Δίπλα στα έντονα χρώματα και τις πρόχειρες ζωγραφιές, σε μία σκηνή
προορισμένη για παιδικές δραστηριότητες στον προσφυγικό καταυλισμό του
Κατσικά, βρισκόταν σταθμευμένο
ένα στρατιωτικό τζιπ με τη γνωστή παραλλαγή. Η εικόνα δεν ξενίζει πια έναν συχνό επισκέπτη. Όταν μικρά παιδιά κοιμούνται σε χαλίκια δεν αποτελεί δα και παραλογισμό η συνύπαρξή τους με ανθρώπους του στρατού, ίσως ως μόνο μια μικρή υπενθύμιση του πολέμου από τον οποίο ξέφυγαν.
Λίγες μέρες μετά η εικόνα δεν είναι πια η ίδια. Εθελοντές που δραστηριοποιούνται στη δομή περιποιήθηκαν τη σκηνή φροντίζοντας μάλιστα να «φυτρώσει» και ένα δέντρο αξιών ή αυτονόητων ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλύτερα, όπως είναι η ελευθερία, ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια. Τα ιδανικά αυτά όμως τα στερούνται οι πρόσφυγες δεσμευμένοι σε μία χώρα που δεν θέλουν (και δεν τους θέλει), έχοντας βιώσει εξευτελισμό στο ταξίδι τους διαμέσου της Τουρκίας και απαξίωση από την Ευρώπη με το που βρέθηκαν στα εδάφη της.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου