Εθνος Online, Οχι άλλα προσχήματα.

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου

Η κ. Διαμαντοπούλου παρουσίασε μία πρόταση για το Λύκειο, με πολλά και ενδιαφέροντα νέα στοιχεία, αξιοποιώντας θετικά τη σχετική διεθνή εμπειρία. Λιγότερα μαθήματα. Ερευνητικές εργασίες. Μαθήματα υποχρεωτικά και επιλογής. Δυνατότητα εμβάθυνσης σε επιλεγμένα μαθήματα. Δημιουργία κατευθύνσεων κ.λπ. Δυστυχώς στην Παιδεία έχουμε «υποστεί» κατά τακτά χρονικά διαστήματα τόσες «μεταρρυθμίσεις» χωρίς αποτέλεσμα, που στο τέλος έχει δυσφημιστεί η ίδια η ιδέα της μεταρρύθμισης. Παρ' όλ' αυτά, γενική είναι από την άλλη μεριά η διαπίστωση ότι το «εκπαιδευτικό μας σύστημα» είναι αναχρονιστικό, έχει «μπλοκάρει» και έχει «τελματώσει». Η αλλαγή του σ' όλα τα επίπεδα είναι υποχρεωτική. Και βέβαια θα κριθεί εν τέλει από την εφαρμογή και τα αποτελέσματά του. Εκείνο που είναι ενοχλητικό και παράλογο, είναι η αδυναμία μιας «σύμπλευσης» γύρω από ένα τέτοιο θέμα των κομμάτων της αντιπολίτευσης και της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Τα «προσχήματα» κυριαρχούν. Λόγου χάρη, πάντα «λείπει ο διάλογος», ενώ εδώ και χρόνια έχουμε «σαπίσει» να τα κουβεντιάζουμε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, αλλά να μην κάνουμε τίποτα! Το «νέο πρόσχημα» είναι δήθεν η «έξαρση της παραπαιδείας», λες και δεν υπάρχει σήμερα στον υψηλότερο δυνατό βαθμό! Και εν πάση περιπτώσει, η αντιμετώπισή της, μόνο μέσα από την αναβάθμιση των εκπαιδευτικών λειτουργιών εντός του σχολείου μπορεί να γίνει και όχι με «μηχανιστικό» τρόπο, μέσω της διάλυσης π.χ. των ελεγκτικών μηχανισμών απόδοσης και ικανοτήτων των μαθητών.
Πιο σημαντική από τη στάση των κομμάτων είναι η στάση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Με την «άρνηση» αυτών που θα κληθούν να υλοποιήσουν την αλλαγή δεν γίνεται τίποτα. Και είναι «κρίμα» γιατί η αφετηρία των περισσότερων «διαφωνιών» δεν είναι τόσο η πίστη σ' ένα άλλο «εκπαιδευτικό μοντέλο», αλλά η υποταγή σε συντεχνιακά συμφέροντα. Υπάρχουν και δύο ακόμα παράμετροι που επηρεάζουν τον διάλογο για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο Λύκειο.

Η μία είναι η οικονομική κρίση, που περιορίζει τους οικονομικούς πόρους στήριξης ενός τέτοιου εγχειρήματος. Και η άλλη είναι οι συγχωνεύσεις σχολείων (ο «Καλλικράτης» στην Παιδεία), που ενώ είναι αναγκαίες και από πλευράς κατεύθυνσης γενικά σωστές, υπάρχουν αρκετές «τοπικές αστοχίες», όπου λείπουν οι σωστοί σχεδιασμοί... Η ανάγκη όμως να φτιάξουμε ένα σωστό Λύκειο είναι τόσο μεγάλη που δεν πρέπει να την «μπλοκάρουμε» με άλλα πράγματα -που κι αυτά σημαντικά είναι- που όμως αυτήν τη στιγμή δεν χωράνε «στο ίδιο καλάθι».

Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου
panpan@pegasus.gr