Του Σπύρου Παπασπύρου*
Με αφορμή τα συμβαίνοντα ( και όχι μόνο την περιπέτεια της περασμένης Κυριακής) στην ΝΔ έρχεται με δραματικό τρόπο στην επιφάνεια το μείζον ζήτημα των πολιτικών θεσμών, της λειτουργίας και αποδοτικότητας τους.
Σε μια περίοδο που οι πολίτες αναζητούν την έξοδο απο την κρίση, την απελευθέρωση απο μνημόνια,η λειτουργία των πολιτικών θεσμών, τα κόμματα είναι απο τους πιο σημαντικούς, εμφανίζονται φαινόμενα σήψης.
Η αντιμετώπιση της κρίσης προϋποθέτει ανάταξη,ποιότητα, αποτελεσματική και χρήσιμη λειτουργία τους.´Αποδεδειγμένα πλέον η μεταπολιτευτική "κομματική δημοκρατία" ή τα αρχηγικά κόμματα ( και εδώ η αναπαραγωγή του προτύπου με την εμφανιζόμενη ως ανοιχτή διαδικασία εκλογής που δείχνει και το εκρεμμές ανάμεσα στην αρχηγικό,δεσποτικό,μονοπρόσωπο τύπο ή όχι αφού έχει δισυπόστατη μορφή και δύναμη : αρχηγός και Πρόεδρος ανάλογα δηλ με το δοκούν ) πολτοποιούν αρχές συλλογικής λειτουργίας και υποβαθμίζουν την συμμετοχή στην ζωή τους και τελικά το παραγόμενο αποτέλεσμα.
Είναι ώρα να υπερβούμε την "κομματική δημοκρατία" και να περάσουμε στην πραγματική πολιτική δημοκρατία των πολιτών.
Τα κόμματα και κάθε πολιτικός θεσμός :μηχανισμοί, γραφειοκρατικών αγκυλώσεων ή επετηρίδας προσώπων και ιδιοτέλειας, διανομής της κρατικής εξουσίας ως το λάφυρο νίκης κά ανάλογων πρακτικών είναι ότι χειρότερο,τροχοπέδη,αναχρονισμός, καθυστέρηση, "σύγχρονα" σπήλαια.
Επομένως :
1.Ο εκσυγχρονισμός,η συλλογική λειτουργία,η μετατροπή σε παραγωγικά κύτταρα, η διαφάνεια, πρέπει να αποτελέσουν
στοιχεία-κριτήρια αναμόρφωσης.
Η δημοσιοποίηση των καταστατικών και του πλαισίου κανόνων, μεθόδων,διαδικασιών και αξιών λειτουργίας, όπως κάθε φορά επικαιροποιείται και αλλάζει, σε αδρές γραμμές πρέπει να τίθεται στην αξιολόγηση,την κρίση των πολιτών ανά τακτά χρονικά διαστήματα (πχ εκλογές για κόμματα) για να διακρίνουν,να έχουν λόγο, επιλογή, να είναι ουσιαστική και κοινωνική και οχι τυπική η δημοκρατική νομιμοποίηση.
2.Ο έλεγχος της ποιότητας του νομοθετικού έργου με την δημιουργία Γερουσίας, η μείωση των βουλευτών, το σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών και ο εκσυχρονισμός όλων των θεσμών που προσδίδουν περιεκτικότητα,
δυναμική, αποδοτικότητα ατην λειτουργία της δημοκρατίας απο τους θεσμούς συμμετοχής των πολιτών έως τα συνδικάτα , επαγγελματικές, επιστημονικές οντότητες και ενώσεις και την απονομή της δικαιοσύνης ή την συγκρότηση του κράτους, τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας , είναι ζητήματα που πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστούν με σύγχρονο και ωφέλιμο τρόπο για την χώρα, την κοινωνία, την δημοκρατία.
Εάν απο τις "καταστάσεις" των τραγικών ανεπαρκειών ή επαρκών γελοιοτήτων δεν μεταβούμε με σοβαρές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα σε μια νέα,δημιουργική πραγματικότητα και ικανότητα η παρακμή θα μας καθηλώνει στην κρίση.
Είναι δε αφελές πλέον και επικίνδυνη αυταπάτη το παραμύθι ότι με τέτοιους θεσμούς , συστήματα , με το υφιστάμενο μοντέλο να πιστεύουμε οτι αν επικρατήσουν οι "καλοί" μπορουν να αλλάξουν πράγματα με τα ίδια παγιωμένα πλαίσια ,νοοτροπίες, μέ�
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου