Αλ. Αλεξανδράκη, Ξαφνικά μεσ’ στη νύχτα
Του Νίκου Τσούλια
Μικρή χώρα αλλά μεγάλη η ιστορία της, μερικά
εκατομμύρια οι κάτοικοί της αλλά αγωνιστές της ζωής και εραστές της
ελευθερίας. Γέμισαν τα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας με πάθος
ψυχής, με προσφορά απόλυτης θυσίας, με αίσθημα εκπλήρωσης πατριωτικού
καθήκοντος.
Η εθνική συνείδηση γράφει ιστορία.
Το αδούλωτο
πνεύμα φτερουγίζει μπροστά από το βλέμμα των αγωνιστών – όραμα αληθινό.
Οι κακουχίες, το κρύο, η πείνα γονατίζουν το σώμα. Η ψυχή καλείται να
αναπτερώσει το ράκος, να δώσει τη δική της δύναμη, να οδηγήσει τη θέληση
για εθνική ανεξαρτησία στους δρόμους της αθανασίας. Και από κοντά το
παράπονο. Να μη γευθείς την ωρίμανση του εαυτού σου. Να μη χαρείς το
χάδι και το φιλί στο παιδί σου. Να πονάς και για τον πόνο της μάνας σου
που σε χάνει!
Πώς μπορείς να εξηγήσεις την απρόκλητη επίθεση
του φασισμού και του ναζισμού; Πώς είναι άραγε να δίνεις τη ζωή σου στης
νιότης τον ανθό; Πώς αισθάνεσαι όταν ξέρεις ότι δεν θα ξαναδείς τη μάνα
σου και το παιδί σου; Τι γίνονται οι τελευταίες εικόνες της ζωής σου
όταν διαπιστώνεις ότι φεύγεις από τον κόσμο τόσο απροκάλυπτα από τις
ορδές της βαρβαρότητας; Είναι κανένας δίπλα σου, ακούει την τελευταία
σου επιθυμία, θα μεταφέρει στους δικούς σου την τελευταία σου ευχή. Σου
πιάνει κανένας το χέρι;
Προσπαθούμε να αναπαραστήσουμε της ψυχής το
μεγαλείο με γιορτές και μνήμες και δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι η
σκέψη μας μπορεί έστω για μια στιγμή να αγγίξει τον πόνο και την αγωνία
αυτών που θυσιάστηκαν. Προσπαθούμε μέσα στα σχολεία – γιατί οι
οικογένειες έχουν παραιτηθεί προ πολλού από τη διαπαιδαγώγηση των
βλαστών τους – να διδάξουμε τα εγκλήματα και τη μαύρη φρίκη του ναζισμού
και είδαμε να «χρυσαυγίζει» το εγκληματικό πρόσωπο του φασισμού μέσα
στην πατρίδα μας και κοιτάζαμε δίπλα μας απορημένοι και αναρωτώμενοι:
ποιοι είναι αυτοί που εκκολάπτουν το «αυγό του φιδιού», ποιοι είναι
αυτοί που προσβάλλουν την ιερή θυσία των χαμένων Ελλήνων εκεί πάνω στα
βουνά, ποιοι είναι αυτοί που κηλιδώνουν την εθνική μνήμη και το
πατριωτικό φυλαχτό της ιερότητας της ελευθερίας;
Σήμερα η πατρίδα μας περνάει δύσκολες ώρες. Ο
ελληνικός λαός καλείται να αγωνιστεί αποφασιστικά για να πάρει τις τύχες
του στα χέρια του, για να δημιουργεί μόνος του το μέλλον του. Ναι, η
«28η Οκτωβρίου 1940» μπορεί να μας διδάξει από το μεγαλείο
της, από τις θυσίες της, από τον ηρωικό αγώνα της, από το συμβολισμό
της. Αρκεί να κατανοήσουμε το μήνυμά της. Αρκεί να διδαχτούμε από το
παράδειγμα αυτών που έκαναν τη θυσία τους εθνική γιορτή. Αρκεί να
αγαπήσουμε τον αγώνα για ζωή και ελευθερία.
Πηγή: https://anthologio.wordpress.com/2019/10/26/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου