kathimerini.gr

Hμερομηνία :  11-05-11

Ωρα εξελίξεων Του Αγγελου Σταγκου Η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης, πριν από ένα χρόνο, αποκάλυψε σε όλους τη δεινή οικονομική πραγματικότητα. Το δημοσίευμα όμως του «Σπίγκελ», την περασμένη Παρασκευή, λειτούργησε σαν καταλύτης για να διαπιστωθεί η αδυναμία του ελληνικού συστήματος -κυρίως- και του ευρωπαϊκού δευτερευόντως, να αντιμετωπίσουν με σθένος και αποφασιστικότητα τη βαθύτατη κρίση στον χρόνο που μεσολάβησε. Δεν αποκλείεται να αποδειχθεί και καταλύτης πολιτικών εξελίξεων, καθώς η κυβέρνηση κατ’ αρχήν, αλλά και το πολιτικό σύστημα στην ολότητά του, δεν κατάφερε να φανεί αντάξιο των καιρών. Η μεν κυβέρνηση δεν έδειξε την αποφασιστικότητα και τη γνώση που απαιτούνται, τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης επιδόθηκαν σε ασκήσεις τροφοδότησης της κρίσης ενώ, από την πλευρά της, η Νέα Δημοκρατία, αν και αστικό κόμμα εξουσίας, αρνήθηκε ουσιαστικά να συμβάλει στην όποια προσπάθεια διαχείρισής της. Με δεδομένες τις προηγούμενες επιδόσεις και διαπιστώσεις, είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά και σε νέο αδιέξοδο, αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα. Ηδη γίνονται κινήσεις, όπως αυτή του Α. Λοβέρδου, που από τη μία πλευρά, χαρακτηρίζεται «καμπάνα συναγερμού» ή και «μπροστάρης» του πρωθυπουργού, από την άλλη αποτελεί σίγουρα προσωπική στρατηγική, εν όψει της επόμενης ημέρας. Στην ίδια γραμμή βγήκε και η Αννα Διαμαντοπούλου που έχει μεν τις ίδιες απόψεις, αλλά και δεν θέλει να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στον Α. Λοβέρδο. Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι η επόμενη ημέρα δεν είναι μακριά, καθώς θεωρούν ότι τα σημάδια της κατάρρευσης είναι ορατά και δεν υπάρχει πολύ μέλλον για τη σημερινή κυβέρνηση. Κανείς δεν διακινδυνεύει την πρόβλεψη αν ο Γ. Παπανδρέου θα αναγκαστεί να καταφύγει σε εκλογές, αν θα προσπαθήσει να ξεφύγει με ανασχηματισμό ή αν θα επιδιώξει να συνεργαστεί με κόμματα της αντιπολίτευσης. Συμφωνούν όμως όλοι ότι η διεθνής περίοδος χάριτος για την κυβέρνηση έχει τελειώσει. Αλλωστε, πληροφορίες από τα κέντρα αποφάσεων της τρόικας αναφέρουν ότι η επόμενη δόση του δανείου δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Κάποιες από αυτές τις πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι η δόση δεν θα δοθεί, ενώ άλλες τη συνδέουν ευθέως με την έγκριση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος αντιμετώπισης της κρίσης, που μερικοί το ονομάζουν νέο Μνημόνιο και θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε και σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Οχι μόνο για να εξασφαλιστούν τα χρήματα των πιστωτών, αλλά και για να εξασφαλιστεί η ρευστότητα που είναι δεδομένο ότι στερεύει, ακόμη και πριν τελειώσει το 2011. Ταυτόχρονα, είναι πια βέβαιο ότι οι ηγεσίες της τρόικας και οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιθυμούν σφόδρα να παίξει κάποιο συναινετικό ρόλο η Νέα Δημοκρατία. Εχει περάσει γενικά η άποψη ότι αυτά που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από μια κυβέρνηση, πόσω μάλλον από τη σημερινή (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πιστεύουν στις δυνατότητες μιας κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, κάθε άλλο) και απαιτείται «να βάλει πλάτη» η Νέα Δημοκρατία σε κάποιες πολιτικές. Αγνωστο αν η επιθυμία έχει διαβιβαστεί στην ηγεσία της Ν.Δ., αλλά ούτως ή άλλως εκείνη έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται προσφέρει στην κυβέρνηση τη συναίνεσή της. Επομένως, αν η κυβέρνηση υιοθετήσει την πρόταση του Α. Λοβέρδου να περάσει από τη Βουλή με πλειοψηφία 3/5 το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο, το πιθανότερο είναι ότι θα αποτύχει, οπότε θα ανοίξει ο δρόμος προς τις κάλπες. Το πιθανότερο είναι όμως ότι θα ζητήσει να περάσει με απλή πλειοψηφία, εκτός αν επιδιώκει τις εκλογές, ή ελπίζει ότι κάποιοι νεοδημοκράτες βουλευτές θα το ψηφίσουν, προκαλώντας την ηγεσία τους. Πάντως, είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμο κατά πόσον οι εκλογές θα προσφέρουν διέξοδο ή θα περιπλέξουν τα πράγματα, ειδικά αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Αναμφίβολα, όλα αυτά δείχνουν ότι το πολιτικό προσωπικό επιμένει ακόμη να παίζει κομματικά παιχνίδια, να κινείται με γνώμονα την προσωπική επιβίωση στο προσκήνιο και να μην αντιλαμβάνεται τι διακυβεύεται ή ότι η οριστική κατάρρευση της χώρας θα το συμπαρασύρει στην ολότητά του. Δυστυχώς και ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεν αντιλαμβάνεται ούτε την πραγματική κατάσταση, ούτε τι σημαίνουν διάφορες έννοιες, όπως «αναδιάρθρωση» ή «πτώχευση» και ποιες θα είναι οι συνέπειές τους. Ενδεικτικό είναι ότι το ένα τρίτο των Ελλήνων προτιμά την εγκατάλειψη του Μνημονίου και την πτώχευση, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση. Ωστόσο, είναι φανερό ότι σε μεγάλο βαθμό οι εξελίξεις καθορίζονται πλέον από κέντρα εκτός Ελλάδας. Ολοι το υποπτεύονταν από τη στιγμή που μπήκε η χώρα στον μηχανισμό στήριξης, αλλά τώρα δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Δεν αποκλείεται να φτάσουμε στο σημείο τοποθέτησης επιτρόπων της τρόικας σε όλα τα υπουργεία, κάτι που δεν θα είναι πρωτόγνωρο. Είχε ξαναγίνει στην περίοδο 1947-1952 με το Σχέδιο Μάρσαλ, όταν οι Αμερικανοί ήθελαν να ελέγχουν και στην πιο μικρή λεπτομέρεια που πήγαιναν τα χρήματά τους…