Τέλος διακοπών-αρχή αποφάσεων

 

Του Σπύρου Σεραφείμ

Ο Αύγουστος εκπνέει, οι διακοπές σου τελείωσαν, κι εσύ έχεις επιστρέψει στο κλεινόν άστυ και νιώθεις ότι θα πιάσεις τη νέα σεζόν από τον λαιμό και θα τη βάλεις κάτω...
Όταν λέμε «διακοπές», στην περίπτωση που πήγες, έτσι; Όπως και να έχει, όπως έχω γράψει ξανά, στο τέλος κάθε Αυγούστου οι ζωές μας μπαίνουν, πια, στους γνώριμους ρυθμούς της καθημερινότητας. Η ζωή μας δεν είναι, πλέον, ρέμπελη, σε μόνιμη σιέστα, όπως ήταν όλο το θέρος – ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε (προσθέτεις, κατά το δοκούν, όποιο αναφορικό «ό,τι» επιθυμείς).
Τώρα, πια, οι μέρες έχουν υποχρεώσεις -βασικά απέναντι στον εαυτό σου- άλλωστε τις προηγούμενες ημέρες πήρες(;) αποφάσεις για το υπόλοιπο της χρονιάς, αλλά -ίσως- και για το υπόλοιπο της ζωής σου. Σκέφτηκες πολύ, όσο το κύμα έσκαγε στα πόδια σου ή ο ήλιος μαύριζε την επιδερμίδα σου στα όρη-στ΄ άγρια βουνά, και κατέληξες σε μια λίστα που μπορεί, απλώς, να την κουβαλάς στο μυαλό σου ή να είναι υπαρκτή σε μια σελίδα Α4 ή σε μια κασετίνα τσιγάρων. Τι μένει, λοιπόν; Να την υλοποιήσεις, να την κάνεις πράξη, να της δώσεις σάρκα και οστά, όσο -ως συνέπεια- να πρέπει να φας και τις σάρκες σου. Και τα οστά σου. Υπολείπεται το να αρχίζεις να βάζεις ένα νοητό ή υπαρκτό «τικ» δίπλα από κάθε απόφαση-στόχο που έχεις επιτύχει, το γνωστό, καλλιγραφικό «ν», που όσο πιο μεγάλη «ουρά» έχει, τόσο πιο μεγάλη επιτυχία έχεις σημειώσει. Σαν αρχαιολόγος που ανακάλυψε ένα εύρημα που θα του εξασφαλίσει την αναφορά του στους αιώνες ή σαν Ισραηλινός που έριξε πύραυλο και έκανε σμπαράλια μια συνοικία στη Γάζα.
Αυτή η λίστα έχει τα πάντα μέσα – τα πιο παράταιρα, μεταξύ τους, θα τα βρεις εκεί: Από το να κόψεις το τσιγάρο και να πας σε μια άλλη δουλειά, μέχρι το να αδυνατίσεις και να χωρίσεις. Οι στόχοι έχουν διαφορετική σπουδαιότητα, αλλά αποτελούν το απαύγασμα των σκέψεών σου, των αποφάσεων που πήρες μια μέρα από τις προηγούμενες που έκανε ζέστη ή ήταν περασμένα μεσάνυχτα και σε τσιμπούσαν τα κουνούπια σε μια βεράντα είτε σε κάποιο μπιτσόμπαρο.
Μη γελιέσαι, όμως, κανέναν δεν μπορείς να ξεγελάσεις - βασικά τον ίδιο σου τον εαυτό. Οι υπόλοιποι χορτάσαμε από λόγια, προφανώς -περισσότερο από όλους- και ο ίδιος σου ο εαυτός: Από αυτή τη λίστα -η ιστορία με τις λίστες αποφάσεων της νέας σεζόν αυτό έχει δείξει- ίσως να μην κάνεις ούτε τα μισά, μη σου πω και τίποτα από όλα όσα σκέφτηκες και σε τρομάξω-απογοητεύσω.
Ο λόγος είναι «απλός». Στη ζωή μας κάνουμε αυτά τα οποία θεωρούμε πραγματικά σημαντικά και που έχουμε την τόλμη και την ασίγαστη επιθυμία να τα κάνουμε πράξη. Πολλές φορές, μια απόφαση που έχεις πάρει καλοκαιριάτικα, έχει τόσο «λούστρο» από το θέρος -όπως και να μεταφράζεται αυτό- που σε γέμισε αισιοδοξία για το παρακάτω της ζωής σου. Όμως, άνθρωπε, οδηγήθηκες σε αυτό το συμπέρασμα επειδή η χρονική στιγμή που έκανες χάι φάιβ με τον εαυτό σου και είπες «αυτό, τελικά, θα κάνω», συνέβη επειδή η υλοποίησή του απείχε πολλές μέρες (και νύχτες) από το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Και όσο πλησιάζουμε προς τα εκεί, για διάφορους λόγους, κάνεις πίσω. Μια εξαιρετικά σοβαρή εξήγηση -μπορεί να διαβάζεται ως απλοϊκή, αλλά κρύβει μέσα της αλήθεια- είναι ότι, εν τέλει, όπως και άλλες, προηγούμενες χρονιές, δεν έκανες και δεν θα κάνεις τίποτα από όσα σκέφτηκες, επειδή δεν τα ήθελες και δεν τα θέλεις πραγματικά. Δεν ήθελες στην πραγματικότητα να κόψεις το κάπνισμα, να πας γυμναστήριο, να χωρίσεις, να αλλάξεις δουλειά ή να ψάξεις για μια νέα, να, να, να..., επειδή -σόρι που στο λέω ξανά και, βασικά, ωμά- δεν το ήθελες και δεν το θέλεις και πάρα πολύ. Θα μου πεις, υπάρχουν και πολλοί παράγοντες-υπαρκτά, σοβαρά εμπόδια, που πήγαν και πάνε κόντρα στη θέλησή σου, γι’ αυτό και δεν έκανες και δεν θα κάνεις πράξη κάτι από τη λίστα σου. Προφανώς... Αλλά μείνε σε ό,τι σε αφορά: στη βαθύτερη επιθυμία σου για να κάνεις κάτι. 
Για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, λοιπόν, αυτούς που (τελικά) παρά τις αδυσώπητες δυσκολίες κάνουν πραγματικότητα τη λίστα των αποφάσεων που είχαν φτιάξει μέσα στο καλοκαίρι, να τους αγαπάτε λίγο παραπάνω, ναι;

πηγή: