«Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι ανεξάρτητη»
επαναλαμβάνεται από εκατομμύρια στόματα, που τα μυαλά που συνοδεύουν τις
σιαγόνες μπορούν να μεταφράζουν τη φράση αυτή κατά το δοκούν.
Ο λόγος για την πολιτική κινητοποίηση των εργαζομένων της ΔΕΗ και την επίταξη των υπηρεσιών τους, έπειτα από τη δικαστική απόφαση που έκρινε -το βράδυ της περασμένης Παρασκευής- παράνομη και καταχρηστική την απεργία τους.
Η απόφαση ήταν αναμενόμενη, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, από όλες τις απόψεις. Και σε ό,τι αφορά στο αποτέλεσμα αυτής της απόφασης -τι θα γίνει, δηλαδή, πρακτικά από εδώ και στο εξής- αλλά και σε ό,τι σχετίζεται με τις φωνές που κρίνουν την ετυμηγορία της έδρας. Αναφορικά με την επίταξη και την επιστράτευση των εργαζομένων -που πολλοί μπερδεύουν ακόμα και τώρα τις έννοιες, λες και αναφερόμαστε σε μουλάρια ή τανκ- επίσης την ταινία την έχουμε δει ξανά, σε παρόμοιες περιπτώσεις, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Όσον αφορά στην απόφαση καθεαυτή του δικαστηρίου, οι συζητήσεις έχουν ανάψει ήδη – από τα σόσιαλ μίντια μέχρι τις καφετέριες, με έναν φρέντο στο χέρι. Χωρίς να το θες, θα ακούσεις και θα διαβάσεις ακόμα περισσότερα. «Έλα, μωρέ, την απόφαση την πήρε ο Αντώνης», «Σιγά μην άφηναν τους ανθρώπους να κάνουν απεργία», «Η χούντα δεν πέθανε το ‘73» - που έτσι κι αλλιώς δεν πέθανε τότε, σωστά.
Αυτές οι φωνές προέρχονται από ανθρώπους που, σε άλλες περιπτώσεις, όταν θίγεται το δικό τους, το προσωπικό δίκαιο, διατρανώνουν προς πάσα κατεύθυνση, με στεντόρεια φωνή, ότι «η Δικαιοσύνη απεφάνθη» ή «η Δικαιοσύνη μίλησε εφαρμόζοντας το γράμμα του νόμου, που είναι πάνω από όλα», σε μια άκρατη επίδειξη... δημοκρατίτιδας. Το βασικό επιχείρημά τους, το προαιώνιο κλισέ, αυτή η ατάκα που εύκολα τη χαράζουν και σε μαρμάρινη πλάκα, είναι «Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι ανεξάρτητη».
Τώρα, όμως, με την απόφαση για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, με φόντο τα φύλλα πορείας που έχουν... ρεύμα, ξαφνικά η Δικαιοσύνη έπαψε να είναι ανεξάρτητη και καθοδηγείται από πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα. Κάπου εκεί μπαίνουν και εμβόλιμες οι ατάκες περί των μισθών των δικαστικών, μπλέκει και η παλιά αλλά όχι ξεχασμένη ιστορία του παραδικαστικού κυκλώματος. Και έτσι, οι μομφές -επί δικαίων και αδίκων- σκορπίζονται στον αέρα, όπως οι στάχτες φεύγουν από το τασάκι και απλώνονται στα πλακάκια κάθε καφετέριας.
Αν, λοιπόν, υποστηρίζεις ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, να το κάνεις σε όλες τις περιπτώσεις, αλλιώς η ανακολουθία ανά περίπτωση -ιδίως όταν υποκρύπτει προσωπικό συμφέρον- καταντά γελοία και σε χαρακτηρίζει, σε ακολουθεί.
“Legum servi sumus ut liberi esse possimus”. «Είμαστε σκλάβοι του νόμου για να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι», είχε πει ο Κικέρων, Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός. Και εσύ, είσαι ελεύθερος να αποφασίσεις τι πιστεύεις περί Δικαιοσύνης. Όχι α λα καρτ, όμως.
Και κάτι άλλο, τελευταίο: «Στη Δημοκρατία οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τυγχάνουν του σεβασμού όλων και το δημόσιο συμφέρον προέχει». Κοίτα να δεις που θα συμφωνούσα, κάποτε, με την κυβερνητική εκπρόσωπο, την κα Σοφία Βούλτεψη...
*«σκληρός νόμος, αλλά νόμος»
ΠΗΓΗ:
Ο λόγος για την πολιτική κινητοποίηση των εργαζομένων της ΔΕΗ και την επίταξη των υπηρεσιών τους, έπειτα από τη δικαστική απόφαση που έκρινε -το βράδυ της περασμένης Παρασκευής- παράνομη και καταχρηστική την απεργία τους.
Η απόφαση ήταν αναμενόμενη, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, από όλες τις απόψεις. Και σε ό,τι αφορά στο αποτέλεσμα αυτής της απόφασης -τι θα γίνει, δηλαδή, πρακτικά από εδώ και στο εξής- αλλά και σε ό,τι σχετίζεται με τις φωνές που κρίνουν την ετυμηγορία της έδρας. Αναφορικά με την επίταξη και την επιστράτευση των εργαζομένων -που πολλοί μπερδεύουν ακόμα και τώρα τις έννοιες, λες και αναφερόμαστε σε μουλάρια ή τανκ- επίσης την ταινία την έχουμε δει ξανά, σε παρόμοιες περιπτώσεις, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Όσον αφορά στην απόφαση καθεαυτή του δικαστηρίου, οι συζητήσεις έχουν ανάψει ήδη – από τα σόσιαλ μίντια μέχρι τις καφετέριες, με έναν φρέντο στο χέρι. Χωρίς να το θες, θα ακούσεις και θα διαβάσεις ακόμα περισσότερα. «Έλα, μωρέ, την απόφαση την πήρε ο Αντώνης», «Σιγά μην άφηναν τους ανθρώπους να κάνουν απεργία», «Η χούντα δεν πέθανε το ‘73» - που έτσι κι αλλιώς δεν πέθανε τότε, σωστά.
Αυτές οι φωνές προέρχονται από ανθρώπους που, σε άλλες περιπτώσεις, όταν θίγεται το δικό τους, το προσωπικό δίκαιο, διατρανώνουν προς πάσα κατεύθυνση, με στεντόρεια φωνή, ότι «η Δικαιοσύνη απεφάνθη» ή «η Δικαιοσύνη μίλησε εφαρμόζοντας το γράμμα του νόμου, που είναι πάνω από όλα», σε μια άκρατη επίδειξη... δημοκρατίτιδας. Το βασικό επιχείρημά τους, το προαιώνιο κλισέ, αυτή η ατάκα που εύκολα τη χαράζουν και σε μαρμάρινη πλάκα, είναι «Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι ανεξάρτητη».
Τώρα, όμως, με την απόφαση για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, με φόντο τα φύλλα πορείας που έχουν... ρεύμα, ξαφνικά η Δικαιοσύνη έπαψε να είναι ανεξάρτητη και καθοδηγείται από πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα. Κάπου εκεί μπαίνουν και εμβόλιμες οι ατάκες περί των μισθών των δικαστικών, μπλέκει και η παλιά αλλά όχι ξεχασμένη ιστορία του παραδικαστικού κυκλώματος. Και έτσι, οι μομφές -επί δικαίων και αδίκων- σκορπίζονται στον αέρα, όπως οι στάχτες φεύγουν από το τασάκι και απλώνονται στα πλακάκια κάθε καφετέριας.
Αν, λοιπόν, υποστηρίζεις ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, να το κάνεις σε όλες τις περιπτώσεις, αλλιώς η ανακολουθία ανά περίπτωση -ιδίως όταν υποκρύπτει προσωπικό συμφέρον- καταντά γελοία και σε χαρακτηρίζει, σε ακολουθεί.
“Legum servi sumus ut liberi esse possimus”. «Είμαστε σκλάβοι του νόμου για να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι», είχε πει ο Κικέρων, Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός. Και εσύ, είσαι ελεύθερος να αποφασίσεις τι πιστεύεις περί Δικαιοσύνης. Όχι α λα καρτ, όμως.
Και κάτι άλλο, τελευταίο: «Στη Δημοκρατία οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τυγχάνουν του σεβασμού όλων και το δημόσιο συμφέρον προέχει». Κοίτα να δεις που θα συμφωνούσα, κάποτε, με την κυβερνητική εκπρόσωπο, την κα Σοφία Βούλτεψη...
*«σκληρός νόμος, αλλά νόμος»
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου