Κυριακή 25 Νοεμβρίου, Ο Μεγάλος Ύπνος (The Big Sleep), Χάουαρντ Χόουκς,

Κυριακές στο Πανί

Κύκλος: Μοντέρνοι καιροί
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.

Πολιτιστικός Πολυχώρος Παλιά Σφαγεία
Είσοδος Ελεύθερη

 

Κυριακή 25 Νοεμβρίου, Ο Μεγάλος Ύπνος (The Big Sleep), Χάουαρντ Χόουκς, ΗΠΑ, 1946, 114 λεπτά.
Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Philip Marlowe καλείται να ερευνήσει μια περίεργη υπόθεση εκβιασμού που γίνεται στον εκατομμυριούχο στρατηγό Sternwood, μέσω κάποιων χρεών που έχει η μία από τις κόρες του λόγω τζόγου σε κάποιον πωλητή σπάνιων βιβλίων. Ο στρατηγός εκμυστηρεύεται στον Marlowe πως μια από τις επιθυμίες του είναι να βρεθεί ο μυστήρια εξαφανισμένος φίλος του Sean Regan, ο οποίος ήταν παλιός συνεργάτης του και τον είχε βοηθήσει σε μια παλιότερη υπόθεση εκβιασμού από κάποιον άλλο τζογαδόρο που λεγόταν Joe Brody. Μέσα από μια σωρεία προσώπων και ονομάτων στα οποία οδηγείται ο Marlowe από τα στοιχεία που συλλέγει, θα διασχίσει έναν αθέατο κόσμο παραβατικών συμπεριφορών, λαγνείας, ναρκωτικών, σκοτεινών κινήτρων και φόνων, κρυμμένο σε ημιφωτισμένα δωμάτια διάσπαρτα στην πόλη, συναντώντας συνέχεια μπροστά του τις δύο κόρες του στρατηγού, οι οποίες τελικά αποτελούν κομμάτι του γρίφου. Οι διαδοχικοί φόνοι κρατούν καλά κρυμμένο το μυστικό της εξαφάνισης του φίλου του στρατηγού, αλλά η αινιγματική και γοητευτική μεγάλη κόρη Vivian είναι το κίνητρο για τον Marlowe να επιμείνει μέχρι το τέλος.
Ο ντετέκτιβ Philip Marlowe, ένας χαρακτήρας δημιουργημένος από την πένα του συγγραφέα και σεναριογράφου Raymond Chandler, υπήρξε ο πρωταγωνιστής σε πολλά βιβλία του, τα οποία μεταφέρθηκαν και στο σινεμά, κυρίως από τα μεγάλα studios τις δεκαετίες του 40 και του 50, συμμετέχοντας σε αυτό το είδος ταινιών που αργότερα ονομάστηκε film noir, ή μελόδραμα, όπως ονομάστηκε στην Αμερική τις δύο αυτές δεκαετίες. Ο «Μεγάλος Ύπνος», αποτελεί την πρώτη νουβέλα του Chandler, με μια ασυνήθιστα πολύπλοκη ιστορία, όπου τελικά σημασία έχει η διαδικασία της έρευνας και όχι τα αποτελέσματά της.
Ο Chandler ανήκε σε μια ομάδα λογοτεχνών που ξεκίνησαν να γράφουν σκοτεινές ιστορίες εγκλημάτων την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης (Great Depression) στην Αμερική τις δεκαετίες του 20 και 30. Οι ταινίες noir που άρχισαν να παράγονται από τη δεκαετία του 40, σίγουρα άντλησαν θεματικά από κει, αλλά διαμορφώθηκαν στυλιστικά από Ευρωπαίους σκηνοθέτες που μετανάστευσαν στην Αμερική επίσης τις δεκαετίες 20 και 30, φέρνοντας τις επιρροές του γερμανικού εξπρεσιονισμού, με την υψηλού κοντράστ ασπρόμαυρη φωτογραφία και τις περίεργες συνθέσεις. Τέλος, ο ανερχόμενος ιταλικός νεορεαλισμός, υπέδειξε στο noir τις καθημερινές ιστορίες σε πραγματικούς χώρους, έξω από τα στούντιο, υιοθετώντας ένα ημιντοκιμενταρίστικο ύφος.
Τo film noir δεν αποτελεί τόσο ένα αυτοτελές είδος ταινιών, με σαφείς αισθητικούς και θεματικούς κανόνες, όσο ένα στυλ, μια αίσθηση και ατμόσφαιρα. Μια περιγραφή που υιοθετήθηκε για την περίοδο 40 με 50 είναι ότι «τα film noir αποτελούν στυλιζαρισμένα δράματα εγκλημάτων του Hollywood που εστιάζουν στην κυνική συμπεριφορά και τα σεξουαλικά κίνητρα». Πράγματι, τα κίνητρα και οι ζωές των ανθρώπων είναι πάντα αινιγματικά και σκοτεινά, πάντα ένα κομμάτι τους παραμένει αθέατο, ενώ οι ίδιοι είναι γεμάτοι με ελαττώματα και αντιφάσεις, ειδικά οι γυναίκες. Τα noir για πρώτη φορά καθιστούν τον πρωταγωνιστή, το πρόσωπο προς ταύτιση θεμελιακά μη καλό: Εμφανίζονται εγκληματίες ως πρωταγωνιστές (gangster films). Σύμφωνα με τους Silver και Ward, οι πρωταγωνιστές κουβαλούν μια «υπαρξιακή πικρία».