουσα κατάσταση. Παράλληλα θεωρούμε ότι η σημερινή κρίση αναδεικνύει ως άμεση προτεραιότητα την ανάγκη διαμόρφωσης ολοκληρωμένου αειφορικού στρατηγικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση τόσο των επιτακτικών αναγκών οικιακής θέρμανσης, όσο και την προστασία του περιβάλλοντος στις πόλεις. Ιωάννης Δ. Παντής, Καθηγητής Οικολογίας ΑΠΘ Αλέξης Μπένος, Καθηγητής Υγιεινής, Κοινωνικής Ιατρικής & Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ΑΠΘ Φωτό: EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ |
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013
Η Ελλάδα που δεν θέλει να αλλάξει
Είναι εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση και ο
διαχειριστής του blog «μη μαδάς τη μαργαρίτα»
διαχειριστής του blog «μη μαδάς τη μαργαρίτα»
Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει.
Η άποψη αυτή παγιώνεται σιγά αλλά σταθερά τόσο στο εσωτερικό όσο και
στο εξωτερικό. Είναι απόφαση μιας μερίδας του επιχειρηματικού κόσμου,
σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού συστήματος και ενός πλειοψηφικού τμήματος
των πολιτών ανεξαρτήτως κοινωνικού στρώματος ή κομματικής προτίμησης.
Το μεγαλύτερο διακύβευμα του επόμενου χρόνου είναι η παραμονή στο Euro.
Ισχυρές δυνάμεις θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν από το σκληρό πυρήνα της
ΕΕ, ενώ ήδη στην Ευρώπη ωριμάζει η ιδέα ότι η έξοδος της Ελλάδας είναι
προς το συμφέρον των υπόλοιπων λαών της. Οι Ευρωεκλογές που έρχονται θα
καταγράψουν την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού.
Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει τις κρατικές δομές της, την παραγωγική της βάση, το πολιτικό της σύστημα, τη λειτουργία της Δημοκρατίας της. Δύσκολα πράγματα, αλλά τρία χρόνια τώρα δεν κάνει σχεδόν τίποτα γι΄ αυτά. Και ό,τι μικροαλλαγές επιτυγχάνει υπό την πίεση της Τρόικας φροντίζει να τις ακυρώνει στην επόμενη στροφή. Στην Ελλάδα σπανίζουν οι νέες πολιτικές και επιχειρηματικές εφεδρείες που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν το λαό της, να αλλάξουν, «εδώ και τώρα», το υπόδειγμα, να την ξεκολλήσουν από το τέλμα. Υπάρχουν, αλλά είναι ακόμα αδύναμες. Είτε είναι πολύ εστέτ, είτε βαριούνται, είτε έχουν άλλα ενδιαφέροντα.
Κρατικοδίατοι, χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες και πολύχρωμες φυλές του Δημοσίου, αφού ξεπέρασαν το πρώτο σοκ της κρίσης, αναδιοργανώνονται και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω των οριζόντιων μέτρων και της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, η ανέχεια και η καλπάζουσα ανεργία, κυρίως των νέων, οπλίζει όλους αυτούς που θεωρούν ότι έχουν συμφέροντα από μια απομονωμένη, φτωχή Ελλάδα, μακριά από τον διεθνή ανταγωνισμό. Είναι όλοι αυτοί που έχουν επενδύσει ή παρκάρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Και είναι πολλοί, όπως ξέρετε. Πιστεύουν ότι αύριο θα διαχειρίζονται μεν μια κατεστραμμένη χώρα, αλλά μια χώρα που θα τους ανήκει ολοκληρωτικά, ελπίζοντας να χτίσουν και πάλι τις αυτοκρατορίες τους επί των ερειπίων. Με όχημα πάντοτε το κράτος, σχεδιάζουν να αγοράσουν ό,τι πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας και με όπλο τον πληθωρισμό να σπρώξουν τους πολίτες στην απόλυτη εξαθλίωση και τους εαυτούς τους στην κορυφή. Αυτό είναι το σχέδιο του ελληνικού κρατικοδίαιτου, διεφθαρμένου καπιταλισμού και των πολιτικών του συμμάχων. Η Ελλάδα, τραυματισμένη βαριά από την κρίση, τους δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Όλοι αυτοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο. Η προσήλωση της Αριστεράς στον εργαλειακό χαρακτήρα του κράτους, ο δομικός συντηρητισμός και η δυσανεξία της στην ελεύθερη αγορά, γίνονται σήμερα σύμμαχοί τους. Η ιδεολογία του εθνολαϊκισμού, οι θεωρίες διεθνούς συνωμοσίας, το αντιευρωπαϊκό DNA και η νομιμοποίηση της βίας που καλλιεργήθηκαν εντατικά, την προηγούμενη περίοδο από την Άκρα Αριστερά και την Άκρα Δεξιά, δημιουργούν το ιδανικό υπόστρωμα για την ανάπτυξη τέτοιων σχεδίων. Ωθούν την κοινωνία μας να πάρει τη μεγάλη απόφαση, να ζητήσει πια μόνη της την έξοδο από το Euro ή να συγκατανεύσει σε μια ανάλογη εξέλιξη ως απότοκο ενός δήθεν ατυχήματος. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας που επέστρεψε από το Euro στο εθνικό της νόμισμα και συνεπώς είναι «άγνωστες» οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, βοηθά την προσπάθεια των εραστών της δραχμής να πείσουν τους απελπισμένους, τους χαμένους, αλλά και τους πονηρούς, που αναζητούν μια ευκαιρία να ρεφάρουν.
Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά επιδιώκονται σε ένα περιβάλλον 1,5 εκατομμυρίου ανέργων του ιδιωτικού τομέα και μια πρωτοφανή ασυλία του αντίστοιχου δημόσιου. Η κυβέρνηση δίνει μάχη να διατηρήσει άφθαρτο το πελατειακό κράτος, ποντάροντας σε 2 εκατομμύρια περίπου ψηφοφόρους που σιτίζονται από το Δημόσιο. Η αντιπολίτευση υπόσχεται επαναφορά μισθών και συντάξεων που σίγουρα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει, αλλά και διακοπή κάθε προγράμματος αξιολόγησης ή αναδιάρθρωσης που σίγουρα μπορεί. Έτσι σχεδιάζει να βυθίσει το κράτος σε ακόμα μεγαλύτερη διαφθορά και παραγωγική καχεξία πράγμα που κουμπώνει με τα σχέδια όσων θέλουν να το χρησιμοποιήσουν και πάλι για τα «επιχειρηματικά τους σχέδια».
Η μεγάλη αντίθεση σήμερα είναι μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Ο ιδιωτικός τομέας σαρώνεται από πρωτοφανείς μεταβολές που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων του (εργασιακά δικαιώματα, μισθοί, ασφάλεια κλπ). Είναι τρελό, αλλά 700.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σηκώνουν το βάρος της χώρας στους ώμους τους. Διαμορφώνουν τη φορολογητέα ύλη, τροφοδοτούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, παλεύουν με την κρατική διαφθορά, στηρίζουν την παραγωγή και ανταγωνίζονται υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες τις διεθνείς αγορές με ένα τραπεζικό τομέα κλινικά νεκρό και ανήμπορο να τους βοηθήσει, θύμα και αυτός του αδηφάγου κράτους και των κομμάτων εξουσίας. Την ίδια στιγμή 700 χιλιάδες νοικοκυριά, δηλαδή 2,5 και βάλε εκατομμύρια συμπολίτες μας συντηρούνται από τον πτωχευμένο δημόσιο τομέα, με απείρως καλύτερες συνθήκες εργασίας, χωρίς καμιά αξιολόγηση, με εργασιακή ασφάλεια και με μισθούς που είναι μακρινό όνειρο για τον ιδιωτικό. Και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, που προαλείφονται για την εξουσία, δηλώνουν ξεδιάντροπα ότι θα συνεχίσουν το έργο της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλαδή θα στηρίζουν το δημόσιο εις βάρος του ιδιωτικού τομέα, εις βάρος της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, εις βάρος, τελικά, της δημοκρατίας.
Η λυσσαλέα αντίδραση κομμάτων, ΜΜΕ, αρθρογράφων, συνδικαλιστών κλπ στο εγχείρημα των «58» αποτυπώνει ανάγλυφα τις σημερινές ταξικές αντιθέσεις. Η δημιουργία ενός αριστερού και φιλελεύθερου σχήματος που θα προτάσσει, τη ριζική διοικητική μεταρρύθμιση και την απελευθέρωση της αγοράς μέσα σε ένα κράτος πραγματικής πρόνοιας είναι ο ισχυρότερος εχθρός τους. Ο φόβος ότι ένα νέος και πρωτοφανής για την Ελλάδα πολιτικός λόγος μπορεί να βρει μεγάλο ακροατήριο και να δημιουργήσει ρεύμα είναι εμφανής. Για παράδειγμα, η ιδέα και μόνο ότι τα πανεπιστήμια και η έρευνα μπορούν να αλλάξουν καθολικά τα διδακτικά αντικείμενα και τις διοικητικές δομές τους προκειμένου να υποστηρίξουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας κάνει κάποιους θλιβερούς αριστερούς (ντεμέκ) μεταρρυθμιστές να φρίττουν. Η ιδέα ότι το κράτος δεν θα μοιράζει το χαρτί, τα προνόμια και τα δικαιώματα και δεν θα μπορεί να διαπλέκεται άνετα με τους επιχειρηματίες ανησυχεί βαθύτατα όλους αυτούς που πλούτισαν εις βάρος των εργαζομένων και των αδύναμων. Και φυσικά τους κινητοποιεί και τους κάνει να αντιδρούν. Από κοντά και οι κομματικοί εκφραστές τους.
Εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τους ΑΝΕΞΕΛ και άλλα περιθωριακά σχήματα και μετακομίζουν μαζικά στο ΣΥΡΙΖΑ αλλοιώνοντας την αριστερή σύνθεση του κόμματος, φαλκιδεύοντας την όποια Ηθική της παραδοσιακής Αριστεράς. Εκεί σμίγουν με τις νεοκομμουνιστικές και αριστερίστικες ομάδες που μέσα στην ιδεοληπτική τους παραζάλη οραματίζονται την Κούβα της Μεσογείου. Η ένταση που σήμερα αναπτύσσεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά ιδεολογικές αλλά και οικονομικές διαφορές. Η «φιλοευρωπαϊκή» ηγετική ομάδα είναι ακόμα ισχυρή αλλά ούτε η συνοχή της είναι δεδομένη, ούτε φυσικά η ιδεολογική της συγκρότηση ισχυρή. Αυτή η Αριστερά μισεί την Ευρώπη και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο προκειμένου ο εγχώριος κρατικοδίαιτος καπιταλισμός να επιβιώσει. Σήμερα, ο ξενιστής του μπορεί να γίνει η Αριστερά. Γιατί μπορεί να λειτουργήσει, με τη ρητορική, την ηθική και τον ακτιβισμό της, ως ανάχωμα της λαϊκής κατακραυγής και να δώσει την ευκαιρία στους ποντικούς να καθαρίσουν το παιχνίδι. Φυσικά έτσι σχεδιάζουν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σχέδιο είναι και εφικτό. Αν η Ευρώπη όμως έχει αποφασίσει την έξοδό μας, οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται δραματικά.
Οι δυνάμεις του αριστερού και μη φιλελευθερισμού και οι δυνάμεις της κοινής λογικής, αδύναμες μεν ανήσυχες δε, θα προσπαθήσουν να αντισταθούν στην επέλαση των δυνάμεων της καταστροφής. Είναι αναγκασμένες να χρησιμοποιήσουν όλα τα πολιτικά εργαλεία, όλες τις δυνατές συμμαχίες, νέα και παραδοσιακά πολιτικά σχήματα, ακόμα και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να αμυνθούν και να αντεπιτεθούν. Χρειάζονται τους μεταρρυθμιστές όπου αυτοί και αν ανήκουν προκειμένου να δημιουργήσουν πολιτικά ρεύματα εντός των κομμάτων τους που θα ζητούν πιεστικά καθαρό πολιτικό λόγο, μεταρρυθμιστικό μέτωπο και καινοτόμες δράσεις. Χρειάζονται ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες κάθε τύπου και κυρίως ένα κλίμα πανεθνικής συναίνεσης με στόχο την παραμονή στο Euro και την παραγωγική αναδιάρθρωση. Πρέπει να διασπάσουν παγιωμένες μικροκομματικές αντιλήψεις, στενά διαχειριστικές λογικές και κυρίως το συντηρητισμό του πολιτικού συστήματος που βλέπει το κέλυφος και όχι τον πυρήνα της πολιτικής. Η πρόσφατη πολιτική κρίση που αναδύθηκε στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ είναι απότοκο των ίδιων αντιθέσεων. Παντού το παλιό συγκρούεται με το καινούργιο.
Τον τελευταίο καιρό καλλιεργείται η ιδέα της αναγέννησης μέσω της καταστροφής. Η χώρα πρέπει να περάσει από τον οδοστρωτήρα ΣΥΡΙΖΑ, να διαλυθεί ολοσχερώς για να αναγεννηθεί από την τέφρα της. Παράλληλα η κεντροαριστερή συνιστώσα δεν πρέπει να βιάζεται. Ας αφήσει ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να πάνε χωριστά στις Ευρωεκλογές, να συντριβούν και μετά οι υγιείς δυνάμεις τους, δικαιωμένες από το αποτέλεσμα, να αναλάβουν τα ηνία και να τους οδηγήσουν στην πολυπόθητη ΕΛΙΑ. Επικίνδυνο σενάριο που βολεύει τους εσωκομματικούς τακτικισμούς και αδιαφορεί για την τύχη της χώρας. Αλήθεια ποιος θα χτίσει μετά πάνω στα ερείπια; Μήπως ο φασισμός παρέα με όλους αυτούς που αναφέραμε; Μια ηττημένη στις εκλογές κεντροαριστερά θα έχει το κουράγιο να ανασυσταθεί; Θα βρει το ακροατήριο για κάτι μεγάλο; Θα μπορέσει να επιβιώσει στις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν; Ποιος θα εμπιστευτεί τότε ένα σχήμα που αποτελείται από καιροσκόπους της συμφοράς σε προχωρημένη αποσύνθεση; Μήπως τέτοιες ιδέες οδηγούν κατευθείαν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ ως το μη χείρον;
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα που όλες οι παθογένειες της πολιτικής είναι παρούσες. Δεξιά και Αριστερά λατρεύουν το μεγάλο, διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό κράτος. Οι φιλελεύθερες σοσιαλδημοκρατικές ιδέες είναι οι μόνες που μπορούν να δώσουν απαντήσεις, να δώσουν ελπίδες διεξόδου αργά αλλά σταθερά. Γιατί έχουν ήδη αποδείξει την υπεροχή τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Να διεισδύσουν στην καλλιεργημένη, κοσμοπολίτισσα νέα γενιά και να δώσουν ελπίδα αλλαγής του κοινού πολιτικού τόπου. Πάντοτε όμως σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, δίπλα στις παγκόσμιες δυνάμεις της δημοκρατίας και της προόδου. Η Δημοκρατική Παράταξη που κυοφορείται αυτήν την εποχή είναι μια όαση ελπίδας. Αναζητά το σχήμα της, διαμορφώνει τις Θέσεις της, επιλέγει τους εκπροσώπους της, απλώνεται πανελλαδικά, με προσεκτικά βήματα, ανιχνεύοντας προθέσεις και στάσεις. Δεν αποκλείει κανένα αλλά δεν «ψωνίζει» και από το καλάθι. Ετοιμάζεται για το μπάμ στις διπλές εκλογές της άνοιξης, αλλά δεν μένει σε αυτές. Την ενδιαφέρει η από τα κάτω διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής ιδέας, η εγκατάσταση ενός καινοτόμου και εναλλακτικού πολιτικού λόγου. Μιας άλλης ιδεολογίας. Δύναμή της, η πίστη σε ένα νέο, δημιουργικό ατομισμό.
ΠΗΓΗ:
Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει τις κρατικές δομές της, την παραγωγική της βάση, το πολιτικό της σύστημα, τη λειτουργία της Δημοκρατίας της. Δύσκολα πράγματα, αλλά τρία χρόνια τώρα δεν κάνει σχεδόν τίποτα γι΄ αυτά. Και ό,τι μικροαλλαγές επιτυγχάνει υπό την πίεση της Τρόικας φροντίζει να τις ακυρώνει στην επόμενη στροφή. Στην Ελλάδα σπανίζουν οι νέες πολιτικές και επιχειρηματικές εφεδρείες που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν το λαό της, να αλλάξουν, «εδώ και τώρα», το υπόδειγμα, να την ξεκολλήσουν από το τέλμα. Υπάρχουν, αλλά είναι ακόμα αδύναμες. Είτε είναι πολύ εστέτ, είτε βαριούνται, είτε έχουν άλλα ενδιαφέροντα.
Κρατικοδίατοι, χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες και πολύχρωμες φυλές του Δημοσίου, αφού ξεπέρασαν το πρώτο σοκ της κρίσης, αναδιοργανώνονται και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω των οριζόντιων μέτρων και της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, η ανέχεια και η καλπάζουσα ανεργία, κυρίως των νέων, οπλίζει όλους αυτούς που θεωρούν ότι έχουν συμφέροντα από μια απομονωμένη, φτωχή Ελλάδα, μακριά από τον διεθνή ανταγωνισμό. Είναι όλοι αυτοί που έχουν επενδύσει ή παρκάρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Και είναι πολλοί, όπως ξέρετε. Πιστεύουν ότι αύριο θα διαχειρίζονται μεν μια κατεστραμμένη χώρα, αλλά μια χώρα που θα τους ανήκει ολοκληρωτικά, ελπίζοντας να χτίσουν και πάλι τις αυτοκρατορίες τους επί των ερειπίων. Με όχημα πάντοτε το κράτος, σχεδιάζουν να αγοράσουν ό,τι πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας και με όπλο τον πληθωρισμό να σπρώξουν τους πολίτες στην απόλυτη εξαθλίωση και τους εαυτούς τους στην κορυφή. Αυτό είναι το σχέδιο του ελληνικού κρατικοδίαιτου, διεφθαρμένου καπιταλισμού και των πολιτικών του συμμάχων. Η Ελλάδα, τραυματισμένη βαριά από την κρίση, τους δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Όλοι αυτοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο. Η προσήλωση της Αριστεράς στον εργαλειακό χαρακτήρα του κράτους, ο δομικός συντηρητισμός και η δυσανεξία της στην ελεύθερη αγορά, γίνονται σήμερα σύμμαχοί τους. Η ιδεολογία του εθνολαϊκισμού, οι θεωρίες διεθνούς συνωμοσίας, το αντιευρωπαϊκό DNA και η νομιμοποίηση της βίας που καλλιεργήθηκαν εντατικά, την προηγούμενη περίοδο από την Άκρα Αριστερά και την Άκρα Δεξιά, δημιουργούν το ιδανικό υπόστρωμα για την ανάπτυξη τέτοιων σχεδίων. Ωθούν την κοινωνία μας να πάρει τη μεγάλη απόφαση, να ζητήσει πια μόνη της την έξοδο από το Euro ή να συγκατανεύσει σε μια ανάλογη εξέλιξη ως απότοκο ενός δήθεν ατυχήματος. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας που επέστρεψε από το Euro στο εθνικό της νόμισμα και συνεπώς είναι «άγνωστες» οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, βοηθά την προσπάθεια των εραστών της δραχμής να πείσουν τους απελπισμένους, τους χαμένους, αλλά και τους πονηρούς, που αναζητούν μια ευκαιρία να ρεφάρουν.
Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά επιδιώκονται σε ένα περιβάλλον 1,5 εκατομμυρίου ανέργων του ιδιωτικού τομέα και μια πρωτοφανή ασυλία του αντίστοιχου δημόσιου. Η κυβέρνηση δίνει μάχη να διατηρήσει άφθαρτο το πελατειακό κράτος, ποντάροντας σε 2 εκατομμύρια περίπου ψηφοφόρους που σιτίζονται από το Δημόσιο. Η αντιπολίτευση υπόσχεται επαναφορά μισθών και συντάξεων που σίγουρα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει, αλλά και διακοπή κάθε προγράμματος αξιολόγησης ή αναδιάρθρωσης που σίγουρα μπορεί. Έτσι σχεδιάζει να βυθίσει το κράτος σε ακόμα μεγαλύτερη διαφθορά και παραγωγική καχεξία πράγμα που κουμπώνει με τα σχέδια όσων θέλουν να το χρησιμοποιήσουν και πάλι για τα «επιχειρηματικά τους σχέδια».
Η μεγάλη αντίθεση σήμερα είναι μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Ο ιδιωτικός τομέας σαρώνεται από πρωτοφανείς μεταβολές που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων του (εργασιακά δικαιώματα, μισθοί, ασφάλεια κλπ). Είναι τρελό, αλλά 700.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σηκώνουν το βάρος της χώρας στους ώμους τους. Διαμορφώνουν τη φορολογητέα ύλη, τροφοδοτούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, παλεύουν με την κρατική διαφθορά, στηρίζουν την παραγωγή και ανταγωνίζονται υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες τις διεθνείς αγορές με ένα τραπεζικό τομέα κλινικά νεκρό και ανήμπορο να τους βοηθήσει, θύμα και αυτός του αδηφάγου κράτους και των κομμάτων εξουσίας. Την ίδια στιγμή 700 χιλιάδες νοικοκυριά, δηλαδή 2,5 και βάλε εκατομμύρια συμπολίτες μας συντηρούνται από τον πτωχευμένο δημόσιο τομέα, με απείρως καλύτερες συνθήκες εργασίας, χωρίς καμιά αξιολόγηση, με εργασιακή ασφάλεια και με μισθούς που είναι μακρινό όνειρο για τον ιδιωτικό. Και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, που προαλείφονται για την εξουσία, δηλώνουν ξεδιάντροπα ότι θα συνεχίσουν το έργο της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλαδή θα στηρίζουν το δημόσιο εις βάρος του ιδιωτικού τομέα, εις βάρος της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, εις βάρος, τελικά, της δημοκρατίας.
Η λυσσαλέα αντίδραση κομμάτων, ΜΜΕ, αρθρογράφων, συνδικαλιστών κλπ στο εγχείρημα των «58» αποτυπώνει ανάγλυφα τις σημερινές ταξικές αντιθέσεις. Η δημιουργία ενός αριστερού και φιλελεύθερου σχήματος που θα προτάσσει, τη ριζική διοικητική μεταρρύθμιση και την απελευθέρωση της αγοράς μέσα σε ένα κράτος πραγματικής πρόνοιας είναι ο ισχυρότερος εχθρός τους. Ο φόβος ότι ένα νέος και πρωτοφανής για την Ελλάδα πολιτικός λόγος μπορεί να βρει μεγάλο ακροατήριο και να δημιουργήσει ρεύμα είναι εμφανής. Για παράδειγμα, η ιδέα και μόνο ότι τα πανεπιστήμια και η έρευνα μπορούν να αλλάξουν καθολικά τα διδακτικά αντικείμενα και τις διοικητικές δομές τους προκειμένου να υποστηρίξουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας κάνει κάποιους θλιβερούς αριστερούς (ντεμέκ) μεταρρυθμιστές να φρίττουν. Η ιδέα ότι το κράτος δεν θα μοιράζει το χαρτί, τα προνόμια και τα δικαιώματα και δεν θα μπορεί να διαπλέκεται άνετα με τους επιχειρηματίες ανησυχεί βαθύτατα όλους αυτούς που πλούτισαν εις βάρος των εργαζομένων και των αδύναμων. Και φυσικά τους κινητοποιεί και τους κάνει να αντιδρούν. Από κοντά και οι κομματικοί εκφραστές τους.
Εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τους ΑΝΕΞΕΛ και άλλα περιθωριακά σχήματα και μετακομίζουν μαζικά στο ΣΥΡΙΖΑ αλλοιώνοντας την αριστερή σύνθεση του κόμματος, φαλκιδεύοντας την όποια Ηθική της παραδοσιακής Αριστεράς. Εκεί σμίγουν με τις νεοκομμουνιστικές και αριστερίστικες ομάδες που μέσα στην ιδεοληπτική τους παραζάλη οραματίζονται την Κούβα της Μεσογείου. Η ένταση που σήμερα αναπτύσσεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά ιδεολογικές αλλά και οικονομικές διαφορές. Η «φιλοευρωπαϊκή» ηγετική ομάδα είναι ακόμα ισχυρή αλλά ούτε η συνοχή της είναι δεδομένη, ούτε φυσικά η ιδεολογική της συγκρότηση ισχυρή. Αυτή η Αριστερά μισεί την Ευρώπη και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο προκειμένου ο εγχώριος κρατικοδίαιτος καπιταλισμός να επιβιώσει. Σήμερα, ο ξενιστής του μπορεί να γίνει η Αριστερά. Γιατί μπορεί να λειτουργήσει, με τη ρητορική, την ηθική και τον ακτιβισμό της, ως ανάχωμα της λαϊκής κατακραυγής και να δώσει την ευκαιρία στους ποντικούς να καθαρίσουν το παιχνίδι. Φυσικά έτσι σχεδιάζουν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σχέδιο είναι και εφικτό. Αν η Ευρώπη όμως έχει αποφασίσει την έξοδό μας, οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται δραματικά.
Οι δυνάμεις του αριστερού και μη φιλελευθερισμού και οι δυνάμεις της κοινής λογικής, αδύναμες μεν ανήσυχες δε, θα προσπαθήσουν να αντισταθούν στην επέλαση των δυνάμεων της καταστροφής. Είναι αναγκασμένες να χρησιμοποιήσουν όλα τα πολιτικά εργαλεία, όλες τις δυνατές συμμαχίες, νέα και παραδοσιακά πολιτικά σχήματα, ακόμα και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να αμυνθούν και να αντεπιτεθούν. Χρειάζονται τους μεταρρυθμιστές όπου αυτοί και αν ανήκουν προκειμένου να δημιουργήσουν πολιτικά ρεύματα εντός των κομμάτων τους που θα ζητούν πιεστικά καθαρό πολιτικό λόγο, μεταρρυθμιστικό μέτωπο και καινοτόμες δράσεις. Χρειάζονται ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες κάθε τύπου και κυρίως ένα κλίμα πανεθνικής συναίνεσης με στόχο την παραμονή στο Euro και την παραγωγική αναδιάρθρωση. Πρέπει να διασπάσουν παγιωμένες μικροκομματικές αντιλήψεις, στενά διαχειριστικές λογικές και κυρίως το συντηρητισμό του πολιτικού συστήματος που βλέπει το κέλυφος και όχι τον πυρήνα της πολιτικής. Η πρόσφατη πολιτική κρίση που αναδύθηκε στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ είναι απότοκο των ίδιων αντιθέσεων. Παντού το παλιό συγκρούεται με το καινούργιο.
Τον τελευταίο καιρό καλλιεργείται η ιδέα της αναγέννησης μέσω της καταστροφής. Η χώρα πρέπει να περάσει από τον οδοστρωτήρα ΣΥΡΙΖΑ, να διαλυθεί ολοσχερώς για να αναγεννηθεί από την τέφρα της. Παράλληλα η κεντροαριστερή συνιστώσα δεν πρέπει να βιάζεται. Ας αφήσει ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να πάνε χωριστά στις Ευρωεκλογές, να συντριβούν και μετά οι υγιείς δυνάμεις τους, δικαιωμένες από το αποτέλεσμα, να αναλάβουν τα ηνία και να τους οδηγήσουν στην πολυπόθητη ΕΛΙΑ. Επικίνδυνο σενάριο που βολεύει τους εσωκομματικούς τακτικισμούς και αδιαφορεί για την τύχη της χώρας. Αλήθεια ποιος θα χτίσει μετά πάνω στα ερείπια; Μήπως ο φασισμός παρέα με όλους αυτούς που αναφέραμε; Μια ηττημένη στις εκλογές κεντροαριστερά θα έχει το κουράγιο να ανασυσταθεί; Θα βρει το ακροατήριο για κάτι μεγάλο; Θα μπορέσει να επιβιώσει στις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν; Ποιος θα εμπιστευτεί τότε ένα σχήμα που αποτελείται από καιροσκόπους της συμφοράς σε προχωρημένη αποσύνθεση; Μήπως τέτοιες ιδέες οδηγούν κατευθείαν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ ως το μη χείρον;
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα που όλες οι παθογένειες της πολιτικής είναι παρούσες. Δεξιά και Αριστερά λατρεύουν το μεγάλο, διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό κράτος. Οι φιλελεύθερες σοσιαλδημοκρατικές ιδέες είναι οι μόνες που μπορούν να δώσουν απαντήσεις, να δώσουν ελπίδες διεξόδου αργά αλλά σταθερά. Γιατί έχουν ήδη αποδείξει την υπεροχή τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Να διεισδύσουν στην καλλιεργημένη, κοσμοπολίτισσα νέα γενιά και να δώσουν ελπίδα αλλαγής του κοινού πολιτικού τόπου. Πάντοτε όμως σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, δίπλα στις παγκόσμιες δυνάμεις της δημοκρατίας και της προόδου. Η Δημοκρατική Παράταξη που κυοφορείται αυτήν την εποχή είναι μια όαση ελπίδας. Αναζητά το σχήμα της, διαμορφώνει τις Θέσεις της, επιλέγει τους εκπροσώπους της, απλώνεται πανελλαδικά, με προσεκτικά βήματα, ανιχνεύοντας προθέσεις και στάσεις. Δεν αποκλείει κανένα αλλά δεν «ψωνίζει» και από το καλάθι. Ετοιμάζεται για το μπάμ στις διπλές εκλογές της άνοιξης, αλλά δεν μένει σε αυτές. Την ενδιαφέρει η από τα κάτω διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής ιδέας, η εγκατάσταση ενός καινοτόμου και εναλλακτικού πολιτικού λόγου. Μιας άλλης ιδεολογίας. Δύναμή της, η πίστη σε ένα νέο, δημιουργικό ατομισμό.
ΠΗΓΗ:
Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων: Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ανήλιο - Χ.Κ. Γκιουζέλ Τεπέ (1.871μ)
(Β Κατηγορία)
Ώρες πορείας: 6
Αρχηγός : Παπαχρήστος Χρήστος
Εάν
οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας και η
διαδρομή θα επανεκτιμηθεί επί τόπου. Εξοπλισμός: ορειβατικά παπούτσια,
γκέτες, αντιανεμικό-αδιάβροχο, μπατόν, κραμπόν-πιολέ για την Γ κατηγορία και νερό. Ρουχισμός κατάλληλος για την εποχή καθώς και δεύτερη αλλαξιά ρούχων.
Οι δηλώσεις συμμετοχής να γίνονται το συντομότερο δυνατό, τηρείται σειρά προτεραιότητας.
Αναχώρηση από Περιφέρεια Ηπείρου:
Κυριακή 08:30 π.μ.
Κυριακή 08:30 π.μ.
Πληροφορίες στα Γραφεία του Συλλόγου, Σμύρνης 15, καθημερινά 7-9 μ.μ. Τηλ & fax.: 26510-22138
Στα όρια της ασφυξίας
Σε κλοιό αιθαλομίχλης βρίσκεται σε καθημερινή βάση το λεκανοπέδιο Ιωαννίνων, με τα αιωρούμενα σωματίδια να απειλούν την υγεία των πολιτών και την ατμόσφαιρα να γίνεται αποπνικτική.
Η εικόνα αυτή είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, αλλά αποτυπώνεται πλέον και στις μετρήσεις των επιστημόνων.
Όπως ανέφερε ο Επίκουρος Καθηγητής της
ατμόσφαιρας Νίκος Χατζηαναστασίου μεταξύ 8 και 9 το βράδυ της Κυριακής ο
σταθμός μέτρησης κατέγραψε 364 mg μικροσωματιδίων, τιμή που σπάνια
συναντάται και καταγράφεται σε αντίστοιχες μετρήσεις.
Επίσης, μέσα σε χρονικό διάστημα 27 ημερών που οι μετρήσεις γίνονται συστηματικά στην πόλη των Ιωαννίνων, τις 21 ημέρες έχει παρατηρηθεί υπέρβαση της μέσης ημερήσιας τιμής. Το όριο που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μέση ημερήσια τιμή είναι 50 mg, τιμή που δεν πρέπει να παρατηρείται περισσότερες από 35 ημέρες το χρόνο.
Ήδη, στα Γιάννενα έχει γίνει υπέρβαση των τιμών αυτών 21 ημέρες, αφού η μέγιστη ημερήσια μέση τιμή έχει φτάσει μέχρι και τα 170 mg.
Η κατάσταση αυτή όπως είναι εύλογο, έχει προκαλέσει προβληματισμό, τόσο στην Περιφέρεια Ηπείρου, όσο και στο Δήμο Ιωαννιτών, που από την πλευρά τους ζητούν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την κυβέρνηση να λάβουν μέτρα.
Η Περιφέρεια έχει ήδη υποβάλλει αίτημα για την ένταξη των δικαιούχων του κοινωνικού τιμολογίου του λεκανοπεδίου ως προς τη χρέωση της ενέργειας, στις διατάξεις της ΚΥΑ που δημοσιεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου στο ΦΕΚ, ενώ σε περίπτωση κατά την οποία η ρύπανση παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα ή εξακολουθήσει να κινείται ανοδικά, θα εκδώσει απόφαση για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας που θα περιλαμβάνει συστάσεις για άτομα που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου, σύσταση για διακοπή χρήσης τζακιών και σομπών, και διακοπή λειτουργίας εγκαταστάσεων κεντρικής θέρμανσης σε δημόσιες υπηρεσίες.
Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης σε χθεσινές του δηλώσεις εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη μη αποδοχή από το υπουργείο Οικονομικών της πρότασης ένταξης των νομών της Ηπείρου στην πρώτη ζώνη διάθεσης του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης.
«Το θέμα είναι ότι η αιθαλομίχλη πέρασε αρκετά παραπάνω τα επιτρεπτά όρια. Με τις υπηρεσίες της Περιφέρειας και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων παρακολουθούμε την εξέλιξη του φαινομένου. Πιστεύω ότι το κράτος έχει υποχρέωση να δει την Ήπειρο ως ορεινή περιοχή, όπως είναι. Στείλαμε δύο φορές στον αρμόδιο Υπουργό Οικονομίας την μελέτη για τις ζώνες διάθεσης του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης. Δυστυχώς δεν την έχει λάβει υπόψη του. Σε τέτοιες περιπτώσεις έπρεπε μόνο του το κράτος να άρει την αδικία. Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι το κράτος με την πολιτική του βρίσκεται μακριά από τις Περιφέρειες», σημείωσε χαρακτηριστικά.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ από την ΕλευθερίαΕπίσης, μέσα σε χρονικό διάστημα 27 ημερών που οι μετρήσεις γίνονται συστηματικά στην πόλη των Ιωαννίνων, τις 21 ημέρες έχει παρατηρηθεί υπέρβαση της μέσης ημερήσιας τιμής. Το όριο που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μέση ημερήσια τιμή είναι 50 mg, τιμή που δεν πρέπει να παρατηρείται περισσότερες από 35 ημέρες το χρόνο.
Ήδη, στα Γιάννενα έχει γίνει υπέρβαση των τιμών αυτών 21 ημέρες, αφού η μέγιστη ημερήσια μέση τιμή έχει φτάσει μέχρι και τα 170 mg.
Η κατάσταση αυτή όπως είναι εύλογο, έχει προκαλέσει προβληματισμό, τόσο στην Περιφέρεια Ηπείρου, όσο και στο Δήμο Ιωαννιτών, που από την πλευρά τους ζητούν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την κυβέρνηση να λάβουν μέτρα.
Η Περιφέρεια έχει ήδη υποβάλλει αίτημα για την ένταξη των δικαιούχων του κοινωνικού τιμολογίου του λεκανοπεδίου ως προς τη χρέωση της ενέργειας, στις διατάξεις της ΚΥΑ που δημοσιεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου στο ΦΕΚ, ενώ σε περίπτωση κατά την οποία η ρύπανση παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα ή εξακολουθήσει να κινείται ανοδικά, θα εκδώσει απόφαση για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας που θα περιλαμβάνει συστάσεις για άτομα που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου, σύσταση για διακοπή χρήσης τζακιών και σομπών, και διακοπή λειτουργίας εγκαταστάσεων κεντρικής θέρμανσης σε δημόσιες υπηρεσίες.
Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης σε χθεσινές του δηλώσεις εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη μη αποδοχή από το υπουργείο Οικονομικών της πρότασης ένταξης των νομών της Ηπείρου στην πρώτη ζώνη διάθεσης του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης.
«Το θέμα είναι ότι η αιθαλομίχλη πέρασε αρκετά παραπάνω τα επιτρεπτά όρια. Με τις υπηρεσίες της Περιφέρειας και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων παρακολουθούμε την εξέλιξη του φαινομένου. Πιστεύω ότι το κράτος έχει υποχρέωση να δει την Ήπειρο ως ορεινή περιοχή, όπως είναι. Στείλαμε δύο φορές στον αρμόδιο Υπουργό Οικονομίας την μελέτη για τις ζώνες διάθεσης του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης. Δυστυχώς δεν την έχει λάβει υπόψη του. Σε τέτοιες περιπτώσεις έπρεπε μόνο του το κράτος να άρει την αδικία. Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι το κράτος με την πολιτική του βρίσκεται μακριά από τις Περιφέρειες», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Πληρώνουμε τις... «υπερβολές»
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Σύμφωνα με την επισήμανση του κ. Προβόπουλου στην τελευταία έκθεσή του, το «μοναδιαίο κόστος εργασίας» μειώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια 21,5% ενώ ο στόχος της τρόικας ήταν... 15%! Ξεπεράστηκε ο στόχος κατά πολύ. Προς το παρόν πάντως, δεν είδαμε καμιά σοβαρή επιρροή στην ανάπτυξη, αλλά μάλλον -αυτή η υπερβολή- οδήγησε σε αντίθετα αποτελέσματα, ενισχύοντας μία ύφεση μεγαλύτερη απ' αυτήν που μπορούσε να αντέξει η ελληνική οικονομία.
Από την άλλη, η μείωση του κόστους εργασίας και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (μέχρι απορρύθμισης), όχι μόνο δεν ανέκοψε την ανεργία, αλλά λειτούργησε τελικά, μέσα από τους πιο σύνθετους μηχανισμούς της οικονομίας, στην κατεύθυνση της διεύρυνσής της. Αποτέλεσμα; Ο άνεργοι (1.371.450) ισοδυναμούν περίπου με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (1.365.400)! Το 20% των εργαζομένων παίρνουν (μεικτά) μισθό έως 500 ευρώ, ενώ το 50% μέχρι 800 ευρώ. Εάν προσθέσετε τη μερική και την εκ περιτροπής απασχόληση των 300 ευρώ, τους απλήρωτους εργαζόμενους, τη μαύρη εργασία κ.λπ., έχετε όλο το εργασιακό παζλ του ιδιωτικού τομέα. Μόνο το 20% έχει μισθό άνω των 1.500 ευρώ μεικτά. Επακόλουθο είναι, τα ασφαλιστικά ταμεία, σύμφωνα με τις έρευνες, να αντέχουν, με τη σημερινή τους μορφή, μέχρι το τέλος του 2015. Το πρόβλημα είναι βραχυπρόθεσμο και είναι κυριολεκτικά μια κοινωνική «ωρολογιακή βόμβα», που εάν δεν... εξουδετερωθεί, δεν ξέρουμε τι ακριβώς μπορεί να γίνει.
Σ' αυτό το περιβάλλον, η αντιμετώπιση της ανεργίας και οι μισθολογικές διορθώσεις στους κατώτερους μισθούς είναι πρώτης προτεραιότητας υπόθεση. Οπως και οι διορθωτικές επεμβάσεις σ' όλα τα «μέτρα» που πήρε η χώρα, τα οποία, εκ του αποτελέσματός τους, έχουν αρνητική απόδοση και «οικονομικό κόστος» μεγαλύτερο του οφέλους που υπολογιζόταν... Βέβαια, το βασικό ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Αλλά πώς; Τα «εργαλεία» που αναφέρει στην έκθεσή του ο κ. Προβόπουλος είναι ασαφή και ελλιπή, πολύ... φλου. Αντίθετα, ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση του Αλέκου Παπαδόπουλου για «στοχευμένες χρηματοδοτήσεις παραγωγικών τομέων που διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα». Ισως και οι φοροελαφρύνσεις για προσλήψεις ανέργων. Ιδέες υπάρχουν. Το θέμα είναι η πολιτική βούληση και η ικανότητα...
panpan@pegasus.gr
Η σειρά του Λαζαρίδη
Του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Μη διαβάστε τη saga Γιάννη Στουρνάρα – Χρύσανθου Λαζαρίδη με δυο μόνο πρόσωπα. Ξεκινήστε (χρονολογικό είναι, άλλωστε) από ένα τρίτο.
Πράγματι, την περασμένη Κυριακή στο ΒΗΜΑ – το ίδιο εκείνο ΒΗΜΑ που είχε στηρίξει με ευλάβεια μετά-Σημιτικά τη σεμνοτάπεινη επανίδρυση του Κράτους, ύστερα την εποχή λαμπερών προσώπων και Τιτανικού και πιστολιών στο τραπέζι, ύστερα της μνημονιακής επιλογής ΓΑΠ και της μνημονιακής μεταστροφής Αντ-Σαμ, ύστερα τις προσδοκίες Παπαδήμου και τελευταίως τη χαραυγή του πρωτογενούς πλεονάσματος – δημοσιευόταν η εκτίμηση του βετεράνου πλην πεισματικά απόντος Αλέκου Παπαδόπουλου: ότι, άμα δεν υπάρξουν συνθήκες επανατοποθέτησης του προγράμματος που εφαρμόζεται στην ελληνική περίπτωση με διαλυόμενη την πραγματική οικονομία, «η χώρα θα αχθεί μόνη της εκτός Ευρωζώνης». Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Με μια «μεσοπρόθεσμη πλατφόρμα διάσωσης όπου θα εκπροσωπούνται όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα σε επίπεδο κορυφής». Αυτή η πλατφόρμα κατ’ ανάγκην θα προκύψει μετεκλογικά, υπό τη βίαιη πίεση της ανάγκης. Θα ήταν ιδεώδες να γινόταν προεκλογικά, και το αποτέλεσμα να υποβαλλόταν στη βάσανο της κάλπης. Αλλά…
…Αλλά, φυσικά, απαιτείται μια ριζικά διαφορετική διαπραγματευτική προσέγγιση με αυτήν τη βάση. Διαπραγμάτευση με τους εταίρους/δανειστές όπου η μεν Ελλάδα θα αναλάβει μια σειρά από αυστηρές – προσοχή! εσωτερικά συμφωνημένες, όμως – υποχρεώσεις σε μακροχρόνια βάση, εκείνοι δε θα δεχθούν απόσβεση του χρέους σε βάθος χρόνου (με μακρόχρονο ομόλογο προς τα Κράτη και την ECB: μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση δεν αρκούν). συν στοχευμένες χρηματοδοτήσεις επενδύσεων χωρίς τις οποίες δεν υπάρχει επανεκκίνηση, συν σωσίβιο για κοινωνική ασφάλιση-υγεία, χωρίς το οποίο κοινωνική στήριξη είναι αδιανόητη. «Φυσικά» κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί μη-ρεαλιστικό, όσο κι αν τελικά αυτό, ή κάτι τέτοιο, θα επιβάλουν τα πράγματα.
Εκείνο που – τώρα – ανέβηκε στην επιφάνεια με τη φημολογία περί διάσπασης του υπουργείου Οικονομικών σε «νέο ΥΠΕΘΟ» για τη διαπραγμάτευση και σε «αληθινό ΥΠΟΙΚ» για την εσωτερική διαχείριση, με Χρύσανθο Λαζαρίδη να προσέρχεται πλήρως στο προσκήνιο στο δεύτερο και Γιάννη Στουρνάρα να (αυτό)περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τους «εταίρους», είναι ουσιαστικά η αποδοχή αυτής της λογικής με απόρριψη του στοιχείου συναίνεσης που περιλαμβάνει η πλατφόρμα διάσωσης του Αλ. Παπαδόπουλου.
Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή η φημολογία περί Στουρνάρα-Λαζαρίδη αποκρούσθηκε. Η άλλη αλήθεια είναι ότι «ανησυχία πολιτικής» προέκυψε παρευθύς στις Βρυξέλλες – παρά την παραμονή Χριστουγέννων: και είναι και Χριστιανοδημοκράτες κυρίως εκεί! – και μάλιστα τόσο σε EcFin όσο και στου Mπαρόζο. Η δε τρίτη, πιο θυμόσοφη αλήθεια είναι ότι καπνός χωρίς φωτιά, δεν...
Όντως το Μαξίμου και στήριξε Στουρνάρα στη βαριά περιπέτεια των τελευταίων εβδομάδων και εκτίμησε την αντοχή του στην πίεση («σκυλί του πολέμου»: δεν θα διαφωνούσε κι ό ίδιος στον χαρακτηρισμό). Όμως όταν χρειάστηκε το συμμάζεμα και των παρακρουσιακών Πασόκων και των πολυπιεσμένων Νεοδημοκρατών, συν το κορφολόγημα των (πολλών) νομοτεχνικών ή και απλά λογικών κακοτεχνιών και στα φορολογικά και ειδικότερα στον ΕΝΦΙΑ, και στους πλειστηριασμούς και στη βροχή τροπολογιών, ο Λαζαρίδης ήταν που λειτούργησε σαν one-man-Task Force. Η απέναντί του (βαθιά) δυσπιστία του βουλευτικού και παραταξιακού τσούρμου της πλειοψηφίας έδωσε τη θέση της σε απορημένο θαυμασμό, ενώ την ίδια στιγμή ο Γ. Στουρνάρας γινόταν «αποδέκτης της οργής» (άδικο, ντροπή, αλλά… για βουλευτές σε επαφή με ψηφοφόρους μιλάμε, όχι;). Με δεδομένο τον εντελώς κομβικό ρόλο Χρύσανθου και στο αντιμνημονιακό βάθρο της στάσης της ΝΔ (διαδοχικά Ζάππεια) και στην κίνηση μεταστροφής και την υλοποίησή της, η «επανακάλυψή» του συμπίπτει με την εκ μέρους του ανακάλυψη των διαδρόμων της διοικητικής μηχανής και της νομοθεσίας. Ενώ του Στουρνάρα η αναγνώριση από τους «απέναντι» έχει και ένα στοιχείο σεβασμού.
Τι λείπει – αποφασιστική έλλειψη – από αμφότερους; Το φύτρο της συναινετικότητας. Αυτό θα το φέρει (όταν το φέρει, όπως το φέρει) η πίεση των πραγμάτων.
Σημεία και Τέρατα
Του Κώστα Σπυρόπουλου
Σε 150 ημέρες θα ψηφίσουμε για δημάρχους και περιφερειάρχες. Ίσως η σύμπτωση ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών να απαλλάξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση από την κατάρα, που ονομάζεται «ψήφος-μήνυμα». Ευλογημένοι αυτής της κατάρας αναδείχθηκαν, διαχρονικά, διάφοροι τυχάρπαστοι τύποι, που μπήκαν στον πρώτο γύρο γιατί απλώς ήσαν ή φαίνονταν αντικυβερνητικοί -όποιο κόμμα κι αν ήταν στην κυβέρνηση- και βγήκαν από το δεύτερο νικητές χάρη στις αλλαξοπρωτιές: ψηφίζουμε το δικό σας στην Καισαριανή και μας ψηφίζετε στη Νέα Ιωνία. Μερικές φορές στο αλισβερίσι έμπαιναν και οι αγροτικές κινητοποιήσεις και ο αγροτοπατερισμός του βουνού και του κάμπου - ιδίως του κάμπου. Καβάλα στα τρακτέρ, διαλαλώντας «όλα τα λεφτά και όλα τα κιλά», οι πρωταθλητές του μεταπολιτευτικού σπορ «μπλόκα στις εθνικές οδούς» δεν έμπαιναν μόνο στην πλατεία Συντάγματος. Έμπαιναν και στους δήμους. Το πνεύμα του αντάρτικου ήταν τόσο διαδεδομένο ώστε κάθε φιλοκυβερνητικός υποψήφιος αισθανόταν την ανάγκη να τα σπάσει με το μητρώο κόμμα, να επιζητήσει τη ρετσινιά του διαγραμμένου, για να την εξαργυρώσει με τα διάσημα του «αντάρτη», ή του δελφίνου, στις δημοτικές εκλογές.
Τώρα το μήνυμα ας σταλεί μόνο με την ευρωκάλπη. Εκεί ας ξεσπάσει ο θυμός, εκεί ας σταλούν τα μηνύματα στα κόμματα, καθώς θα δοκιμαστούν τα νέα σχήματα, τα μηνύματα στην κυβέρνηση, στην τρόικα και τη Μέρκελ. Στη διπλανή κάλπη, ξεθυμασμένοι όλοι μας, ας επιλέξουμε φερέγγυα πρόσωπα για την Αυτοδιοίκηση και στον πρώτο και στο δεύτερο βαθμό. Και στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο. Αρκεί να καταλάβει η κυβέρνηση ότι την πρώτη Κυριακή πρέπει να στηθούν οι δύο κάλπες. Διαφορετικά οι πολιτικές ευρωεκλογές θα διεξαχθούν σε δύο δόσεις, επισκιάζοντας την αυτοδιοικητική διάσταση. Αν δουν οι πολίτες τι είδους σημεία και τέρατα γεννάει ο θυμός στην ευρωκάλπη, τότε ίσως συναισθανθούμε οι πιο πολλοί την ανάγκη να μην παραδοθούν οι πόλεις στους νεοναζί στον δεύτερο γύρο, όπου καταφέρουν να μπουν οι Χρυσαυγίτες με πολιτικά στη δεύτερη Κυριακή.
Οι μη κομματικοί υποψήφιοι έχουν μαζί τους και ένα αναπάντεχο ατού: τον πολιτικό χρόνο. Ας ορκίζονται στου Μαξίμου ότι δεν σχεδιάζουν και βουλευτικές εκλογές τον Μάιο. Όσο διαρκεί η πολιτική αβεβαιότητα τόσο οι αστέρες της κεντρικής πολιτικής θα διστάζουν να αποδεχθούν το κομματικό χρίσμα για τις δημοτικές. Εκτός Βουλής σημαίνει και εκτός υπουργικού συμβουλίου. Ίσως αυτές να είναι οι δημοτικές εκλογές, στις οποίες θα επιβεβαιωθεί ετεροχρονισμένα η φράση του Ανδρέα «νίκησε η Τοπική Αυτοδιοίκησή» με την οποία είχε παραφράσει την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές του 1986.
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
Τα πουλόβερ της οργής
Συγγραφέας και δημοσιογράφος
Τα δέντρα που έντυσε με πουλόβερ ο Καμίνης
δεν τα έχω δει από κοντά. Δεν ξέρω καν πού ακριβώς βρίσκονται και σιγά
που θα πάρω σβάρνα τους δρόμους για να τα ψάξω. Από κάποιες φωτογραφίες
που πέτυχα στο ίντερνετ θα χαρακτήριζα το θέαμα από αδιάφορο έως
ψιλοkitsch. Τέλος πάντων, πρόκειται για ένα θέμα που φυσιολογικά θα
περνούσε στα (πολύ) ψιλά. Δόξα τω Θεώ, άλλωστε, από κακόγουστες
χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις στην πρωτεύουσά μας έχουμε χορτάσει.
Ποιος άλλωστε ξεχνά το θρυλικό «ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στον
κόσμο» του Αβραμό - ένα θεόρατο πάσσαλο, δηλαδή, από την κορυφή του
οποίου κρεμόντουσαν σκοινιά με λαμπιόνια;
Αμ δε! Οι Έλληνες Επαναστάται Α.Ε. διέκριναν πίσω από αυτή την ασήμαντη κίνηση του δημάρχου τη μέγιστη πρόκληση σε βάρος του ελληνικού λαού! Γεμίσαμε λοιπόν από άρθρα, αρθρίδια, στάτους και τουίτς με κατάρες για τον Καμίνη ο οποίος τόλμησε (Θου Κύριε!) να ντύσει τα δέντρα τη στιγμή που στην πόλη υπάρχουν άστεγοι. Ξέρω, φίλοι μου, πως η φράση που μόλις διαβάσατε είναι λίγο σουρεαλιστική, αλλά τι να σας κάνω… Ρωτήστε τους εμπνευστές της. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι άστεγοι της Αθήνας (μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε, που ξεπαγιάζουν το χειμώνα και σκάνε το καλοκαίρι και που κοιμούνται στο δρόμο) ζούσανε μέχρι πρότινος ζωή και κότα. Μια χαλεπή μέρα, όμως, ξυπνήσανε και είδανε τα δέντρα ντυμένα. Τότε, κάτι έσπασε μέσα τους. Η ιδέα πως τα δέντρα θα ζουν πλέον στην ζεστασιά και αυτοί -λόγω φυσικά του επάρατου μνημονίου- στον παγετό τους διέλυσε.
Και αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί οι οργισμένοι ιντερνετάδες που βγήκαν στα κάγκελα (κάνουν και τίποτε άλλο από τότε που ανακάλυψαν το διαδίκτυο και τα σόσιαλ μύδια;) έχουν δώσει ποτέ στη ζωή τους μισό ευρώ ή έστω ένα μεταχειρισμένο ρουχαλάκι τους σε αυτούς που έχουν ανάγκη;
Θα σας πω εγώ: Όχι. Πρώτον γιατί δεν βρίσκουν λόγο (το είχαμε γράψει και στο προηγούμενο κείμενό μας: «το Κράτος πρέπει να ασχολείται με αυτά, όχι εμείς») και δεύτερον επειδή σιχαίνονται ακόμα και να τους αγγίξουν. Μια-δυο φωτογραφίες με το iPhone και τέρμα. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν δίνουν ούτε δεκάρα για τους άστεγους, τους άνεργους, τους μετανάστες κτλ. Απλώς τους χρησιμοποιούν ως όχημα για να εκφράσουν την κλάψα και την γκρίνια τους. Ψάχνουν από το πρωί ως το βράδυ αφορμές για να «επαναστατήσουν», να βρίσουν και να πλακωθούν (διαδικτυακά πάντα, αλλιώς μπορεί να σκιστεί κάνα καλτσόν), δίνοντας ένα εικονικό ενδιαφέρον στην παντελώς αδιάφορη ζωή τους. Τα πάντα ιδεολογοποιούνται: μια διφορούμενη δήλωση, μια μυστήρια εικαστική παρέμβαση, ένας ακτιβισμός ή μια φιλανθρωπία από τους «λάθος» ανθρώπους (είπαμε, δεν έχετε δικαίωμα ρεεε!) ακόμα και ένα φεϊσμπουκικό στάτους του στιλ «Περνάω ωραία στο μπαρ» (πως τολμάς να μπεκροπίνεις, άθλιε νεοφιλελεύθερε, τη στιγμή που τα παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα στην οδό Σκαλιστήρη;) αποτελούν casus belli και ευκαιρία να «βγουν όλοι στους δρόμους». Τώρα πια βέβαια, μετά τον Αι Γιάννη. Να χλαπακιάσουμε πρώτα τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.
ΠΗΓΗ:
Αμ δε! Οι Έλληνες Επαναστάται Α.Ε. διέκριναν πίσω από αυτή την ασήμαντη κίνηση του δημάρχου τη μέγιστη πρόκληση σε βάρος του ελληνικού λαού! Γεμίσαμε λοιπόν από άρθρα, αρθρίδια, στάτους και τουίτς με κατάρες για τον Καμίνη ο οποίος τόλμησε (Θου Κύριε!) να ντύσει τα δέντρα τη στιγμή που στην πόλη υπάρχουν άστεγοι. Ξέρω, φίλοι μου, πως η φράση που μόλις διαβάσατε είναι λίγο σουρεαλιστική, αλλά τι να σας κάνω… Ρωτήστε τους εμπνευστές της. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι άστεγοι της Αθήνας (μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε, που ξεπαγιάζουν το χειμώνα και σκάνε το καλοκαίρι και που κοιμούνται στο δρόμο) ζούσανε μέχρι πρότινος ζωή και κότα. Μια χαλεπή μέρα, όμως, ξυπνήσανε και είδανε τα δέντρα ντυμένα. Τότε, κάτι έσπασε μέσα τους. Η ιδέα πως τα δέντρα θα ζουν πλέον στην ζεστασιά και αυτοί -λόγω φυσικά του επάρατου μνημονίου- στον παγετό τους διέλυσε.
Και αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί οι οργισμένοι ιντερνετάδες που βγήκαν στα κάγκελα (κάνουν και τίποτε άλλο από τότε που ανακάλυψαν το διαδίκτυο και τα σόσιαλ μύδια;) έχουν δώσει ποτέ στη ζωή τους μισό ευρώ ή έστω ένα μεταχειρισμένο ρουχαλάκι τους σε αυτούς που έχουν ανάγκη;
Θα σας πω εγώ: Όχι. Πρώτον γιατί δεν βρίσκουν λόγο (το είχαμε γράψει και στο προηγούμενο κείμενό μας: «το Κράτος πρέπει να ασχολείται με αυτά, όχι εμείς») και δεύτερον επειδή σιχαίνονται ακόμα και να τους αγγίξουν. Μια-δυο φωτογραφίες με το iPhone και τέρμα. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν δίνουν ούτε δεκάρα για τους άστεγους, τους άνεργους, τους μετανάστες κτλ. Απλώς τους χρησιμοποιούν ως όχημα για να εκφράσουν την κλάψα και την γκρίνια τους. Ψάχνουν από το πρωί ως το βράδυ αφορμές για να «επαναστατήσουν», να βρίσουν και να πλακωθούν (διαδικτυακά πάντα, αλλιώς μπορεί να σκιστεί κάνα καλτσόν), δίνοντας ένα εικονικό ενδιαφέρον στην παντελώς αδιάφορη ζωή τους. Τα πάντα ιδεολογοποιούνται: μια διφορούμενη δήλωση, μια μυστήρια εικαστική παρέμβαση, ένας ακτιβισμός ή μια φιλανθρωπία από τους «λάθος» ανθρώπους (είπαμε, δεν έχετε δικαίωμα ρεεε!) ακόμα και ένα φεϊσμπουκικό στάτους του στιλ «Περνάω ωραία στο μπαρ» (πως τολμάς να μπεκροπίνεις, άθλιε νεοφιλελεύθερε, τη στιγμή που τα παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα στην οδό Σκαλιστήρη;) αποτελούν casus belli και ευκαιρία να «βγουν όλοι στους δρόμους». Τώρα πια βέβαια, μετά τον Αι Γιάννη. Να χλαπακιάσουμε πρώτα τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.
ΠΗΓΗ:
Παρατείνεται η απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ
Παράταση της απεργίας τους αποφάσισαν οι γιατροί του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), έως και τις 3 Ιανουαρίου, επισημαίνοντας, ότι «η αιφνιδιαστική κατάθεση και ψήφιση τροπολογίας του υπουργείου Υγείας για τον ΕΟΠΥΥ στο νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς, με σύσταση συγκεκριμένης μορφής θέσεων γιατρών στο ΕΣΥ, ένα 24ωρο αφότου άρχισε ο διάλογος, εκμηδενίζει τη δυνατότητα εξεύρεσης λύσης και τορπιλίζει το διάλογο, που είναι σε εξέλιξη με εντολή του πρωθυπουργού».
Σε
ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γιατρών ΕΟΠΥΥ (ΠΟΣΕΥΠ-ΕΟΠΥΥ),
αναφέρει επίσης, ότι «με τη σύσταση θέσεων ΠΕ-Ιατρών δημιουργεί εκ των
προτέρων συνθήκες απομάκρυνσης των γιατρών του ΕΟΠΥΥ από τις Μονάδες
Υγείας, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο το πραγματικό κίνητρο της
ψευδεπίγραφης «μεταρρύθμισης της υγείας».
Η γλύπτρια Χρύσα έφυγε από τη ζωή
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών η
διεθνούς φήμης γλύπτρια και ζωγράφος Χρύσα (Chryssa). Νοσηλευόταν για
ενάμιση μήνα στην εντατική με καρδιακά προβλήματα και ανεπάρκεια.
Η Χρύσα Βαρδέα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και η οικογένειά της
καταγόταν από τη γνωστή μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων.
Σπούδασε κοινωνική πρόνοια στην Αθήνα, αλλά το 1953 πήγε στο Παρίσι,
όπου και φοίτησε για έναν χρόνο στην Ακαδημία Grande Chaumiere. Το 1954
εγκατέλειψε το Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών
Τεχνών στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, για άλλον ένα χρόνο.
Το έργο της «Mott Street», εμπνευσμένο από την κινεζική καλλιγραφία της Τσάιναταουν του Μανχάταν, κοσμεί τη στάση «Ευαγγελισμός» του μετρό της Αθήνας. Η «Κλυταιμνήστρα» της δεσπόζει στον εξωτερικό τοίχο του Μεγάρου Μουσικής και δύο έργα της από νέον, που ανήκουν στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ένας πράσινος Ποσειδώνας και μια μπλε κατασκευή, θα κοσμούν την αίθουσα συνεδριάσεων του Ζαππείου, καθ' όλη τη διάρκεια της ελληνικής ευρωπαϊκής Προεδρίας.
Η διεθνώς γνωστή Χρύσα, ήταν μια πρωτοπόρος γλύπτρια της ελληνικής Διασποράς με δικό της καλλιτεχνικό στίγμα, που τη διαφοροποίησε στην εικαστική σκηνή της Νέας Υόρκης, όπου εγκαταστάθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, μετά τις σπουδές της.
Η Χρύσα, το διάστημα 1955 - 60 χρησιμοποιεί μεταλλικές πλάκες πάνω στις οποίες χαράζει σειρές από κεφαλαία γράμματα που εναλλάσσονται με κενούς χώρους και παραπέμπουν σε μνημειακές επιγραφές της αρχαιότητας. Συχνά πάνω στις ίδιες πλάκες αντί για σειρές γραμμάτων αποτυπώνει ένα μόνο γράμμα της αλφαβήτου, ή κάποιο σύμβολο, όπως το τόξο. Στην ίδια λογική κινείται και μια σειρά από γύψινες πλάκες που δημιουργεί την ίδια περίοδο «συσσωρεύοντας» στην επιφάνειά τους γράμματα διαφορετικών μεγεθών.
Στα τέλη της δεκαετίας του '50 αρχίζει να δημιουργεί πίνακες, τους οποίους εμπνέεται από τη δομή και τη διάταξη των σελίδων εφημερίδας, ενώ το 1961 παρουσιάζει αυτά τα έργα στο Μουσείο Γκούκενχάιμ της Νέας Υόρκης.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 περνάει από τους πίνακες - εφημερίδες σε γλυπτά για τη δημιουργία των οποίων χρησιμοποιεί καλούπια, πειραματιζόμενη με τις διαφορετικές δομικές διατάξεις που μπορούν να προκύψουν σε μια σελίδα εφημερίδας. Οι αναζητήσεις της αυτές οδηγούν στη δημιουργία του έργου Times Square Puzzle, 1961-62, στο οποίο χρησιμοποιεί για πρώτη φορά το νέον, υλικό που θα χαρακτηρίσει το μετέπειτα έργο της.
Γοητευμένη από τα φώτα και τις φωτεινές επιγραφές που κυριαρχούν εκείνη την εποχή στη Νέα Υόρκη, χρησιμοποιεί το νέον για να κατασκευάσει μια σειρά από γλυπτά με κορυφαίο το «The Gates to Times Square», που κόσμησε την Τάιμς Σκουέρ, θέλοντας να αποδώσει τη ζωντάνια, τη συνεχή κίνηση, το χρώμα και την φαντασμαγορική ατμόσφαιρα της μεγαλούπολης. Το έργο The Gates to Times Square, 1964-66 είναι ένα μνημειώδες ασαμπλάζ σε σχήμα "Α" που εμπεριέχει όλο το εικαστικό λεξιλόγιο που είχε αναπτύξει ως τότε η καλλιτέχνις. Το ίδιο το γλυπτό χρειάστηκε 2 χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ την ίδια περίοδο και μέχρι το 1968 η Χρύσα δημιουργεί μια σειρά από σπουδές (Studies for the Gates) που είναι βασισμένα σε μορφολογικά στοιχεία του πρωτότυπου έργου.
Οι συχνές επισκέψεις της καλλιτέχνιδος στην Τσάινα Τάουν της Νέας Υόρκης θα αποτελέσουν έναυσμα για μια σειρά ζωγραφικών έργων που πραγματοποιούνται στα τέλη της δεκαετίας του '70 και μια σειρά επίτοιχων ανάγλυφων κατασκευών, τις οποίες ξεκινά να δουλεύει στις αρχές της δεκαετίας του '80, εμπνευσμένη από την κινέζικη καλλιγραφία.
Την ίδια περίοδο και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 η καλλιτέχνις δουλεύει και μια σειρά σπουδών πάνω σε κάποια νέα γλυπτά με θέμα και πάλι την Tάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης.
Την περίοδο 1992-94 βρίσκεται στην Αθήνα και δημιουργεί μια σειρά γλυπτικών συνθέσεων που συνοδεύονται από ηχογραφημένους ήχους της Αθήνας και παρουσιάζονται το 1996 στη γκαλερί Leo Castelli στη Νέα Υόρκη.
Έχει παρουσιάσει τα έργα της σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1963, στη Ντοκουμέντα του Κάσσελ το 1968 και στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1972.
«Είχε ένα δυνατό ξεκίνημα στη Νέα Υόρκη. Νεαρή ακόμα Ελληνίδα του αιγυπτιακού ελληνισμού, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, με τεντωμένες τις κεραίες της σε ό,τι γινόταν καλλιτεχνικά εκείνα τα χρόνια: στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και μετά στην ποπ αρτ, χρησιμοποιώντας τα απλά φθαρμένα υλικά στην ουσία, όμως, για να τα διασταυρώσει, για να περάσει μέσα από εκεί, αρχαιοελληνικές αναφορές, κάτι που εκείνη την εποχή ήθελε τόλμη».
«Έχει ασχοληθεί με τη γλώσσα και τη γραφή γιατί την ενδιέφερε η ρευστότητα της γραφής, η ρευστότητα του νέον, που ακουμπά μέσα στην καλαισθησία. Το έργο της ήταν η μίξη της στιβαρότητας του σχεδόν παραδοσιακού γλύπτη, με τη ρευστότητα της γραφής και του νέον, σε έργα μεγάλης κλίμακας. Η Χρύσα ήταν μια γενναία γλύπτρια» τονίζει η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Άννα Καφέτση.
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αναρτήθηκε ο πίνακας κατάταξης για τις 7.400 προσλήψεις ανέργων
ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ
Αναρτήθηκε ο πίνακας κατάταξης για τις 7.400 προσλήψεις ανέργων
Αναρτήθηκε σήμερα με απόφαση του διοικητή του ΟΑΕΔ ο Οριστικός Πίνακας
Κατάταξης Ανέργων και ο Οριστικός Πίνακας Αποκλειόμενων Ανέργων, στο
πλαίσιο της πράξης «Προώθηση της απασχόλησης μέσω προγραμμάτων
κοινωφελούς χαρακτήρα, σε επιβλέποντες φορείς για 7.400 θέσεις πλήρους
απασχόλησης».
Για τα ονόματα των επιλεγέντων και για οδηγίες σχετικές με τη
διαδικασία υπόδειξης και την προσκόμιση των σχετικών δικαιολογητικών
στους επιβλέποντες φορείς, οι ωφελούμενοι άνεργοι μπορούν να ενημερωθούν
από τον διαδικτυακό τόπο του ΟΑΕΔ www.oaed.gr, στην ενότητα e-Υπηρεσίες/Προγράμματα Κοινωφελούς Χαρακτήρα και από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Οργανισμού.Όσοι έχουν επιλεγεί θα πρέπει να προσέλθουν άμεσα στις υπηρεσίες του Οργανισμού (ΚΠΑ2) στις οποίες είναι εγγεγραμμένοι, προκειμένου να παραλάβουν συστατικό σημείωμα υπόδειξης και να παρουσιαστούν στους Επιβλέποντες Φορείς.
ΠΗΓΗ:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)