ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 2 Δεκεμβρίου 2010
Ανέκαθεν οι πρώτοι οι οποίοι έσπευδαν να κατηγορήσουν τα συνδικάτα για παράλογες επιδιώξεις και διεκδικήσεις που δεν αντέχει η οικονοµία ήταν οι βιοµήχανοι.
Για την ακρίβεια ο Σύνδεσµος Επιχειρήσεων και Βιοµηχανιών, ως εκπρόσωπος των πολύ µεγάλων επιχειρήσεων, ζητούσε πάντα ρεαλισµό στην προβολή των αιτηµάτων των εργαζοµένων.
Σε κάποιες περιπτώσεις είχε δίκιο, αν και κατά τη συνήθη συνδικαλιστική πρακτική τα υπερβολικά αιτήµατα προβάλλονταν κυρίως για ευνόητους διαπραγµατευτικούς λόγους.
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι βιοµήχανοι θεωρούν αναγκαία την αυτοσυγκράτηση στην προβολή αιτηµάτων, αλλά µόνο σε ό,τι αφορά τους άλλους.
Οι ίδιοι διατηρούν το δικαίωµα να πράττουν τα αντίθετα.
Αυτό προκύπτει από τον µακρύ κατάλογο… επιθυµιών που έθεσε χθες ο ΣΕΒ υπόψη της κυβέρνησης (ρεπορτάζ στη σελ. 9). Σε ορισµένες περιπτώσεις πράττει το αυτονόητο για µια εργοδοτική οργάνωση. Σε άλλες όµως, η λογική του είναι «βρήκαµε παπά, να θάψουµε πέντε - έξι».
Εν µέσω κρίσης και ενώ όλοι πρέπει να αναλογίζονται τη θέση όλων και να κινούνται µε µέτρο, οι βιοµήχανοι ζητούν να κατεδαφιστεί κάθε διευθέτηση των εργασιακών σχέσεων και να παραδοθεί η αγορά εργασίας στην ασυδοσία.
Ενώ η κυβέρνηση τους ζήτησε ευλόγως να αναφέρουν τι εµποδίζει κατά την κρίση τους την επιχειρηµατικότητα, βρίσκουν ότι υπάρχουν... 230 περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να αλλάξουν τα πράγµατα – όλες υπέρ τους!
Από τον χρόνο και τα ωράρια εργασίας, το σύστηµα αµοιβών, την ασφάλιση και τις πάσης φύσεως απελευθερώσεις, µέχρι τις αδειοδοτήσεις, τις εκπτώσεις, ακόµη και τον έλεγχο της επιχειρηµατικής δραστηριότητάς τους από τα όργανα της Πολιτείας. Ολα ελεύθερα και όπου βγει. Αυτές οι αξιώσεις των εκπροσώπων της επιχειρηµατικής τάξης δεν απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν προκλητικές.
Και σίγουρα απέχουν από το πνεύµα µε το οποίο πρέπει να αντιµετωπίσουν τη συγκυρία όλοι οι κοινωνικοί εταίροι.
Με τέτοια αιτήµατα οι βιοµήχανοι δείχνουν ότι αντιµετωπίζουν την κρίση ως ευκαιρία για να κατοχυρώσουν περισσότερα προνόµια και να περιορίσουν τη συµµετοχή τους στην προσπάθεια εξόδου απόαυτήν, άρα το βάρος της να µείνει στις πλάτες των εργαζοµένων.
Αυτή η στάση δικαιώνει την προχθεσινή παρέµβαση του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, ο οποίος ζήτησε να «βάλουν το χέρι στην τσέπη» οι έχοντες.
Στους οποίους ασφαλώς συγκαταλέγονται οι έλληνες βιοµήχανοι.
Για την ακρίβεια ο Σύνδεσµος Επιχειρήσεων και Βιοµηχανιών, ως εκπρόσωπος των πολύ µεγάλων επιχειρήσεων, ζητούσε πάντα ρεαλισµό στην προβολή των αιτηµάτων των εργαζοµένων.
Σε κάποιες περιπτώσεις είχε δίκιο, αν και κατά τη συνήθη συνδικαλιστική πρακτική τα υπερβολικά αιτήµατα προβάλλονταν κυρίως για ευνόητους διαπραγµατευτικούς λόγους.
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι βιοµήχανοι θεωρούν αναγκαία την αυτοσυγκράτηση στην προβολή αιτηµάτων, αλλά µόνο σε ό,τι αφορά τους άλλους.
Οι ίδιοι διατηρούν το δικαίωµα να πράττουν τα αντίθετα.
Αυτό προκύπτει από τον µακρύ κατάλογο… επιθυµιών που έθεσε χθες ο ΣΕΒ υπόψη της κυβέρνησης (ρεπορτάζ στη σελ. 9). Σε ορισµένες περιπτώσεις πράττει το αυτονόητο για µια εργοδοτική οργάνωση. Σε άλλες όµως, η λογική του είναι «βρήκαµε παπά, να θάψουµε πέντε - έξι».
Εν µέσω κρίσης και ενώ όλοι πρέπει να αναλογίζονται τη θέση όλων και να κινούνται µε µέτρο, οι βιοµήχανοι ζητούν να κατεδαφιστεί κάθε διευθέτηση των εργασιακών σχέσεων και να παραδοθεί η αγορά εργασίας στην ασυδοσία.
Ενώ η κυβέρνηση τους ζήτησε ευλόγως να αναφέρουν τι εµποδίζει κατά την κρίση τους την επιχειρηµατικότητα, βρίσκουν ότι υπάρχουν... 230 περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να αλλάξουν τα πράγµατα – όλες υπέρ τους!
Από τον χρόνο και τα ωράρια εργασίας, το σύστηµα αµοιβών, την ασφάλιση και τις πάσης φύσεως απελευθερώσεις, µέχρι τις αδειοδοτήσεις, τις εκπτώσεις, ακόµη και τον έλεγχο της επιχειρηµατικής δραστηριότητάς τους από τα όργανα της Πολιτείας. Ολα ελεύθερα και όπου βγει. Αυτές οι αξιώσεις των εκπροσώπων της επιχειρηµατικής τάξης δεν απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν προκλητικές.
Και σίγουρα απέχουν από το πνεύµα µε το οποίο πρέπει να αντιµετωπίσουν τη συγκυρία όλοι οι κοινωνικοί εταίροι.
Με τέτοια αιτήµατα οι βιοµήχανοι δείχνουν ότι αντιµετωπίζουν την κρίση ως ευκαιρία για να κατοχυρώσουν περισσότερα προνόµια και να περιορίσουν τη συµµετοχή τους στην προσπάθεια εξόδου απόαυτήν, άρα το βάρος της να µείνει στις πλάτες των εργαζοµένων.
Αυτή η στάση δικαιώνει την προχθεσινή παρέµβαση του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, ο οποίος ζήτησε να «βάλουν το χέρι στην τσέπη» οι έχοντες.
Στους οποίους ασφαλώς συγκαταλέγονται οι έλληνες βιοµήχανοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου