H δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον ΣΚΑΪ ότι αν έπρεπε να υπερψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ως 151ος βουλευτής, προκειμένου να εξασφαλιστεί η πέμπτη δόση του δανείου θα το έκανε, είναι ενδεικτική της απόλυτης σύγχυσης που επικρατεί στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία. Από τη μία πλευρά, έχουμε πολιτικούς που είναι εγκλωβισμένοι στις κομματικές γραμμές και από την άλλη πλευρά έχουμε ένα τρομακτικό ποσοστό πολιτών, που με πλήρη άνεση και ανευθυνότητα πιέζουν ασφυκτικά για να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αδιαφορώντας αν έτσι επέλθει η χρεοκοπία και η στάση πληρωμών, γεγονός που θα πλήξει ανεπανόρθωτα το επίπεδο ζωής τους - για πάρα πολλά χρόνια και πολύ περισσότερο από αυτό που βιώνουν σήμερα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε αργότερα και άλλη δήλωση, με την οποία διευκρίνισε ότι θα καταψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, υπακούοντας προφανώς στην κομματική πειθαρχία. Που σημαίνει ότι αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, καταλαβαίνει ότι η ψήφισή του αποτελεί προϋπόθεση για να συνεχισθεί η δανειοδότηση της χώρας και ότι έχει επίγνωση τι θα συμβεί αν διακοπεί η δανειοδότηση, αλλά δεν θα το ψηφίσει γιατί αυτό επιτάσσει η γραμμή του κόμματός του.
Πιθανότατα υπάρχουν και άλλοι βουλευτές στη Νέα Δημοκρατία ή και σε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που θα ήθελαν να ψηφίσουν υπέρ του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, ενώ από την άλλη πλευρά είναι σίγουρο ότι υπάρχουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με διάθεση να το καταψηφίσουν, αλλά είτε θα πειθαρχήσουν στην κομματική γραμμή είτε βαθιά μέσα τους καταλαβαίνουν τι θα σημαίνει για τη χώρα η απόρριψη του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από την πλειοψηφία της Βουλής και δεν θέλουν (και σωστά) να αναλάβουν τέτοια ευθύνη. Τυπικό παράδειγμα η κ. Βάσω Παπανδρέου που συνεχώς διαλαλεί ότι το Μεσοπρόθεσμο «δεν βγαίνει».
Ομως αυτή η κατάσταση δείχνει ξεκάθαρα πόσο κοντά στο τέλος τους βρίσκονται πλέον τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, όπως τουλάχιστον είχαν διαμορφωθεί στη μεταπολίτευση. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να συμβιώνουν στα ίδια κόμματα άνθρωποι που βλέπουν διαφορετικά το παρόν και το μέλλον της χώρας, τις δομές της, τον προσανατολισμό της και τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη Δύση. Καιρός να σταματήσει το ψάρεμα στα θολά νερά στο οποίο επιδίδονται τα δύο κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, φθάνοντας στα όρια της σχιζοφρενικής συμπεριφοράς. Είναι βέβαιο ότι το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαρθρωθεί, νέα κόμματα θα ανασχηματισθούν σε πιο καθαρές βάσεις και η σχετική διαδικασία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Αν παραδεχθούμε ωστόσο ότι το πολιτικό σύστημα αντικατοπτρίζει τη σημερινή κοινωνία πώς μπορεί αυτή να αλλάξει; Ειδικά όταν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού τάσσεται εναντίον της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, όταν οι συνδικαλιστές που εκπροσωπούν ανθρώπους με σταθερή εργασία στον δημόσιο τομέα κηρύσσουν ουσιαστικά ανταρσία και όταν μαζεύονται τόσοι άνθρωποι συνεχώς στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν, να υποστηρίξουν απερίγραπτα πράγματα, ακόμη και για να εμποδίσουν την λειτουργία της Βουλής. Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας, είτε επειδή τις αγνοούν είτε γιατί δεν τις αντιλαμβάνονται είτε και εκ του πονηρού γιατί νομίζουν ότι αν καταρρεύσει η χώρα θα απαλλαγούν από τα προσωπικά τους αδιέξοδα που σε πολλές περιπτώσεις περιλαμβάνουν και χρέη.
Με λίγα λόγια, τίθεται θέμα κατά πόσον η κοινωνία δημιούργησε το συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό, ή αν το πολιτικό σκηνικό δημιούργησε τη σημερινή κοινωνία μας. Αν δηλαδή «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα» και φυσικά απάντηση δεν μπορεί να δοθεί, παρά μόνον εκ του αποτελέσματος. Εφόσον η διαφαινόμενη αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού πάρει σάρκα και οστά και καταφέρει να εξορθολογίσει παράλληλα την ελληνική κοινωνία, θα αποδειχθεί ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει ένα συλλογικό τρόπο σκέψης που αντιλαμβάνεται τη σύγχρονη πραγματικότητα και την απαιτούμενη συμπεριφορά. Αν δεν το κατορθώσει, σημαίνει ότι η χώρα θα παραμένει πίσω από τους καιρούς. Αξίζει πάντως να γίνει η προσπάθεια.
http://www.kathimerini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου