Υπολογισμός της μισθοδοσίας των εκπαιδευτικών από 1/1/2014, του Βασίλη Χουλιάρα

Δείτε αναλυτικούς πίνακες για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών. Το αρχείο είναι .xls και είναι χωρισμένο σε φύλλα με κατηγορίες παλαιών μονίμων, νέων μονίμων, μισθοδοσία αορίστου χρόνου, μισθοδοσία αναπληρωτών.

Για να ανοίξετε το αρχείο πατήστε ΕΔΩ

ΠΗΓΗ:

Θα κλείνουν τα σχολεία και θα απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των σχολικών λεωφορείων

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr Διακοπή λειτουργίας των δημόσιων ή ιδιωτικών βρεφικών, βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών, νηπιαγωγείων και σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και  απαγόρευση κυκλοφορίας όλων των σχολικών λεωφορείων στις περιοχές που θα καθορίζονται  , προβλέπουν τα μέτρα για την προστασία του πληθυσμού όταν η μέση εικοσιτετράωρη τιμή συγκέντρωσης αιωρούμενων σωματιδίων (ΑΣ10) είναι μεγαλύτερη από 150μg/m3 . Κάνετε κλικ εδώ για να ανοίξετε το σχετικό ΦΕΚ με την απόφαση Ανακοίνωση για τις σοβαρές επιπτώσεις της αιθαλομίχλης Η εκρηκτική αύξηση της αιθαλομίχλης αυτές τις ημέρες αναδεικνύει τόσο τις τρομερές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων που προκαλούν οι μνημονιακές πολιτικές λιτότητας, όσο και την αδιέξοδη ενεργειακή, οικιστική και αναπτυξιακή μεταπολεμική στρατηγική στη χώρα μας. Η αιθαλομίχλη, προϊόν κυρίως καύσης βιομάζας και χημικά επεξεργασμένης ξυλείας, επιβαρύνει περαιτέρω την ήδη βεβαρημένη ατμόσφαιρα των πόλεων και έχει άμεσες και μακρόχρονες επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπινου πληθυσμού. Ο δραματικός πολλαπλασιασμός των αέριων ρύπων, αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την υγεία και απαιτεί άμεσα και δραστικά μέτρα για την αντιμετώπισή του. Από ό,τι έχει αποδειχθεί από τη διεθνή εμπειρία, με χαρακτηριστικό και συμβολικό παράδειγμα την αντίστοιχη κρίση του Λονδίνου το 1952, υπάρχει άμεση συσχέτιση πρόκλησης νοσηρότητας και θνησιμότητας σε καταστάσεις, οξείας περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Οι άμεσα ευάλωτες ομάδες πληθυσμού είναι οι πάσχοντες από αναπνευστικά και καρδιαγγειακά νοσήματα, καθώς και όσοι ζουν σε ακραίες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (ήδη καθημερινά αναφέρονται θάνατοι από ασφυξία και εμπρησμό οι οποίοι καθορίζονται από την αδυναμία θέρμανσης). Εκτός όμως από τις άμεσες και ακραίες επιπτώσεις, οι οποίες και προκαλούν συνήθως το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, υπάρχουν και ιδιαίτερα σημαντικές επιπτώσεις από τη μακρόχρονη έκθεση στην αέρια ρύπανση. Την ίδια την αιθαλομίχλη αποτελούν σωματίδια εμπλουτισμένα με οργανικές ενώσεις και μέταλλα , προϊόντα καύσεων υποπροϊόντων θέρμανσης. Τα σωματίδια αυτά όπως έχει αποδειχθεί από σειρά διεθνών ερευνών έχουν καρκινογόνο δράση, της οποίας τα αποτελέσματα θα γίνουν αντιληπτά μετά από λίγα χρόνια και όχι σήμερα. Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι στη διαδικασία της καρκινογένεσης δεν υπάρχουν ασφαλή όρια έκθεσης. Με την έννοια αυτή η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα πάρει μέτρα αν η ρύπανση περάσει τα όρια που η ίδια ορίζει είναι επιστημονικά ατεκμηρίωτη, παραπλανητική και επικίνδυνη για την δημόσια υγεία. Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε επιτακτική τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, που θα δώσουν τη δυνατότητα άμεσης θέρμανσης με βάση την υπάρχουσα κατά περίπτωση οικιακή υποδομή (πετρέλαιο, αέριο, ηλεκτρικό), ώστε να σταματήσει η υπάρχουσα κατάσταση. Παράλληλα θεωρούμε ότι η σημερινή κρίση αναδεικνύει ως άμεση προτεραιότητα την ανάγκη διαμόρφωσης ολοκληρωμένου αειφορικού στρατηγικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση τόσο των επιτακτικών αναγκών οικιακής θέρμανσης, όσο και την προστασία του περιβάλλοντος στις πόλεις. Ιωάννης Δ. Παντής, Καθηγητής Οικολογίας ΑΠΘ Αλέξης Μπένος, Καθηγητής Υγιεινής, Κοινωνικής Ιατρικής & Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ΑΠΘ Φωτό: EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ

Η Ελλάδα που δεν θέλει να αλλάξει

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ

 

Είναι εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση και ο
 διαχειριστής του blog «μη μαδάς τη μαργαρίτα»

Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει. Η άποψη αυτή παγιώνεται σιγά αλλά σταθερά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι απόφαση μιας μερίδας του επιχειρηματικού κόσμου, σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού συστήματος και ενός πλειοψηφικού τμήματος των πολιτών ανεξαρτήτως κοινωνικού στρώματος ή κομματικής προτίμησης. Το μεγαλύτερο διακύβευμα του επόμενου χρόνου είναι η παραμονή στο Euro. Ισχυρές δυνάμεις θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν από το σκληρό πυρήνα της ΕΕ, ενώ ήδη στην Ευρώπη ωριμάζει η ιδέα ότι η έξοδος της Ελλάδας είναι προς το συμφέρον των υπόλοιπων λαών της. Οι Ευρωεκλογές που έρχονται θα καταγράψουν την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού.
Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει τις κρατικές δομές της, την παραγωγική της βάση, το πολιτικό της σύστημα, τη λειτουργία της Δημοκρατίας της. Δύσκολα πράγματα, αλλά τρία χρόνια τώρα δεν κάνει σχεδόν τίποτα γι΄ αυτά. Και ό,τι μικροαλλαγές επιτυγχάνει υπό την πίεση της Τρόικας φροντίζει να τις ακυρώνει στην επόμενη στροφή. Στην Ελλάδα σπανίζουν οι νέες πολιτικές και επιχειρηματικές εφεδρείες που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν το λαό της, να αλλάξουν, «εδώ και τώρα», το υπόδειγμα, να την ξεκολλήσουν από το τέλμα. Υπάρχουν, αλλά είναι ακόμα αδύναμες. Είτε είναι πολύ εστέτ, είτε βαριούνται, είτε έχουν άλλα ενδιαφέροντα.
Κρατικοδίατοι, χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες και πολύχρωμες φυλές του Δημοσίου, αφού ξεπέρασαν το πρώτο σοκ της κρίσης, αναδιοργανώνονται και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω των οριζόντιων μέτρων και της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, η ανέχεια και η καλπάζουσα ανεργία, κυρίως των νέων, οπλίζει όλους αυτούς που θεωρούν ότι έχουν συμφέροντα από μια απομονωμένη, φτωχή Ελλάδα, μακριά από τον διεθνή ανταγωνισμό. Είναι όλοι αυτοί που έχουν επενδύσει ή παρκάρει τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Και είναι πολλοί, όπως ξέρετε. Πιστεύουν ότι αύριο θα διαχειρίζονται μεν μια κατεστραμμένη χώρα, αλλά μια χώρα που θα τους ανήκει ολοκληρωτικά, ελπίζοντας να χτίσουν και πάλι τις αυτοκρατορίες τους επί των ερειπίων. Με όχημα πάντοτε το κράτος, σχεδιάζουν να αγοράσουν ό,τι πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας και με όπλο τον πληθωρισμό να σπρώξουν τους πολίτες στην απόλυτη εξαθλίωση και τους εαυτούς τους στην κορυφή. Αυτό είναι το σχέδιο του ελληνικού κρατικοδίαιτου, διεφθαρμένου καπιταλισμού και των πολιτικών του συμμάχων. Η Ελλάδα, τραυματισμένη βαριά από την κρίση, τους δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Όλοι αυτοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο. Η προσήλωση της Αριστεράς στον εργαλειακό χαρακτήρα του κράτους, ο δομικός συντηρητισμός και η δυσανεξία της στην ελεύθερη αγορά, γίνονται σήμερα σύμμαχοί τους. Η ιδεολογία του εθνολαϊκισμού, οι θεωρίες διεθνούς συνωμοσίας, το αντιευρωπαϊκό DNA και η νομιμοποίηση της βίας που καλλιεργήθηκαν εντατικά, την προηγούμενη περίοδο από την Άκρα Αριστερά και την Άκρα Δεξιά, δημιουργούν το ιδανικό υπόστρωμα για την ανάπτυξη τέτοιων σχεδίων. Ωθούν την κοινωνία μας να πάρει τη μεγάλη απόφαση, να ζητήσει πια μόνη της την έξοδο από το Euro ή να συγκατανεύσει σε μια ανάλογη εξέλιξη ως απότοκο ενός δήθεν ατυχήματος. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας που επέστρεψε από το Euro στο εθνικό της νόμισμα και συνεπώς είναι «άγνωστες» οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, βοηθά την προσπάθεια των εραστών της δραχμής να πείσουν τους απελπισμένους, τους χαμένους, αλλά και τους πονηρούς, που αναζητούν μια ευκαιρία να ρεφάρουν.
Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά επιδιώκονται σε ένα περιβάλλον 1,5 εκατομμυρίου ανέργων του ιδιωτικού τομέα και μια πρωτοφανή ασυλία του αντίστοιχου δημόσιου. Η κυβέρνηση δίνει μάχη να διατηρήσει άφθαρτο το πελατειακό κράτος, ποντάροντας σε 2 εκατομμύρια περίπου ψηφοφόρους που σιτίζονται από το Δημόσιο. Η αντιπολίτευση υπόσχεται επαναφορά μισθών και συντάξεων που σίγουρα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει, αλλά και διακοπή κάθε προγράμματος αξιολόγησης ή αναδιάρθρωσης που σίγουρα μπορεί. Έτσι σχεδιάζει να βυθίσει το κράτος σε ακόμα μεγαλύτερη διαφθορά και παραγωγική καχεξία πράγμα που κουμπώνει με τα σχέδια όσων θέλουν να το χρησιμοποιήσουν και πάλι για τα «επιχειρηματικά τους σχέδια».
Η μεγάλη αντίθεση σήμερα είναι μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Ο ιδιωτικός τομέας σαρώνεται από πρωτοφανείς μεταβολές που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων του (εργασιακά δικαιώματα, μισθοί, ασφάλεια κλπ). Είναι τρελό, αλλά 700.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σηκώνουν το βάρος της χώρας στους ώμους τους. Διαμορφώνουν τη φορολογητέα ύλη, τροφοδοτούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, παλεύουν με την κρατική διαφθορά, στηρίζουν την παραγωγή και ανταγωνίζονται υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες τις διεθνείς αγορές με ένα τραπεζικό τομέα κλινικά νεκρό και ανήμπορο να τους βοηθήσει, θύμα και αυτός του αδηφάγου κράτους και των κομμάτων εξουσίας. Την ίδια στιγμή 700 χιλιάδες νοικοκυριά, δηλαδή 2,5 και βάλε εκατομμύρια συμπολίτες μας συντηρούνται από τον πτωχευμένο δημόσιο τομέα, με απείρως καλύτερες συνθήκες εργασίας, χωρίς καμιά αξιολόγηση, με εργασιακή ασφάλεια και με μισθούς που είναι μακρινό όνειρο για τον ιδιωτικό. Και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, που προαλείφονται για την εξουσία, δηλώνουν ξεδιάντροπα ότι θα συνεχίσουν το έργο της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλαδή θα στηρίζουν το δημόσιο εις βάρος του ιδιωτικού τομέα, εις βάρος της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, εις βάρος, τελικά, της δημοκρατίας.
Η λυσσαλέα αντίδραση κομμάτων, ΜΜΕ, αρθρογράφων, συνδικαλιστών κλπ στο εγχείρημα των «58» αποτυπώνει ανάγλυφα τις σημερινές ταξικές αντιθέσεις. Η δημιουργία ενός αριστερού και φιλελεύθερου σχήματος που θα προτάσσει, τη ριζική διοικητική μεταρρύθμιση και την απελευθέρωση της αγοράς μέσα σε ένα κράτος πραγματικής πρόνοιας είναι ο ισχυρότερος εχθρός τους. Ο φόβος ότι ένα νέος και πρωτοφανής για την Ελλάδα πολιτικός λόγος μπορεί να βρει μεγάλο ακροατήριο και να δημιουργήσει ρεύμα είναι εμφανής. Για παράδειγμα, η ιδέα και μόνο ότι τα πανεπιστήμια και η έρευνα μπορούν να αλλάξουν καθολικά τα διδακτικά αντικείμενα και τις διοικητικές δομές τους προκειμένου να υποστηρίξουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας κάνει κάποιους θλιβερούς αριστερούς (ντεμέκ) μεταρρυθμιστές να φρίττουν. Η ιδέα ότι το κράτος δεν θα μοιράζει το χαρτί, τα προνόμια και τα δικαιώματα και δεν θα μπορεί να διαπλέκεται άνετα με τους επιχειρηματίες ανησυχεί βαθύτατα όλους αυτούς που πλούτισαν εις βάρος των εργαζομένων και των αδύναμων. Και φυσικά τους κινητοποιεί και τους κάνει να αντιδρούν. Από κοντά και οι κομματικοί εκφραστές τους.
Εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τους ΑΝΕΞΕΛ και άλλα περιθωριακά σχήματα και μετακομίζουν μαζικά στο ΣΥΡΙΖΑ αλλοιώνοντας την αριστερή σύνθεση του κόμματος, φαλκιδεύοντας την όποια Ηθική της παραδοσιακής Αριστεράς. Εκεί σμίγουν με τις νεοκομμουνιστικές και αριστερίστικες ομάδες που μέσα στην ιδεοληπτική τους παραζάλη οραματίζονται την Κούβα της Μεσογείου. Η ένταση που σήμερα αναπτύσσεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά ιδεολογικές αλλά και οικονομικές διαφορές. Η «φιλοευρωπαϊκή» ηγετική ομάδα είναι ακόμα ισχυρή αλλά ούτε η συνοχή της είναι δεδομένη, ούτε φυσικά η ιδεολογική της συγκρότηση ισχυρή. Αυτή η Αριστερά μισεί την Ευρώπη και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο προκειμένου ο εγχώριος κρατικοδίαιτος καπιταλισμός να επιβιώσει. Σήμερα, ο ξενιστής του μπορεί να γίνει η Αριστερά. Γιατί μπορεί να λειτουργήσει, με τη ρητορική, την ηθική και τον ακτιβισμό της, ως ανάχωμα της λαϊκής κατακραυγής και να δώσει την ευκαιρία στους ποντικούς να καθαρίσουν το παιχνίδι. Φυσικά έτσι σχεδιάζουν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σχέδιο είναι και εφικτό. Αν η Ευρώπη όμως έχει αποφασίσει την έξοδό μας, οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται δραματικά.
Οι δυνάμεις του αριστερού και μη φιλελευθερισμού και οι δυνάμεις της κοινής λογικής, αδύναμες μεν ανήσυχες δε, θα προσπαθήσουν να αντισταθούν στην επέλαση των δυνάμεων της καταστροφής. Είναι αναγκασμένες να χρησιμοποιήσουν όλα τα πολιτικά εργαλεία, όλες τις δυνατές συμμαχίες, νέα και παραδοσιακά πολιτικά σχήματα, ακόμα και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να αμυνθούν και να αντεπιτεθούν. Χρειάζονται τους μεταρρυθμιστές όπου αυτοί και αν ανήκουν προκειμένου να δημιουργήσουν πολιτικά ρεύματα εντός των κομμάτων τους που θα ζητούν πιεστικά καθαρό πολιτικό λόγο, μεταρρυθμιστικό μέτωπο και καινοτόμες δράσεις. Χρειάζονται ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες κάθε τύπου και κυρίως ένα κλίμα πανεθνικής συναίνεσης με στόχο την παραμονή στο Euro και την παραγωγική αναδιάρθρωση. Πρέπει να διασπάσουν παγιωμένες μικροκομματικές αντιλήψεις, στενά διαχειριστικές λογικές και κυρίως το συντηρητισμό του πολιτικού συστήματος που βλέπει το κέλυφος και όχι τον πυρήνα της πολιτικής. Η πρόσφατη πολιτική κρίση που αναδύθηκε στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ είναι απότοκο των ίδιων αντιθέσεων. Παντού το παλιό συγκρούεται με το καινούργιο.
Τον τελευταίο καιρό καλλιεργείται η ιδέα της αναγέννησης μέσω της καταστροφής. Η χώρα πρέπει να περάσει από τον οδοστρωτήρα ΣΥΡΙΖΑ, να διαλυθεί ολοσχερώς για να αναγεννηθεί από την τέφρα της. Παράλληλα η κεντροαριστερή συνιστώσα δεν πρέπει να βιάζεται. Ας αφήσει ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να πάνε χωριστά στις Ευρωεκλογές, να συντριβούν και μετά οι υγιείς δυνάμεις τους, δικαιωμένες από το αποτέλεσμα, να αναλάβουν τα ηνία και να τους οδηγήσουν στην πολυπόθητη ΕΛΙΑ. Επικίνδυνο σενάριο που βολεύει τους εσωκομματικούς τακτικισμούς και αδιαφορεί για την τύχη της χώρας. Αλήθεια ποιος θα χτίσει μετά πάνω στα ερείπια; Μήπως ο φασισμός παρέα με όλους αυτούς που αναφέραμε; Μια ηττημένη στις εκλογές κεντροαριστερά θα έχει το κουράγιο να ανασυσταθεί; Θα βρει το ακροατήριο για κάτι μεγάλο; Θα μπορέσει να επιβιώσει στις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν; Ποιος θα εμπιστευτεί τότε ένα σχήμα που αποτελείται από καιροσκόπους της συμφοράς σε προχωρημένη αποσύνθεση; Μήπως τέτοιες ιδέες οδηγούν κατευθείαν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ ως το μη χείρον;
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα που όλες οι παθογένειες της πολιτικής είναι παρούσες. Δεξιά και Αριστερά λατρεύουν το μεγάλο, διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό κράτος. Οι φιλελεύθερες σοσιαλδημοκρατικές ιδέες είναι οι μόνες που μπορούν να δώσουν απαντήσεις, να δώσουν ελπίδες διεξόδου αργά αλλά σταθερά. Γιατί έχουν ήδη αποδείξει την υπεροχή τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Να διεισδύσουν στην καλλιεργημένη, κοσμοπολίτισσα νέα γενιά και να δώσουν ελπίδα αλλαγής του κοινού πολιτικού τόπου. Πάντοτε όμως σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, δίπλα στις παγκόσμιες δυνάμεις της δημοκρατίας και της προόδου. Η Δημοκρατική Παράταξη που κυοφορείται αυτήν την εποχή είναι μια όαση ελπίδας. Αναζητά το σχήμα της, διαμορφώνει τις Θέσεις της, επιλέγει τους εκπροσώπους της, απλώνεται πανελλαδικά, με προσεκτικά βήματα, ανιχνεύοντας προθέσεις και στάσεις. Δεν αποκλείει κανένα αλλά δεν «ψωνίζει» και από το καλάθι. Ετοιμάζεται για το μπάμ στις διπλές εκλογές της άνοιξης, αλλά δεν μένει σε αυτές. Την ενδιαφέρει η από τα κάτω διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής ιδέας, η εγκατάσταση ενός καινοτόμου και εναλλακτικού πολιτικού λόγου. Μιας άλλης ιδεολογίας. Δύναμή της, η πίστη σε ένα νέο, δημιουργικό ατομισμό.
ΠΗΓΗ:

Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων: Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ  

Ανήλιο - Χ.Κ. Γκιουζέλ Τεπέ (1.871μ)

(Β Κατηγορία)

Ώρες πορείας: 6

Αρχηγός : Παπαχρήστος Χρήστος 

Εάν οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας και η διαδρομή θα επανεκτιμηθεί επί τόπου. Εξοπλισμός: ορειβατικά παπούτσια, γκέτες, αντιανεμικό-αδιάβροχο, μπατόν, κραμπόν-πιολέ για την Γ κατηγορία και νερό. Ρουχισμός κατάλληλος για την εποχή καθώς και δεύτερη αλλαξιά ρούχων.  

Οι δηλώσεις συμμετοχής να γίνονται το συντομότερο δυνατό, τηρείται σειρά προτεραιότητας.

Αναχώρηση από Περιφέρεια Ηπείρου:
Κυριακή 08:30  π.μ. 

Πληροφορίες  στα Γραφεία του Συλλόγου, Σμύρνης 15, καθημερινά 7-9 μ.μ. Τηλ & fax.: 26510-22138

 

Στα όρια της ασφυξίας

Σε κλοιό αιθαλομίχλης βρίσκεται σε καθημερινή βάση το λεκανοπέδιο Ιωαννίνων, με τα αιωρούμενα σωματίδια να απειλούν την υγεία των πολιτών και την ατμόσφαιρα να γίνεται αποπνικτική.
Η εικόνα αυτή είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, αλλά αποτυπώνεται πλέον και στις μετρήσεις των επιστημόνων.

Όπως ανέφερε ο Επίκουρος Καθηγητής της ατμόσφαιρας Νίκος Χατζηαναστασίου μεταξύ 8 και 9 το βράδυ της Κυριακής ο σταθμός μέτρησης κατέγραψε 364 mg μικροσωματιδίων, τιμή που σπάνια συναντάται και καταγράφεται σε αντίστοιχες μετρήσεις.
Επίσης, μέσα σε χρονικό διάστημα 27 ημερών που οι μετρήσεις γίνονται συστηματικά στην πόλη των Ιωαννίνων, τις 21 ημέρες έχει παρατηρηθεί υπέρβαση της μέσης ημερήσιας τιμής. Το όριο που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μέση ημερήσια τιμή είναι 50 mg, τιμή που δεν πρέπει να παρατηρείται περισσότερες από 35 ημέρες το χρόνο.
Ήδη, στα Γιάννενα έχει γίνει υπέρβαση των τιμών αυτών 21 ημέρες, αφού η μέγιστη ημερήσια μέση τιμή έχει φτάσει μέχρι και τα 170 mg.
Η κατάσταση αυτή όπως είναι εύλογο, έχει προκαλέσει προβληματισμό, τόσο στην Περιφέρεια Ηπείρου, όσο και στο Δήμο Ιωαννιτών, που από την πλευρά τους ζητούν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την κυβέρνηση να λάβουν μέτρα.
Η Περιφέρεια έχει ήδη υποβάλλει αίτημα για την ένταξη των δικαιούχων του κοινωνικού τιμολογίου του λεκανοπεδίου ως προς τη χρέωση της ενέργειας, στις διατάξεις της ΚΥΑ που δημοσιεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου στο ΦΕΚ, ενώ σε περίπτωση κατά την οποία η ρύπανση παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα ή εξακολουθήσει να κινείται ανοδικά, θα εκδώσει απόφαση για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας που θα περιλαμβάνει συστάσεις για άτομα που ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου, σύσταση για διακοπή χρήσης τζακιών και σομπών, και διακοπή λειτουργίας εγκαταστάσεων κεντρικής θέρμανσης σε δημόσιες υπηρεσίες.
Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης σε χθεσινές του δηλώσεις εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη μη αποδοχή από το υπουργείο Οικονομικών της πρότασης ένταξης των νομών της Ηπείρου στην πρώτη ζώνη διάθεσης του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης.
«Το θέμα είναι ότι η αιθαλομίχλη πέρασε αρκετά παραπάνω τα επιτρεπτά όρια. Με τις υπηρεσίες της Περιφέρειας και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων παρακολουθούμε την εξέλιξη του φαινομένου. Πιστεύω ότι το κράτος έχει υποχρέωση να δει την Ήπειρο ως ορεινή περιοχή, όπως είναι. Στείλαμε δύο φορές στον αρμόδιο Υπουργό Οικονομίας την μελέτη για τις ζώνες διάθεσης του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης. Δυστυχώς δεν την έχει λάβει υπόψη του. Σε τέτοιες περιπτώσεις έπρεπε μόνο του το κράτος να άρει την αδικία. Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι το κράτος με την πολιτική του βρίσκεται μακριά από τις Περιφέρειες», σημείωσε χαρακτηριστικά.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ από την Ελευθερία

Πληρώνουμε τις... «υπερβολές»

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Σύμφωνα με την επισήμανση του κ. Προβόπουλου στην τελευταία έκθεσή του, το «μοναδιαίο κόστος εργασίας» μειώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια 21,5% ενώ ο στόχος της τρόικας ήταν... 15%! Ξεπεράστηκε ο στόχος κατά πολύ. Προς το παρόν πάντως, δεν είδαμε καμιά σοβαρή επιρροή στην ανάπτυξη, αλλά μάλλον -αυτή η υπερβολή- οδήγησε σε αντίθετα αποτελέσματα, ενισχύοντας μία ύφεση μεγαλύτερη απ' αυτήν που μπορούσε να αντέξει η ελληνική οικονομία.
Από την άλλη, η μείωση του κόστους εργασίας και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (μέχρι απορρύθμισης), όχι μόνο δεν ανέκοψε την ανεργία, αλλά λειτούργησε τελικά, μέσα από τους πιο σύνθετους μηχανισμούς της οικονομίας, στην κατεύθυνση της διεύρυνσής της. Αποτέλεσμα; Ο άνεργοι (1.371.450) ισοδυναμούν περίπου με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (1.365.400)! Το 20% των εργαζομένων παίρνουν (μεικτά) μισθό έως 500 ευρώ, ενώ το 50% μέχρι 800 ευρώ. Εάν προσθέσετε τη μερική και την εκ περιτροπής απασχόληση των 300 ευρώ, τους απλήρωτους εργαζόμενους, τη μαύρη εργασία κ.λπ., έχετε όλο το εργασιακό παζλ του ιδιωτικού τομέα. Μόνο το 20% έχει μισθό άνω των 1.500 ευρώ μεικτά. Επακόλουθο είναι, τα ασφαλιστικά ταμεία, σύμφωνα με τις έρευνες, να αντέχουν, με τη σημερινή τους μορφή, μέχρι το τέλος του 2015. Το πρόβλημα είναι βραχυπρόθεσμο και είναι κυριολεκτικά μια κοινωνική «ωρολογιακή βόμβα», που εάν δεν... εξουδετερωθεί, δεν ξέρουμε τι ακριβώς μπορεί να γίνει.
Σ' αυτό το περιβάλλον, η αντιμετώπιση της ανεργίας και οι μισθολογικές διορθώσεις στους κατώτερους μισθούς είναι πρώτης προτεραιότητας υπόθεση. Οπως και οι διορθωτικές επεμβάσεις σ' όλα τα «μέτρα» που πήρε η χώρα, τα οποία, εκ του αποτελέσματός τους, έχουν αρνητική απόδοση και «οικονομικό κόστος» μεγαλύτερο του οφέλους που υπολογιζόταν... Βέβαια, το βασικό ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Αλλά πώς; Τα «εργαλεία» που αναφέρει στην έκθεσή του ο κ. Προβόπουλος είναι ασαφή και ελλιπή, πολύ... φλου. Αντίθετα, ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση του Αλέκου Παπαδόπουλου για «στοχευμένες χρηματοδοτήσεις παραγωγικών τομέων που διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα». Ισως και οι φοροελαφρύνσεις για προσλήψεις ανέργων. Ιδέες υπάρχουν. Το θέμα είναι η πολιτική βούληση και η ικανότητα...
panpan@pegasus.gr

ΠΗΓΗ:

Η σειρά του Λαζαρίδη

 
Του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Μη διαβάστε τη saga Γιάννη Στουρνάρα – Χρύσανθου Λαζαρίδη με δυο μόνο πρόσωπα. Ξεκινήστε (χρονολογικό είναι, άλλωστε) από ένα τρίτο.
Πράγματι, την περασμένη Κυριακή στο ΒΗΜΑ – το ίδιο εκείνο ΒΗΜΑ που είχε στηρίξει με ευλάβεια μετά-Σημιτικά τη σεμνοτάπεινη επανίδρυση του Κράτους, ύστερα την εποχή λαμπερών προσώπων και Τιτανικού και πιστολιών στο τραπέζι, ύστερα της μνημονιακής επιλογής ΓΑΠ και της μνημονιακής μεταστροφής Αντ-Σαμ, ύστερα τις προσδοκίες Παπαδήμου και τελευταίως τη χαραυγή του πρωτογενούς πλεονάσματος – δημοσιευόταν η εκτίμηση του βετεράνου πλην πεισματικά απόντος Αλέκου Παπαδόπουλου: ότι, άμα δεν υπάρξουν συνθήκες επανατοποθέτησης του προγράμματος που εφαρμόζεται στην ελληνική περίπτωση με διαλυόμενη την πραγματική οικονομία, «η χώρα θα αχθεί μόνη της εκτός Ευρωζώνης». Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Με μια «μεσοπρόθεσμη πλατφόρμα διάσωσης όπου θα εκπροσωπούνται όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα σε επίπεδο κορυφής». Αυτή η πλατφόρμα κατ’ ανάγκην θα προκύψει μετεκλογικά, υπό τη βίαιη πίεση της ανάγκης. Θα ήταν ιδεώδες να γινόταν προεκλογικά, και το αποτέλεσμα να υποβαλλόταν στη βάσανο της κάλπης. Αλλά…
…Αλλά, φυσικά, απαιτείται μια ριζικά διαφορετική διαπραγματευτική προσέγγιση με αυτήν τη βάση. Διαπραγμάτευση με τους εταίρους/δανειστές όπου η μεν Ελλάδα θα αναλάβει μια σειρά από αυστηρές – προσοχή! εσωτερικά συμφωνημένες, όμως – υποχρεώσεις σε μακροχρόνια βάση, εκείνοι δε θα δεχθούν απόσβεση του χρέους σε βάθος χρόνου (με μακρόχρονο ομόλογο προς τα Κράτη και την ECB: μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση δεν αρκούν). συν στοχευμένες χρηματοδοτήσεις επενδύσεων χωρίς τις οποίες δεν υπάρχει επανεκκίνηση, συν σωσίβιο για κοινωνική ασφάλιση-υγεία, χωρίς το οποίο κοινωνική στήριξη είναι αδιανόητη. «Φυσικά» κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί μη-ρεαλιστικό, όσο κι αν τελικά αυτό, ή κάτι τέτοιο, θα επιβάλουν τα πράγματα.
Εκείνο που – τώρα – ανέβηκε στην επιφάνεια με τη φημολογία περί διάσπασης του υπουργείου Οικονομικών σε «νέο ΥΠΕΘΟ» για τη διαπραγμάτευση και σε «αληθινό ΥΠΟΙΚ» για την εσωτερική διαχείριση, με Χρύσανθο Λαζαρίδη να προσέρχεται πλήρως στο προσκήνιο στο δεύτερο και Γιάννη Στουρνάρα να (αυτό)περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τους «εταίρους», είναι ουσιαστικά η αποδοχή αυτής της λογικής με απόρριψη του στοιχείου συναίνεσης που περιλαμβάνει η πλατφόρμα διάσωσης του Αλ. Παπαδόπουλου.
Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή η φημολογία περί Στουρνάρα-Λαζαρίδη αποκρούσθηκε. Η άλλη αλήθεια είναι ότι «ανησυχία πολιτικής» προέκυψε παρευθύς στις Βρυξέλλες – παρά την παραμονή Χριστουγέννων: και είναι και Χριστιανοδημοκράτες κυρίως εκεί! – και μάλιστα τόσο σε EcFin όσο και στου Mπαρόζο. Η δε τρίτη, πιο θυμόσοφη αλήθεια είναι ότι καπνός χωρίς φωτιά, δεν...
Όντως το Μαξίμου και στήριξε Στουρνάρα στη βαριά περιπέτεια των τελευταίων εβδομάδων και εκτίμησε την αντοχή του στην πίεση («σκυλί του πολέμου»: δεν θα διαφωνούσε κι ό ίδιος στον χαρακτηρισμό). Όμως όταν χρειάστηκε το συμμάζεμα και των παρακρουσιακών Πασόκων και των πολυπιεσμένων Νεοδημοκρατών, συν το κορφολόγημα των (πολλών) νομοτεχνικών ή και απλά λογικών κακοτεχνιών και στα φορολογικά και ειδικότερα στον ΕΝΦΙΑ, και στους πλειστηριασμούς και στη βροχή τροπολογιών, ο Λαζαρίδης ήταν που λειτούργησε σαν one-man-Task Force. Η απέναντί του (βαθιά) δυσπιστία του βουλευτικού και παραταξιακού τσούρμου της πλειοψηφίας έδωσε τη θέση της σε απορημένο θαυμασμό, ενώ την ίδια στιγμή ο Γ. Στουρνάρας γινόταν «αποδέκτης της οργής» (άδικο, ντροπή, αλλά… για βουλευτές σε επαφή με ψηφοφόρους μιλάμε, όχι;). Με δεδομένο τον εντελώς κομβικό ρόλο Χρύσανθου και στο αντιμνημονιακό βάθρο της στάσης της ΝΔ (διαδοχικά Ζάππεια) και στην κίνηση μεταστροφής και την υλοποίησή της, η «επανακάλυψή» του συμπίπτει με την εκ μέρους του ανακάλυψη των διαδρόμων της διοικητικής μηχανής και της νομοθεσίας. Ενώ του Στουρνάρα η αναγνώριση από τους «απέναντι» έχει και ένα στοιχείο σεβασμού.
Τι λείπει – αποφασιστική έλλειψη – από αμφότερους; Το φύτρο της συναινετικότητας. Αυτό θα το φέρει (όταν το φέρει, όπως το φέρει) η πίεση των πραγμάτων.

 ΠΗΓΗ:

Σημεία και Τέρατα

  
Του Κώστα Σπυρόπουλου

Σε 150 ημέρες θα ψηφίσουμε για δημάρχους και περιφερειάρχες. Ίσως η σύμπτωση ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών να απαλλάξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση από την κατάρα, που ονομάζεται «ψήφος-μήνυμα». Ευλογημένοι αυτής της κατάρας αναδείχθηκαν, διαχρονικά, διάφοροι τυχάρπαστοι τύποι, που μπήκαν στον πρώτο γύρο γιατί απλώς ήσαν ή φαίνονταν αντικυβερνητικοί -όποιο κόμμα κι αν ήταν στην κυβέρνηση- και βγήκαν από το δεύτερο νικητές χάρη στις αλλαξοπρωτιές: ψηφίζουμε το δικό σας στην Καισαριανή και μας ψηφίζετε στη Νέα Ιωνία. Μερικές φορές στο αλισβερίσι έμπαιναν και οι αγροτικές κινητοποιήσεις και ο αγροτοπατερισμός του βουνού και του κάμπου - ιδίως του κάμπου. Καβάλα στα τρακτέρ, διαλαλώντας «όλα τα λεφτά και όλα τα κιλά», οι πρωταθλητές του μεταπολιτευτικού σπορ «μπλόκα στις εθνικές οδούς» δεν έμπαιναν μόνο στην πλατεία Συντάγματος. Έμπαιναν και στους δήμους. Το πνεύμα του αντάρτικου ήταν τόσο διαδεδομένο ώστε κάθε φιλοκυβερνητικός υποψήφιος αισθανόταν την ανάγκη να τα σπάσει με το μητρώο κόμμα, να επιζητήσει τη ρετσινιά του διαγραμμένου, για να την εξαργυρώσει με τα διάσημα του «αντάρτη», ή του δελφίνου, στις δημοτικές εκλογές.
Τώρα το μήνυμα ας σταλεί μόνο με την ευρωκάλπη. Εκεί ας ξεσπάσει ο θυμός, εκεί ας σταλούν τα μηνύματα στα κόμματα, καθώς θα δοκιμαστούν τα νέα σχήματα, τα μηνύματα στην κυβέρνηση, στην τρόικα και τη Μέρκελ. Στη διπλανή κάλπη, ξεθυμασμένοι όλοι μας, ας επιλέξουμε φερέγγυα πρόσωπα για την Αυτοδιοίκηση και στον πρώτο και στο δεύτερο βαθμό. Και στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο. Αρκεί να καταλάβει η κυβέρνηση ότι την πρώτη Κυριακή πρέπει να στηθούν οι δύο κάλπες. Διαφορετικά οι πολιτικές ευρωεκλογές θα διεξαχθούν σε δύο δόσεις, επισκιάζοντας την αυτοδιοικητική διάσταση. Αν δουν οι πολίτες τι είδους σημεία και τέρατα γεννάει ο θυμός στην ευρωκάλπη, τότε ίσως συναισθανθούμε οι πιο πολλοί την ανάγκη να μην παραδοθούν οι πόλεις στους νεοναζί στον δεύτερο γύρο, όπου καταφέρουν να μπουν οι Χρυσαυγίτες με πολιτικά στη δεύτερη Κυριακή.

Οι μη κομματικοί υποψήφιοι έχουν μαζί τους και ένα αναπάντεχο ατού: τον πολιτικό χρόνο. Ας ορκίζονται στου Μαξίμου ότι δεν σχεδιάζουν και βουλευτικές εκλογές τον Μάιο. Όσο διαρκεί η πολιτική αβεβαιότητα τόσο οι αστέρες της κεντρικής πολιτικής θα διστάζουν να αποδεχθούν το κομματικό χρίσμα για τις δημοτικές. Εκτός Βουλής σημαίνει και εκτός υπουργικού συμβουλίου. Ίσως αυτές να είναι οι δημοτικές εκλογές, στις οποίες θα επιβεβαιωθεί ετεροχρονισμένα η φράση του Ανδρέα «νίκησε η Τοπική Αυτοδιοίκησή» με την οποία είχε παραφράσει την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές του 1986.

ΠΗΓΗ:

Τα πουλόβερ της οργής

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Συγγραφέας και δημοσιογράφος

Τα δέντρα που έντυσε με πουλόβερ ο Καμίνης δεν τα έχω δει από κοντά. Δεν ξέρω καν πού ακριβώς βρίσκονται και σιγά που θα πάρω σβάρνα τους δρόμους για να τα ψάξω. Από κάποιες φωτογραφίες που πέτυχα στο ίντερνετ θα χαρακτήριζα το θέαμα από αδιάφορο έως ψιλοkitsch. Τέλος πάντων, πρόκειται για ένα θέμα που φυσιολογικά θα περνούσε στα (πολύ) ψιλά. Δόξα τω Θεώ, άλλωστε, από κακόγουστες χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις στην πρωτεύουσά μας έχουμε χορτάσει. Ποιος άλλωστε ξεχνά το θρυλικό «ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στον κόσμο» του Αβραμό - ένα θεόρατο πάσσαλο, δηλαδή, από την κορυφή του οποίου κρεμόντουσαν σκοινιά με λαμπιόνια;
Αμ δε! Οι Έλληνες Επαναστάται Α.Ε. διέκριναν πίσω από αυτή την ασήμαντη κίνηση του δημάρχου τη μέγιστη πρόκληση σε βάρος του ελληνικού λαού! Γεμίσαμε λοιπόν από άρθρα, αρθρίδια, στάτους και τουίτς με κατάρες για τον Καμίνη ο οποίος τόλμησε (Θου Κύριε!) να ντύσει τα δέντρα τη στιγμή που στην πόλη υπάρχουν άστεγοι. Ξέρω, φίλοι μου, πως η φράση που μόλις διαβάσατε είναι λίγο σουρεαλιστική, αλλά τι να σας κάνω… Ρωτήστε τους εμπνευστές της. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι άστεγοι της Αθήνας (μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε, που ξεπαγιάζουν το χειμώνα και σκάνε το καλοκαίρι και που κοιμούνται στο δρόμο) ζούσανε μέχρι πρότινος ζωή και κότα. Μια χαλεπή μέρα, όμως, ξυπνήσανε και είδανε τα δέντρα ντυμένα. Τότε, κάτι έσπασε μέσα τους. Η ιδέα πως τα δέντρα θα ζουν πλέον στην ζεστασιά και αυτοί -λόγω φυσικά του επάρατου μνημονίου- στον παγετό τους διέλυσε.
Και αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί οι οργισμένοι ιντερνετάδες που βγήκαν στα κάγκελα (κάνουν και τίποτε άλλο από τότε που ανακάλυψαν το διαδίκτυο και τα σόσιαλ μύδια;) έχουν δώσει ποτέ στη ζωή τους μισό ευρώ ή έστω ένα μεταχειρισμένο ρουχαλάκι τους σε αυτούς που έχουν ανάγκη;
Θα σας πω εγώ: Όχι. Πρώτον γιατί δεν βρίσκουν λόγο (το είχαμε γράψει και στο προηγούμενο κείμενό μας: «το Κράτος πρέπει να ασχολείται με αυτά, όχι εμείς») και δεύτερον επειδή σιχαίνονται ακόμα και να τους αγγίξουν. Μια-δυο φωτογραφίες με το iPhone και τέρμα. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν δίνουν ούτε δεκάρα για τους άστεγους, τους άνεργους, τους μετανάστες κτλ. Απλώς τους χρησιμοποιούν ως όχημα για να εκφράσουν την κλάψα και την γκρίνια τους. Ψάχνουν από το πρωί ως το βράδυ αφορμές για να «επαναστατήσουν», να βρίσουν και να πλακωθούν (διαδικτυακά πάντα, αλλιώς μπορεί να σκιστεί κάνα καλτσόν), δίνοντας ένα εικονικό ενδιαφέρον στην παντελώς αδιάφορη ζωή τους. Τα πάντα ιδεολογοποιούνται: μια διφορούμενη δήλωση, μια μυστήρια εικαστική παρέμβαση, ένας ακτιβισμός ή μια φιλανθρωπία από τους «λάθος» ανθρώπους (είπαμε, δεν έχετε δικαίωμα ρεεε!) ακόμα και ένα φεϊσμπουκικό στάτους του στιλ «Περνάω ωραία στο μπαρ» (πως τολμάς να μπεκροπίνεις, άθλιε νεοφιλελεύθερε, τη στιγμή που τα παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα στην οδό Σκαλιστήρη;) αποτελούν casus belli και ευκαιρία να «βγουν όλοι στους δρόμους». Τώρα πια βέβαια, μετά τον Αι Γιάννη. Να χλαπακιάσουμε πρώτα τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.

ΠΗΓΗ:
 

Παρατείνεται η απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ

 
Παράταση της απεργίας τους αποφάσισαν οι γιατροί του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), έως και τις 3 Ιανουαρίου, επισημαίνοντας, ότι «η αιφνιδιαστική κατάθεση και ψήφιση τροπολογίας του υπουργείου Υγείας για τον ΕΟΠΥΥ στο νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς, με σύσταση συγκεκριμένης μορφής θέσεων γιατρών στο ΕΣΥ, ένα 24ωρο αφότου άρχισε ο διάλογος, εκμηδενίζει τη δυνατότητα εξεύρεσης λύσης και τορπιλίζει το διάλογο, που είναι σε εξέλιξη με εντολή του πρωθυπουργού».

Σε ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γιατρών ΕΟΠΥΥ (ΠΟΣΕΥΠ-ΕΟΠΥΥ), αναφέρει επίσης, ότι «με τη σύσταση θέσεων ΠΕ-Ιατρών δημιουργεί εκ των προτέρων συνθήκες απομάκρυνσης των γιατρών του ΕΟΠΥΥ από τις Μονάδες Υγείας, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο το πραγματικό κίνητρο της ψευδεπίγραφης «μεταρρύθμισης της υγείας».

Η γλύπτρια Χρύσα έφυγε από τη ζωή

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών η διεθνούς φήμης γλύπτρια και ζωγράφος Χρύσα (Chryssa). Νοσηλευόταν για ενάμιση μήνα στην εντατική με καρδιακά προβλήματα και ανεπάρκεια.

  Η Χρύσα Βαρδέα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και η οικογένειά της καταγόταν από τη γνωστή μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων. Σπούδασε κοινωνική πρόνοια στην Αθήνα, αλλά το 1953 πήγε στο Παρίσι, όπου και φοίτησε για έναν χρόνο στην Ακαδημία Grande Chaumiere. Το 1954 εγκατέλειψε το Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, για άλλον ένα χρόνο.
Το έργο της «Mott Street», εμπνευσμένο από την κινεζική καλλιγραφία της Τσάιναταουν του Μανχάταν, κοσμεί τη στάση «Ευαγγελισμός» του μετρό της Αθήνας. Η «Κλυταιμνήστρα» της δεσπόζει στον εξωτερικό τοίχο του Μεγάρου Μουσικής και δύο έργα της από νέον, που ανήκουν στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ένας πράσινος Ποσειδώνας και μια μπλε κατασκευή, θα κοσμούν την αίθουσα συνεδριάσεων του Ζαππείου, καθ' όλη τη διάρκεια της ελληνικής ευρωπαϊκής Προεδρίας.
Η διεθνώς γνωστή Χρύσα, ήταν μια πρωτοπόρος γλύπτρια της ελληνικής Διασποράς με δικό της καλλιτεχνικό στίγμα, που τη διαφοροποίησε στην εικαστική σκηνή της Νέας Υόρκης, όπου εγκαταστάθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, μετά τις σπουδές της.
Η Χρύσα, το διάστημα 1955 - 60 χρησιμοποιεί μεταλλικές πλάκες πάνω στις οποίες χαράζει σειρές από κεφαλαία γράμματα που εναλλάσσονται με κενούς χώρους και παραπέμπουν σε μνημειακές επιγραφές της αρχαιότητας. Συχνά πάνω στις ίδιες πλάκες αντί για σειρές γραμμάτων αποτυπώνει ένα μόνο γράμμα της αλφαβήτου, ή κάποιο σύμβολο, όπως το τόξο. Στην ίδια λογική κινείται και μια σειρά από γύψινες πλάκες που δημιουργεί την ίδια περίοδο «συσσωρεύοντας» στην επιφάνειά τους γράμματα διαφορετικών μεγεθών.
Στα τέλη της δεκαετίας του '50 αρχίζει να δημιουργεί πίνακες, τους οποίους εμπνέεται από τη δομή και τη διάταξη των σελίδων εφημερίδας, ενώ το 1961 παρουσιάζει αυτά τα έργα στο Μουσείο Γκούκενχάιμ της Νέας Υόρκης.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 περνάει από τους πίνακες - εφημερίδες σε γλυπτά για τη δημιουργία των οποίων χρησιμοποιεί καλούπια, πειραματιζόμενη με τις διαφορετικές δομικές διατάξεις που μπορούν να προκύψουν σε μια σελίδα εφημερίδας. Οι αναζητήσεις της αυτές οδηγούν στη δημιουργία του έργου Times Square Puzzle, 1961-62, στο οποίο χρησιμοποιεί για πρώτη φορά το νέον, υλικό που θα χαρακτηρίσει το μετέπειτα έργο της.
Γοητευμένη από τα φώτα και τις φωτεινές επιγραφές που κυριαρχούν εκείνη την εποχή στη Νέα Υόρκη, χρησιμοποιεί το νέον για να κατασκευάσει μια σειρά από γλυπτά με κορυφαίο το «The Gates to Times Square», που κόσμησε την Τάιμς Σκουέρ, θέλοντας να αποδώσει τη ζωντάνια, τη συνεχή κίνηση, το χρώμα και την φαντασμαγορική ατμόσφαιρα της μεγαλούπολης. Το έργο The Gates to Times Square, 1964-66 είναι ένα μνημειώδες ασαμπλάζ σε σχήμα "Α" που εμπεριέχει όλο το εικαστικό λεξιλόγιο που είχε αναπτύξει ως τότε η καλλιτέχνις. Το ίδιο το γλυπτό χρειάστηκε 2 χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ την ίδια περίοδο και μέχρι το 1968 η Χρύσα δημιουργεί μια σειρά από σπουδές (Studies for the Gates) που είναι βασισμένα σε μορφολογικά στοιχεία του πρωτότυπου έργου.
Οι συχνές επισκέψεις της καλλιτέχνιδος στην Τσάινα Τάουν της Νέας Υόρκης θα αποτελέσουν έναυσμα για μια σειρά ζωγραφικών έργων που πραγματοποιούνται στα τέλη της δεκαετίας του '70 και μια σειρά επίτοιχων ανάγλυφων κατασκευών, τις οποίες ξεκινά να δουλεύει στις αρχές της δεκαετίας του '80, εμπνευσμένη από την κινέζικη καλλιγραφία.
Την ίδια περίοδο και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 η καλλιτέχνις δουλεύει και μια σειρά σπουδών πάνω σε κάποια νέα γλυπτά με θέμα και πάλι την Tάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης.
Την περίοδο 1992-94 βρίσκεται στην Αθήνα και δημιουργεί μια σειρά γλυπτικών συνθέσεων που συνοδεύονται από ηχογραφημένους ήχους της Αθήνας και παρουσιάζονται το 1996 στη γκαλερί Leo Castelli στη Νέα Υόρκη.
Έχει παρουσιάσει τα έργα της σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1963, στη Ντοκουμέντα του Κάσσελ το 1968 και στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1972.
«Είχε ένα δυνατό ξεκίνημα στη Νέα Υόρκη. Νεαρή ακόμα Ελληνίδα του αιγυπτιακού ελληνισμού, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, με τεντωμένες τις κεραίες της σε ό,τι γινόταν καλλιτεχνικά εκείνα τα χρόνια: στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και μετά στην ποπ αρτ, χρησιμοποιώντας τα απλά φθαρμένα υλικά στην ουσία, όμως, για να τα διασταυρώσει, για να περάσει μέσα από εκεί, αρχαιοελληνικές αναφορές, κάτι που εκείνη την εποχή ήθελε τόλμη».
«Έχει ασχοληθεί με τη γλώσσα και τη γραφή γιατί την ενδιέφερε η ρευστότητα της γραφής, η ρευστότητα του νέον, που ακουμπά μέσα στην καλαισθησία. Το έργο της ήταν η μίξη της στιβαρότητας του σχεδόν παραδοσιακού γλύπτη, με τη ρευστότητα της γραφής και του νέον, σε έργα μεγάλης κλίμακας. Η Χρύσα ήταν μια γενναία γλύπτρια» τονίζει η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Άννα Καφέτση.
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αναρτήθηκε ο πίνακας κατάταξης για τις 7.400 προσλήψεις ανέργων

ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ 

Αναρτήθηκε ο πίνακας κατάταξης για τις 7.400 προσλήψεις ανέργων

Αναρτήθηκε σήμερα με απόφαση του διοικητή του ΟΑΕΔ ο Οριστικός Πίνακας Κατάταξης Ανέργων και ο Οριστικός Πίνακας Αποκλειόμενων Ανέργων, στο πλαίσιο της πράξης «Προώθηση της απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα, σε επιβλέποντες φορείς για 7.400 θέσεις πλήρους απασχόλησης».

Για τα ονόματα των επιλεγέντων και για οδηγίες σχετικές με τη διαδικασία υπόδειξης και την προσκόμιση των σχετικών δικαιολογητικών στους επιβλέποντες φορείς, οι ωφελούμενοι άνεργοι μπορούν να ενημερωθούν από τον διαδικτυακό τόπο του ΟΑΕΔ www.oaed.gr, στην ενότητα e-Υπηρεσίες/Προγράμματα Κοινωφελούς Χαρακτήρα και από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Οργανισμού.
Όσοι έχουν επιλεγεί θα πρέπει να προσέλθουν άμεσα στις υπηρεσίες του Οργανισμού (ΚΠΑ2) στις οποίες είναι εγγεγραμμένοι, προκειμένου να παραλάβουν συστατικό σημείωμα υπόδειξης και να παρουσιαστούν στους Επιβλέποντες Φορείς.
ΠΗΓΗ:

Κάλαντα Ηπείρου - Ελάτε δω γειτόνισσες (Δ.Υφαντής)

Αύξηση κατά 25% στις καταγγελίες εργαζομένων για μη καταβολή δώρου Χριστουγέννων

Κατά 25% αυξήθηκαν οι καταγγελίες εργαζομένων για τη μη χορήγηση του δώρου Χριστουγέννων από τους εργοδότες τους. Επιπλέον, καταγράφονται περιπτώσεις, κατά τις οποίες επιχειρήσεις ζητούν από το προσωπικό τους είτε να υπογράψουν ότι έχουν λάβει το δώρο, αν και αυτό δεν τους έχει καταβληθεί, είτε τους ζητούν να πληρωθούν σε είδος.
Όπως ανέφερε ο γραμματέας Τύπου της ΓΣΕΕ, Δημήτρης Καραγεωργόπουλος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99,5, πέρσι οι καταγγελίες εργαζομένων προς τη Συνομοσπονδία για τη μη καταβολή δώρου Χριστουγέννων από τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται (μόνον προς τη ΓΣΕΕ) αφορούσαν 5.000 εργαζομένους, φέτος, όμως, θα ξεπεράσουν τις 6.250. Σε κάθε περίπτωση ανάφερε πως αν και η καταβολή του δώρου Χριστουγέννων πρέπει να γίνεται έως τις 21 Δεκεμβρίου, ωστόσο η ΓΣΕΕ θα έχει πλήρη εικόνα για τους ασυνεπείς εργοδότες την 1η Ιανουαρίου.
Σύμφωνα, μάλιστα, με τον γραμματέα Τύπου της ΓΣΕΕ, υπάρχουν επιχειρήσεις που πιέζουν τους εργαζομένους τους να υπογράψουν ότι έχουν λάβει το δώρο Χριστουγέννων, παρά το γεγονός ότι δεν τους έχει καταβληθεί. Όπως είπε, έχουν καταγγελθεί περιπτώσεις που οι εργοδότες πρότειναν στους εργαζομένους να τους πληρώσουν ακόμη και με δωροεπιταγές, αλλά και περιπτώσεις πρατηρίων καυσίμων και επιχειρήσεων ένδυσης υπόδησης που αντί για χρήματα ζητήθηκε από το προσωπικό να πληρωθούν σε είδος. Τέλος, αποκάλυψε περίπτωση επιχείρησης εμπορίας αυτοκινήτων που πρότεινε στο προσωπικό να πάρει τα εκθεσιακά αυτοκίνητα αντί των δεδουλευμένων αρκετών μηνών και του επιδόματος εορτών.

Διευκρινίσεις για την απόδοση δεύτερης ειδικότητας σε εκπαιδευτικούς

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr Το υπουργείο Παιδείας με εγκύκλιο ενημερώνει τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης  ότι με την υπουργική Απόφαση, που αφορά στην τροποποίηση της Υ.Α. απόδοσης δεύτερης ειδικότητας σε μόνιμους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε σχολικές μονάδες της δημόσιας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: α) ορίζεται πλέον ρητά ότι η δεύτερη ειδικότητα δύναται να αποδίδεται και σε κλάδο/ειδικότητα διαφορετικής βαθμίδας εκπαίδευσης. β) καταργούνται οι χρονικοί περιορισμοί αναφορικά με τις διαδικασίες απόδοσης της δεύτερης ειδικότητας. γ) επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής της δυνατότητας διδασκαλίας μαθημάτων της δεύτερης ειδικότητας, εκτός από το σχολείο όπου υπηρετούν οι εκπ/κοί, και σε σχολικές μονάδες της οικείας ομάδας σχολείων της ίδιας ή διαφορετικής βαθμίδας εκπαίδευσης. ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ  Το υπουργείο παιδείας  με αφορμή σχετικά ερωτήματα,   διευκρινίζει τα κάτωθι: 1) Από τις διατάξεις, αλλά και το σκοπό της αριθμ. 81504/Δ2/25-07-2011 Υ.Α., όπως ισχύει [και κατ’ εφαρμογή της εξουσιοδοτικής διάταξης της παρ. 6 του άρθρου 7 του ν.3848/2010 (ΦΕΚ 71 Α), όπως ισχύει], προκύπτει ότι αυτές δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής σε εκπαιδευτικούς των καταργούμενων ειδικοτήτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι έχουν τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας και, κατά συνέπεια, δεν υπηρετούν πλέον σε σχολικές μονάδες, δεδομένου ότι οι σχετικές διατάξεις αποβλέπουν στη βέλτιστη διαχείριση του υπηρετούντος προσωπικού με την αξιοποίηση των επιπλέον προσόντων του και γενικότερα στην εύρυθμη λειτουργία των σχολείων, προκειμένου καταρχήν να καλύπτεται το υποχρεωτικό ωράριο των εκπ/κών. 2) Κατά τη διαδικασία απόδοσης δεύτερης ειδικότητας, ελέγχεται από το οικείο ΑΠΥΣΠΕ/ΑΠΥΣΔΕ αν τα τυπικά προσόντα που επικαλείται ο υποψήφιος αποτελούν προσόντα ένταξης/διορισμού στον εν λόγω κλάδο κατά το συγκεκριμένο χρόνο εξέτασης της αίτησης.

Φυλακή για Βρετανό πρώην υπουργό που δήλωσε εικονικές δαπάνες

Πρόκειται για τον πέμπτο βρετανό βουλευτή που φυλακίζεται σε σχέση με το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει το 2009 όσον αφορά τις δαπάνες μελών του κοινοβουλίου

 

Σε φυλάκιση έξι μηνών καταδικάστηκε τη Δευτέρα ο πρώην υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βρετανίας Ντένις Μακσέιν, αφότου ομολόγησε πως δήλωσε περίπου 12.900 λίρες (15.400 ευρώ) ως εικονικές κοινοβουλευτικές δαπάνες.

Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ο κ. Μακσέιν, ο οποίος θήτευσε ως υπουργός των Εργατικών μεταξύ του 2002 και του 2005, θα πρέπει να εκτίσει τρεις μήνες στη φυλακή και να καταβάλει πρόστιμο ύψους 1.500 λιρών.

Ο πρώην υπουργός υπέβαλε τις ψεύτικες αποδείξεις δικαιολογώντας τα έξοδα ως δαπάνες «έρευνα και μετάφραση». Στην πραγματικότητα ωστόσο, δαπάνησε τα ποσά για ταξίδια σε Ευρωπαϊκές χώρες.

«Δεν έχεις κανέναν να κατηγορήσεις παρά μόνον τον εαυτό σου», δήλωσε κατά την απαγγελία της ποινής ο δικαστής, απευθυνόμενος προς τον πρώην υπουργό. «Τι έκπληξη» (quelle surprise) απάντησε στα γαλλικά ο κ. Μακσέιν, καθώς οι αστυνομικοί τον απομάκρυναν από το εδώλιο.

Ο δικαστής είπε στον πρώην υπουργό πως η απιστία του ήταν «αξιοσημείωτη και κατ΄ επανάληψη, σε πολλές περιπτώσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Ο κ. Μακσέιν, πρώην δημοσιογράφος του BBC με σπουδές στην Οξφόρδη, διετέλεσε υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων επί τρία χρόνια και για 18 έτη υπηρέτησε βουλευτής για το Ρότερχαμ. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα τον Νοέμβριο του 2012, μετά τη διεξαγωγή κοινοβουλευτικής έρευνας για τις δαπάνες του. Κατηγορίες του απαγγέλθηκαν επισήμως τον περασμένο Μάιο.

Πρόκειται για τον πέμπτο βουλευτή που φυλακίζεται σε σχέση με το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει το 2009 όσον αφορά τις δαπάνες βουλευτών, το οποίο είχε εξοργίσει τον κόσμο και είχε ζημιώσει την εμπιστοσύνη στο βρετανικό κοινοβούλιο.

Φωτογραφίες από το Παρίσι

ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ

 

Η Αγγελική Σπανού έχει σπουδάσει ελληνική φιλολογία και νομική, εργάζεται ως πολιτική συντάκτρια σε εφημερίδες

Στη Γαλλία το επίδομα ανεργίας ανέρχεται στο 60% του τελευταίου μισθού και ανάλογα με τα χρόνια εργασίας που έχουν προηγηθεί μπορεί κανείς να το παίρνει μέχρι και για τρία χρόνια. Υπάρχει επίσης ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα των 460 ευρώ το μήνα για όλους όσους ζουν στη Γαλλία, εκτός αν πρόκειται για μετανάστες χωρίς χαρτιά. Είναι δύο θέματα για τα οποία γίνεται μεγάλη συζήτηση αυτόν τον καιρό στο Παρίσι, στο πλαίσιο της αναζήτησης διεξόδου για τη δημοσιονομική εξυγίανση χωρίς να τραυματιστεί σοβαρά το παγκοσμίου φήμης γαλλικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας. Και είναι δύο παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η Γαλλία διατηρεί ακόμη την ιδιαιτερότητά της, ένα πανίσχυρο και εξαιρετικά γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας, παρόλο που η τάση στο δυτικό κόσμο είναι η ακριβώς αντίστροφη.
Για να διασώσει ό,τι διασώζεται, η κυβέρνηση Ολάντ έκανε μια υψηλού ρίσκου πολιτική/διπλωματική επιλογή: Υποχώρησε στο Βερολίνο και απεμπόλησε τις ευθύνες που απορρέουν από την ύπαρξη του γαλλογερμανικού άξονα, η έκφραση του οποίου εξαντλείται πια σε συμβολισμούς.
Όπως διαπίστωσα στο πλαίσιο μιας σειράς συζητήσεων με εκπροσώπους του γαλλικού κατεστημένου που έγιναν με πρωτοβουλία του γαλλικού ΥΠΕΞ, η γαλλική πολιτική και διπλωματική τάξη, ούτε καν σε ρητορικό επίπεδο, δεν υποστηρίζουν πια ότι η Ευρώπη είναι σφαίρα γαλλικής επιρροής ή ότι Βερολίνο και Παρίσι συναποφασίζουν. Εχουν πλήρως αποδεχτεί ότι η Γερμανία, λόγω της οικονομικής της υπεροχής, καθορίζει τις αποφάσεις και τις εξελίξεις στην ΕΕ των 28 και ειδικά στην ευρωζώνη. Είναι μια στρατηγική αναδίπλωση, ξένη προς τη γαλλική παράδοση του ευρωπαϊσμού, που κρύβει μια μάλλον ταπεινή επιδίωξη: Να δείξει ανοχή η Μέρκελ ώστε να μην τραβηχτεί η κουρτίνα και να μην αποκαλυφθεί σε όλο το μέγεθός του το γαλλικό δημοσιονομικό πρόβλημα.
Η κυβέρνηση Ολάντ προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Επιβάλλει κάποιους έκτακτους φόρους, για τους οποίους υπάρχει κοινωνική δυσφορία, περιορίζει τα κριτήρια για κάποια κοινωνικά επιδόματα, αλλά διστάζει να προχωρήσει σε μια γενναία μείωση δημοσίων δαπανών, ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι για τους Γάλλους το κράτος είναι ο σημαντικότερος θεσμός. Το σέβονται, το εμπιστεύονται, παίρνουν πολλά από αυτό και περιμένουν πολλά από αυτό. Ο φόβος ότι το γαλλικό κράτος μπορεί να αποδυναμωθεί βρίσκεται πίσω από την άνοδο της Μαρίν Λεπέν που έχει λεηλατήσει την σοσιαλιστική ατζέντα της γαλλικής αριστεράς και υπόσχεται διεύρυνση της κοινωνικής προστασίας και σκληρή μάχη για να μην χαθούν οι κατακτήσεις δεκαετιών. Με αυτή την έννοια, η γαλλική κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο: Εάν δεν περιορίσει το κόστος της δημόσιας διοίκησης πολύ δύσκολα θα υπάρξει δημοσιονομική εξισορρόπηση και αν το κάνει, τότε μπορεί να προκαλέσει μεγάλη λαϊκή αντίδραση με αποτέλεσμα να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η «έξυπνη» ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν. Υπάρχει και ένας τρίτος δρόμος, να επιδιώξει εξορθολογισμό των κρατικών παροχών κάνοντας ταυτόχρονα γενναίες παρεμβάσεις για την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας, ώστε να ανοίξουν θέσεις εργασίας και να ενισχυθεί η απασχόληση. Η ανεργία κινείται λίγο πάνω από το 10% και αυτό είναι ψυχολογικό όριο για τη Γαλλία. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στους νέους 18 με 25 η ανεργία έχει ξεπεράσει το 20% και οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Φρανσουά Ολάντ του θυμίζουν την υπόσχεσή του ότι θα αντιστρέψει την καμπύλη της ανεργίας μέχρι το τέλος του 2013, ενώ ήδη ζωηρεύουν οι φήμες ότι ο Ν. Σαρκοζί περιμένει στη γωνία για να επανεμφανιστεί στο προσκήνιο, διαπιστώνοντας ότι ο Ολάντ δεν μπορεί να χειριστεί τη γαλλική κρίση.
Στο Παρίσι η κατοικία είναι πανάκριβη. Στο Μαρέ η τιμή του τετραγωνικού μέτρου είναι πάνω από 10.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι για να μείνει κάποιος στην πρωτεύουσα θα πρέπει να έχει πολύ υψηλά εισοδήματα και πάλι θα περιοριστεί σε ένα διαμέρισμα το οποίο στη χώρα μας θα περιγραφόταν ως γκαρσονιέρα. Οι οικογένειες μένουν συνήθως στα προάστια και αυτό κάνει τις καθημερινές μετακινήσεις δύσκολες και πολύωρες. Για τους τουρίστες η μαγεία είναι ανεξάντλητη. Ο πολιτισμός προσφέρεται σε τεράστιες ποσότητες, εύκολα και φτηνά. Σε αρκετά μουσεία και γκαλερί υπάρχουν ουρές με ανθρώπους που περιμένουν υπομονετικά, ακόμη και κάτω από τη βροχή, για να δουν τα έργα του Ζωρζ Μπρακ ή της Φρίντα Κάλο. Η αισθητική της πόλης και το μεγαλείο που διαχέεται από παντού, από την αρχιτεκτονική των κτιρίων, από τις γέφυρες, τους δρόμους, τη θέα του ποταμού, τα μνημεία, την τέχνη που βρίσκεται συνεχώς μπροστά σου, κάνει πολύ δύσκολο για έναν ξένο παρατηρητή να συναισθανθεί τη βρετανική οπτική, ότι η Γαλλία είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης. Τίποτα δεν δείχνει έλλειψη υγείας στο Παρίσι και καμία απάντηση δεν βρίσκεται εύκολα στην ερώτηση «μα γιατί τόσοι πολλοί ψηφίζουν Λεπέν». Βγαίνοντας στα περίχωρα, όπου υπάρχουν γκέτο και περιοχές που αποτελούν άβατο για την αστυνομία, και πηγαίνοντας στην επαρχία, συνειδητοποιεί κανείς ότι η εικόνα του Παρισιού, όπως τη βλέπει ένας επισκέπτης, δεν αποδίδει ολόκληρη τη γαλλική πραγματικότητα, που είναι πολύ πιο σύνθετη και, όπως αποδεικνύεται, πολύ δύσκολη για να τη διαχειριστεί ένας ηγέτης με τα χαρακτηριστικά του Φρανσουά Ολάντ.

«Πήρα τόσες πολλές μίζες που δεν τις θυμάμαι όλες»

 
Ολοκληρώθηκε, μετά από τέσσερις ημέρες, η απολογία ενώπιον των ανακριτών διαφθοράς, του πρώην αναπληρωτή Διευθυντή εξοπλισμών του Υπουργείου 'Αμυνας Αντώνη Κάντα , για την υπόθεση των «ωφέλιμων αμοιβών» ύψους δεκάδων εκατομμυρίων για προμήθειες όπλων.

Ο πρώην αξιωματούχος του ΥΕΘΑ, που οδηγείται πλέον στην φυλακή, καθώς ήδη έχει ληφθεί απόφαση για την προφυλάκιση του, όλες αυτές τις ημέρες όχι μόνο ομολόγησε στους ανακριτές Γαβριήλ Μαλλή και Γιάννη Σταυρόπουλο ότι έλαβε τεράστια ποσά ως μίζες, προκειμένου να εγκρίνει και να συναινέσει σε συγκεκριμένες επιλογές όπλων, αλλά φέρεται να έδωσε πολύτιμα στοιχεία που θα δρομολογήσουν εξελίξεις στην έρευνα των δύο δικαστικών λειτουργών.  Χαρακτηριστική είναι η φράση που, σύμφωνα με πληροφορίες, ανέφερε στους ανακριτές της υπόθεσης, δίνοντας παράλληλα και το στίγμα για το τι ακριβώς συνέβαινε μέσα στο υπουργείο 'Αμυνας: «Πήρα τόσες πολλές μίζες που δεν τις θυμάμαι όλες».

Μάλιστα το άλλοτε στέλεχος της Διεύθυνσης Εξοπλισμών ουσιαστικά μίλησε για ένα παρασκήνιο αρκετά σοκαριστικό, ακόμη και με «ξεχασμένα μετρητά» εντός του ελληνικού Πενταγώνου.  Φέρεται συγκεκριμένα να περιέγραψε ότι κάποια στιγμή πήγε στο γραφείο του ένας αντιπρόσωπος εταιρείας προμήθειας εξοπλιστικών προγραμμάτων ο οποίος φεύγοντας, άφησε πίσω του ένα σακβουαγιάζ. Όπως ισχυρίζεται ο κ. Κάντας τηλεφώνησε στον αντιπρόσωπο για να του πει για την ξεχασμένη τσάντα και τότε εκείνος του είπε ότι «είναι για σένα» και όταν την άνοιξε είδε ότι περιείχε 600.000 ευρώ.

 

ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ: Προκήρυξη για υποψήφια μέλη Σ.Ε.Π.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr   Υποψήφιοι για τις θέσεις Μελών Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Σ.Ε.Π.) δύνανται να είναι, είτε μέλη Δ.Ε.Π. άλλων Πανεπιστημίων της ημεδαπής, ή της αλλοδαπής, είτε διδάκτορες. Σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις, το Ε.Α.Π. δύναται να επιλέγει και κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων ειδίκευσης για τα γνωστικά αντικείμενα εξαιρετικής και αδιαμφισβήτητης ιδιαιτερότητας, για τα οποία δεν είναι δυνατή ή συνήθης, η εκπόνηση διδακτορικής διατριβής (Π.Δ. 123/1984). Τα μέλη Σ.Ε.Π. των Θ.Ε. και των Ε.Θ.Ε. συνάπτουν συμβάσεις ανάθεσης έργου, διάρκειας ενός ακαδημαϊκού έτους, ήτοι δέκα (10) μηνών, για την κάλυψη συγκεκριμένων εκπαιδευτικών αναγκών έκαστου ακαδημαϊκού έτους και μέχρι τη συμπλήρωση τριετίας από την προκήρυξη. Οι υποψήφιοι είναι απαραίτητο να έχουν επιστημονικό έργο (ερευνητικό, συγγραφικό, διδακτικό, επαγγελματικό) στο γνωστικό αντικείμενο των Θ.Ε. και των Ε.Θ.Ε. που υποβάλλουν υποψηφιότητα. Για την προκήρυξη πατήστε εδώ. Για το πληροφοριακό έντυπο πατήστε εδώ. Για τις Θεματικές ενότητες πατήστε εδώ.

Σε δουλεύουν, πολίτη!

ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

 

Mέλος της Κεντρικής και της Διοικούσας Επιτροπής της Δράσης

Χειρόγραφες και κακογραμμένες στην πλειοψηφία τους, οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών που δημοσιοποιήθηκαν για έναν μόνο μήνα στον ιστότοπο της Βουλής τον Δεκέμβριο του 2013 αναφέρονται στα περιουσιακά στοιχεία των βουλευτών το 2011. Μας γνωστοποιούνται δηλαδή δύο χρόνια μετά την περίοδο αναφοράς, χωρίς δυνατότητα σύγκρισης με παρελθόντα έτη και για περιορισμένο διάστημα.
Αντιγράφω από το τελευταίο νομοσχέδιο – αυτό με τον φόρο ακινήτων που, ενώ παραμένει ίδιος με πέρυσι σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, με θαυματουργό τρόπο αναμένεται να αποφέρει έσοδα κατά 41,4% αυξημένα (άρθρο 14): «Πληροφορίες, τις οποίες ζητά εγγράφως η Φορολογική Διοίκηση από τον φορολογούμενο, πρέπει να παρέχονται εντός πέντε (5) εργασίμων ημερών από την (…) κοινοποίηση του σχετικού αιτήματος, εκτός εάν ο φορολογούμενος προσκομίσει επαρκείς αποδείξεις για πιθανές δυσχέρειες». Υπενθυμίζω επίσης ότι πλέον η υποβολή των φορολογικών δηλώσεων γίνεται υποχρεωτικά ηλεκτρονικά από τους φορολογουμένους (αρ. 14 παρ. 3, μεταξύ άλλων).
Η ίδια Βουλή, και συγκεκριμένα η Διεύθυνση Επιστημονικών Μελετών, επισημαίνει στην έκθεσή της για τον νόμο: «…το προτεινόμενο τεκμήριο νόμιμης κοινοποίησης οδηγεί σε συνέπειες τέτοιας έντασης – ουσιαστικώς στον νομοθετικό αποκλεισμό της δικαστικής προστασίας – οι οποίες παραβιάζουν τις ανωτέρω αρχές» (ενν. το δικαίωμα του πολίτη στην έννομη προστασία).
Ταυτόχρονα, το παραμικρό λάθος στη δήλωση ημών των απλών πολιτών τιμωρείται με υπέρογκα πρόστιμα επί του αρχικού ποσού και τοκογλυφικές προσαυξήσεις. Όμως η Βουλή αποδέχθηκε και δημοσιοποιεί χωρίς κανέναν περεταίρω έλεγχο δηλώσεις βουλευτών ότι έχουν μηδενικές καταθέσεις, ακόμα και κενές δηλώσεις – λευκή κόλλα – από υπεύθυνους οικονομικών κάποιων κομμάτων.
Αν είχαν ελάχιστη αξιοπρέπεια, θα έπρεπε να ντρέπονται οι βουλευτές μας για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά με τα οποία χειρίζονται τα του οίκου τους έναντι όσων αφορούν εμάς τους υπόλοιπους. Για τους εαυτούς τους, νωχελική χαλαρότητα, για τους πολίτες, εκ προοιμίου ενοχή και δρακόντιες τιμωρίες.
Στα άρθρα 38 και 115 προβλέπεται ότι οι διοικήσεις (που διορίζονται από την κυβέρνηση) των δημοσίων οργανισμών δεν φέρουν καμία ευθύνη έναντι των αρχών του κράτους για τα παντός είδους χρέη που δημιουργούνται, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων. Μάλιστα, η απαλλαγή αυτή έχει αναδρομική ισχύ («πράξεις και μέτρα καταλογισμού και αναγκαστικής είσπραξης που έχουν τυχόν ασκηθεί καταργούνται»). Ποτέ κανείς δεν θα λογοδοτήσει για την Ολυμπιακή, τις αμυντικές βιομηχανίες, τη ΛΑΡΚΟ, τον ΕΟΜΜΕΧ (γίνεται ειδική μνεία) και όλες τις άλλες επιχειρήσεις που κακοδιαχειρίστηκε το Δημόσιο.
Αντιθέτως, ο ιδιώτης διώκεται ανηλεώς και η παραγραφή των σχετικών αδικημάτων συνεχώς αναστέλλεται, με νέες νομοθετικές προβλέψεις. Όταν τελικά η φορολογική αρχή δεχθεί ότι το χρέος δεν μπορεί να εισπραχθεί, αφού έχει εξαντλήσει όλες τις μεθόδους και κατασχέσει όλη την περιουσία του πολίτη, τον καταδικάζει σε οικονομικό θάνατο: για δέκα χρόνια δεν θα μπορεί να γίνει εκ νέου οικονομικά ενεργός, διότι δεν θα του δίδεται φορολογική ενημερότητα (εγκύκλιος της Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων που εκδόθηκε στις 10/12).
Αντιθέτως, οι όποιες παρανομίες των πολιτικών μας παραγράφονται μετά το πέρας της δεύτερης κοινοβουλευτικής περιόδου.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, νομοθετούν κατά το πώς τις βολεύει, θεσμοθετώντας προνομιακή μεταχείριση των πολιτικών και των ημετέρων (π.χ. τη διαγραφή χρεών ΠΑΕ, τη χορήγηση φορολογικής ενημερότητας ενώ δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου – βλ. ΕΑΣ – κ.α.). Ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι διακοσμητικός, καθώς το πολίτευμά μας δεν διαχωρίζει τη νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία παρά μόνο στη θεωρία. Έτσι, η εκάστοτε αντιπολίτευση φωνασκεί, αλλά ερχόμενη στην εξουσία στη συνέχεια, διατηρεί συνήθως τις εξωφρενικές προβλέψεις, που δεν επιτρέπουν τον έλεγχο και τη λογοδοσία και καταργούν την ισονομία.
Είναι πολύ δύσκολο – σχεδόν αδύνατο – να αυτοπεριορίσει τα προνόμια και την εξουσία της η οποιαδήποτε κυβέρνηση, γι αυτό και το βαθύτερο πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι οι διεφθαρμένοι και ανεπαρκείς άνθρωποι που ασκούν εξουσία, αλλά οι ίδιοι οι θεσμοί.
Ας είναι λοιπόν ζητούμενο, στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, να προβλεφθεί ένα πλαίσιο που θα διασφαλίζει την ισονομία και δεν θα επιτρέπει τέτοιες ρυθμίσεις, που αποτελούν ύβρη προς το κράτος δικαίου που μία δυτική δημοκρατία του 21ου αιώνα θα έπρεπε να έχει.
Εμείς οι πολίτες έχουμε δύναμη: ψηφίζουμε. Την επόμενη φορά, απορρίψτε αυτούς που για χρόνια μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Δοκιμάστε καινούριους ανθρώπους και κρίνετέ τους με αυστηρότητα.
Μόνο από εσένα, πολίτη, θα αλλάξει η χώρα.

ΕΝΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

Οταν ο Αλέξης κάλεσε τον Κώστα...

Ενα αναπάντεχο τηλεφώνημα δέχθηκε ο Κώστας Καραμανλής στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας... Η έκπληξή του ήταν μεγάλη, καθώς, χαμένος μέσα στα έγγραφά του, άκουσε τη γραμματέα του να λέει ότι θέλει να του μιλήσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας. Ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε να τον συνδέσουν και, μετά τα πρώτα μάλλον τυπικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ του εξήγησε ότι ο σκοπός του τηλεφωνήματος δεν ήταν άλλος από το να τον ενημερώσει επισήμως για την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος γνωρίζει καλά την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, σημείωσε το ενδιαφέρον του εγχειρήματος, αν και λόγω συσχετισμών δεν υπάρχουν ουσιαστικές πιθανότητες εκλογής, ευχήθηκε ευγενικά στον συνομιλητή του καλή επιτυχία και τον ευχαρίστησε για την καλοσύνη του να τον ενημερώσει.

Η επικοινωνία δεν «κράτησε» περισσότερο από τρία λεπτά, αλλά το ίδιο το γεγονός πιστοποιεί ότι οι δυο άνδρες -παρά το χαμηλό βαρομετρικό που προσδιορίζει την ατμόσφαιρα που επικρατεί στις σχέσεις των κομμάτων τους- διατηρούν μια καλή επικοινωνία και κινούνται μακράν των εντάσεων της καθημερινότητας. Συμβάλλει, προφανώς, το status ενός εκάστου, καθώς ο μεν Αλέξης είναι «νυν», ο δε Κώστας «πρώην»...

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, με ό,τι αυτό μπορεί να σημάνει για το προσεχές ή το απώτερο μέλλον, ότι ο Κ. Καραμανλής απολαμβάνει την πολυτέλεια των ανοιχτών διαύλων με τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής της χώρας. Λίγες ήμερες πριν από το τηλεφώνημα Τσίπρα, άλλωστε, είχε δειπνήσει με τον Αντώνη Σαμαρά και, όπως βεβαιώνεται απ' όλες τις πλευρές, η εφ' όλης της ύλης συζήτηση που είχαν, χωρίς ενδιάμεσους, βελτίωσε ακόμα περισσότερο την ήδη καλή χημεία που επικρατεί μεταξύ τους. Το εξαιρετικό επίπεδο στο οποίο αυτή την εποχή βρίσκονται οι σχέσεις τους, επιβεβαιώθηκε και από την επικοινωνία που είχαν για τον χειρισμό του θέματος Λιάπη και τη διαγραφή του πρώην υπουργού από τα μητρώα της ΝΔ.

Πρόσωπα που κινούνται στο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού και διατηρούν επαφή με τη στήλη επιμένουν, μάλιστα, ότι το γεγονός εκπέμπει πολλαπλά μηνύματα. Κυρίως, όμως, όπως σημειώνουν, διαψεύδει τα όσα διακινήθηκαν προ καιρού περί «βέτο Καραμανλή» για τον Γιάννη Στουρνάρα ή τα όσα ελέχθησαν περί ειλημμένης απόφασης αποχώρησής του από την πολιτική και τα συναφή.

Οι δύο άνδρες, επισημαίνεται, μίλησαν για όλα. Και οι απόψεις τους, αν όχι σε όλα, συνέπεσαν σε πολλά...

Επιστροφή πινακίδων για τις γιορτές

Επιστρέφονται από την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου οι άδειες οδήγησης, καθώς και οι πινακίδες και οι άδειες κυκλοφορίας των οχημάτων (αυτοκινήτων, μοτοσικλετών και μοτοποδηλάτων), προκειμένου να διευκολυνθούν οι πολίτες στη μετακίνησή τους για τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, με απόφαση του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια.

Η απόφαση αφορά στα στοιχεία οδήγησης και κυκλοφορίας που έχουν αφαιρεθεί ή κατατεθεί στις αστυνομικές αρχές μέχρι και τις 19 Δεκεμβρίου 2013.
Στο πλαίσιο της ίδιας Απόφασης, δεν θα εκτελεστούν οι εκκρεμείς διοικητικές αποφάσεις, επιδοθείσες ή μη, που εκδόθηκαν κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 103 του Κ.Ο.Κ. «επιβολή διοικητικών μέτρων», για τροχαίες παραβάσεις που βεβαιώθηκαν μέχρι και τις 19 Δεκεμβρίου 2013.
Από την παραπάνω απόφαση εξαιρούνται και δεν επιστρέφονται τα στοιχεία οδήγησης και κυκλοφορίας οχημάτων, που αφορούν στις εξής παραβάσεις:
- Οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος
- Οδήγηση με ταχύτητα πέραν της επιτρεπόμενης
- Παραβίαση της ένδειξης ερυθρού σηματοδότη
- Κυκλοφορία ανασφάλιστων οχημάτων
- Μη καταβολή τέλους διοδίων.
Οι αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί από δικαστικές ή άλλες αρχές, εκτελούνται κανονικά.
Σημειώνεται ότι για την επιστροφή των παραπάνω στοιχείων οδήγησης και κυκλοφορίας θα πρέπει προηγουμένως να καταβληθεί το προβλεπόμενο διοικητικό πρόστιμο.

Εγώ, το χάμστερ κι ο Σαββόπουλος

 Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο γυμνασιάρχης ήταν ένα στριμμένο άντερο. Με το παραμικρό μοίραζε αποβολές. Άλλοι καιροί. Μιλάμε για επαρχιακό γυμνάσιο πριν τριάντα πέντε χρόνια. Ξέρετε τι σήμαινε βαθιά ελληνική επαρχία εν έτει 1977; Η Αθήνα ήταν πολύ μακριά, πέρα απ’ την άκρη της απελπισιάς. Ο πατέρας σου, ο μπάρμπας σου, ο χωροφύλακας, ο γυμνασιάρχης, ο επιστάτης του σχολειού, είχαν απόλυτες εξουσίες πάνω σου. Ο αυστηρός γείτονας που σε πετύχαινε να βγαίνεις στα μουλωχτά απ’ το μπιλιάρδο, δεν ενημέρωνε το σπίτι σου, σε πλάκωνε κατ’ ευθείαν στις σφαλιάρες.
Τα Σαββατόβραδα λέγαμε ότι θα πάμε βόλτα κι εμείς πηγαίναμε σε μια τρισάθλια ντισκοτέκ, όπου παριστάναμε ότι χορεύαμε με το μάτι μας θολό για γυναίκα. Οι κοπελιές ήταν κλεισμένες στα σπίτια, τις βλέπαμε μόνο στο φροντιστήριο αφού τα γυμνάσια ήταν χωρισμένα σε αρρένων και θηλέων. Βέβαια, από τη μακρινή Αθήνα κατέφθαναν κάτι σκόρπιες πληροφορίες που αποκτούσαν την ισχύ μύθου. Άλλες ιδέες, άλλες απόψεις, άλλες πράξεις, άλλοι άνθρωποι, άλλες μουσικές, άλλη ζωή. Η ασπρόμαυρη τηλεόραση δεν τα ‘δειχνε αυτά, μόνο κάτι μακρυμάλληδες φοιτητές μας τα διηγούνταν τα καλοκαίρια που γύριζαν σπίτια τους. Κι εμείς ονειρευόμασταν να φύγουμε... να πάρουμε ένα καράβι και να φύγουμε τρέχοντας… να πάμε εκεί πάνω… εκεί που όλα ήταν αλλιώς.
Ο λυκειάρχης ήταν στριμμένο άντερο. Φασισταριό τον λέγαμε, όμως κάθε Παρασκευή μετά την προσευχή, επέτρεπε να παίρνει το μικρόφωνο όποιος μαθητής ήθελε να κάνει ανακοίνωση για αυστηρά σχολικές εκδηλώσεις. Οι τάξεις τότε μάζευαν λεφτά με δύο τρόπους: Είτε με κινηματογραφικές προβολές παλιών ελληνικών ταινιών, είτε με χοροεσπερίδες. «Το Γ1, μεθαύριο Κυριακή, στις 11 το πρωί, στον κινηματογράφο «Αστέρι», προβάλλει την ταινία «Η θεία απ’ το Σικάγο». Τιμή εισιτηρίου, δραχμές πέντε.» Οι χοροεσπερίδες είχαν είσοδο δέκα ή δεκαπέντε δραχμές. Όμως η απόφαση να πάρεις το μικρόφωνο δεν ήταν εύκολη. Μόλις τα παιδιά έβλεπαν κάποιον ν’ ανεβαίνει τα σκαλιά, άρχιζαν την καζούρα. Η αναγγελία σκεπαζόταν από σφυρίγματα, κραξίματα, γέλια, συνθήματα  και κοροϊδευτικά χειροκροτήματα. Μόνο οι μάγκες των τάξεων, οι σκληροί, οι περπατημένοι, αυτοί που διέθεταν κύρος και ισχύ μέσα στη σκληρή επαρχιακή εφηβική κοινότητα αποτολμούσαν να ξεχωρίσουν από το σωρό και να εκτεθούν.
Ξαναπιάνω το νήμα απ’ την αρχή. Την ίδια χρονιά που ο γυμνασιάρχης ήταν στριμμένο άντερο, ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραφε το έργο του «Αχαρνείς, ο Αριστοφανης που γύρισε από τα θυμαράκια».  Η παράσταση για την οποία γράφτηκε δεν ανέβηκε τελικά, αλλά μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος ο Σαββόπουλος έκανε μια πανελλαδική περιοδεία για να τον διαφημίσει. Μαζί του ο Ρασούλης, ο Παπάζογλου, η Τανάγρη, ο Μπουλάς και δεν θυμάμαι ποιοι άλλοι. Τότε δεν υπήρχαν εταιρείες διοργάνωσης συναυλιών και τέτοια. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης έστελνε δυο βδομάδες πριν τη συναυλία ένα άτομο στην πόλη για να προετοιμάσει το έδαφος. Αυτός κολλούσε αφίσες, έβαζε αγγελίες στις τοπικές εφημερίδες και διακινούσε τα εισιτήρια με όποιο τρόπο μπορούσε. Συνήθως τα πήγαινε σε βιβλιοπωλεία και δισκάδικα κι αυτοί τα πουλούσαν με προμήθεια 10%. Οι συναυλίες γίνονταν σε σινεμά.
Έτυχε να βρίσκομαι μέσα στο βιβλιοπωλείο όταν παραδόθηκαν τα εισιτήρια. Ο βιβλιοπώλης που με ήξερε διότι αγόραζα απ' αυτόν μεταχειρισμένα βιβλία, θεωρώντας εκ των υστέρων ότι πήρε πολλά, μου ‘δωσε δυο μπλοκάκια: «Αν τα πουλήσεις, θα πάρεις τη μισή προμήθεια» μου είπε. Τα ‘βαλα στην τσέπη κι αποχώρησα ζαλισμένος. Τα κράτησα βαθιά μέσα στην τσέπη μου για τρεις μέρες, χωρίς να το πω σε κανέναν. Ήταν κάτι σαν θησαυρός. Όμως, κάποια στιγμή έπρεπε να το πάρω απόφαση και να τα βγάλω στο φως.
Και το ‘κανε ο διάολος να είναι Παρασκευή. Δίχως καν να το σκεφτώ, μόλις ο γυμνασιάρχης ρώτησε αν υπάρχουν ανακοινώσεις,  αγουροξυπνημένος και κατάπληκτος με τον ίδιο μου τον εαυτό, βγήκα από τη γραμμή κι άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά. Ήμουν ένα μικρό, ισχνό και δειλό παιδάκι που πλησίαζε το μικρόφωνο, ενώ πίσω του άρχισαν ήδη οι φωνές και τα σφυρίγματα. Ούτε διάσημος ήμουν, ούτε καλός μαθητής, ούτε μάγκας, ούτε γκομενιάρης, ούτε τσαμπουκάς, ούτε ψηλός, ούτε χορευτής, ούτε μηχανόβιος, ούτε καλός στο ποδόσφαιρο. Ήμουν το ιδανικό θύμα για τον εφηβικό όχλο.
Θυμάμαι πως την ώρα που προσπαθούσα τρέμοντας να ξεβιδώσω τη βάση του μικροφώνου για να το κατεβάσω στο ύψος μου, από κάτω γινόταν χαμός. Και οι καθηγητές με κοίταζαν χαμογελώντας, αλλά η κόλαση ήταν στην αυλή. ‘Όμως εγώ, με μια παράξενη εσωτερική ηρεμία, σα να έπαιζα το παιχνίδι της ζωής μου, πλησίασα το στόμα στο μικρόφωνο και είπα δυνατά και ψυχρά: «Εκπροσωπώ τον Διονύση Σαββόπουλο. Όποιος θέλει εισιτήρια για τη συναυλία του, να έρθει στο Β3 με 60 δραχμές. Μόνο μετρητοίς.»
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που ακολούθησε την ξερή αυτή ανακοίνωση. Σα να πέρασε ένα ξυράφι πάνω από την αυλή και ξύρισε κάθε ήχο. Στο περίβολο του σχολείου απλώθηκε μια βαθιά ξαφνική έκπληκτη σιωπή. Στράφηκα στους καθηγητές. Με κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια. Ήταν μια αναγγελία πέρα από τα μέτρα του σχολείου, της πολιτειούλας μας, της μικροκοινωνίας μας. Μέσα σε τρία δευτερόλεπτα, στα μάτια όλων εκτοξεύτηκα σ’ ένα άλλο σύμπαν, απροσπέλαστο γι αυτούς. Εκείνο το πρωί, ανέβηκα στο μικρόφωνο με ύψος ένα εξήντα και κατέβηκα τρία μέτρα. Όταν ξαναμπήκα στη γραμμή της τάξης, οι συμμαθητές μου απομακρύνθηκαν από κοντά μου κι έφτιαξαν ένα κύκλο γύρω μου. Με κοίταζαν με δέος, σα να με ξαναγνώριζαν από την αρχή.
Ο Αμπράμοβιτς, όταν πρόσφατα ρωτήθηκε πως πέτυχε τόσο πολλά στη ζωή του, απάντησε: «Σε τι διαφέρει ένας ποντικός από ένα χάμστερ;  Το χάμστερ είναι ένας ποντικός με πολύ καλές δημόσιες σχέσεις.» Εγώ αυτό το κατάλαβα το 1977. 
ΥΓ1: Αν και μετά ήμουν σίγουρος ότι θα φάω αποβολή, δεν έπαθα τίποτα. Το στριμμένο άντερο δεν ήξερε ποιος ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος.
ΥΓ2: Πολλοί λίγοι συμμαθητές μου αγόρασαν εισιτήριο. Δεν είχαν τόσα λεφτά. Τα περισσότερα τα πήραν οι καθηγητές, ειδικά οι πιο νέοι. Στα μουλωχτά.
ΥΓ3: Ποτέ δεν παρακολούθησα αυτή τη συναυλία που άλλαξε το κοινωνικό μου status. Δε μ’ άφησε ο πατέρας μου να πάω σ’ αυτό τον «γιε-γιε» τραγουδιστή. Δεν ήθελε να γίνω αλήτης.

Με 152 «ναι» ψηφίσθηκαν ΕΝΦΙΑ και πλειστηριασμοί

Με 152 «ναι» ψηφίσθηκαν ΕΝΦΙΑ και πλειστηριασμοί

Με μειωμένη κοινοβουλευτική δύναμη 153 βουλευτών, μετά τη διαγραφή του κ. Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος καταψήφισε το μεσημέρι του Σαββάτου τον νόμο για τον φόρο ακινήτων, εξήλθε η κυβέρνηση από τη διπλή ονομαστική ψηφοφορία, χθες, στη Βουλή.

Εκτός Κ.Ο της ΝΔ ο Βύρων Πολύδωρας Κ. Χατζηδάκης: Έχουμε το ισχυρότερο πλέγμα προστασίας των δανειοληπτών Τρεις βασικές αλλαγές στο ν/σ για τους πλειστηριασμούς

Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ σε νέες δημοσκοπήσεις

 

Προβάδισμα 2,5% στον ΣΥΡΙΖΑ δίνει δημοσκόπηση της PULSE RC που δημοσιεύει η «Εφημερίδα των Συντακτών». Στην αναγωγή επί των εγκύρων ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 25%, η ΝΔ 22,5%, το ΠΑΣΟΚ 6,5%, οι ΑΝΕΛ 5% , η Χρυσή Αυγή 13%, η ΔΗΜΑΡ 3,5%, το ΚΚΕ 6,5%. Στο 1,5% κινούντια οι Οικολόγοι Πράσινοι, στο 1% το ΛΑΟΣ , άλλο κόμμα δηλώνει ότι θα ψηφίσει το 5,5% και οι αναποφάσιστοι φθάνουν το 10%. Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει το 47% και της ΝΔ το 33%.

Στη δημοσκόπηση της Rass για τον Τύπο της Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με 0,4% έναντι της ΝΔ.

Συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 24,1%, η ΝΔ 23,7%, το ΠΑΣΟΚ 4,5%, οι ΑΝ ΕΛ 4,7%, η Χρυσή Αυγή 6,1% η ΔΗΜΑΡ 3,4%, το ΚΚΕ 6,3%, Οικολόγοι- Πράσινοι 1,65, η ΑΝΤΑΡΣΙΑ 1,3%, 'Αλλο κόμμα 4,2%,'Ακυρο-Λευκό 3%,Αναποφάσιστοι 17,1%.

Καταλληλότερος πρωθυπουργός θεωρείται ο Α Σαμαράς με 47,6% έννατι 35,2% που συγκεντρωνει ο Αλ Τσίπρας και 15,9 των ερωτηθέντων δηλώνει κανένας . Στην παράσταη νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της ΝΔ με 4,6% .