Και τώρα Αλέξης... Καραμανλής!

Του Παντελή Καψή
Πριν από μερικούς μήνες ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξή του είχε επαναλάβει τη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι στην πολιτική υπάρχουν μερικά πράγματα που γίνονται, αλλά δεν λέγονται. Προχθές, στις ΗΠΑ, προχώρησε ένα ακόμα βήμα στην προσέγγισή του προς τον πατέρα της συντηρητικής παράταξης.
Οταν ρωτήθηκε τι υποδηλώνει το συστατικό «ριζοσπαστική» στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, επισήμανε στους συνομιλητές του πως όλες οι λέξεις δεν έχουν την ίδια έννοια στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Και τους υπενθύμισε ότι και ο Καραμανλής είχε ιδρύσει την ΕΡΕ, την Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση. Τόσο απλά!
Δεν γνωρίζω αν και αυτό εμπίπτει στην «αυτονόητη αλλαγή ύφους» που επιβάλλει το περιβάλλον του διαλόγου - στην προκειμένη περίπτωση οι ερωτήσεις που του απηύθυναν Αμερικανοί συνομιλητές του στο Ινστιτούτο «Brookings» και οι απαντήσεις οι οποίες δεν έγιναν ευρύτερα γνωστές.
Σε άλλο σημείο, πάντως, ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε ότι αν σχηματίσει κυβέρνηση, τότε η Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και του ΝΑΤΟ θα συμβάλει όπως μπορεί στην εκτόνωση της έντασης στην περιοχή μας. Το ΝΑΤΟ, από το οποίο κατά τα άλλα στο πρόγραμμα του Ιουνίου προβλεπόταν η αποδέσμευση της χώρας! Οσο για την πολιτική συνεργασιών, ο κ. Τσίπρας, αφού αυτοανακηρύχθηκε κληρονόμος της δημοκρατικής παράταξης, εξέφρασε την πρόθεσή του να εκφράσει τη μεσαία τάξη και να συνομιλήσει με άλλες δυνάμεις του ευρύτερου δημοκρατικού και σοσιαλιστικού χώρου.
Κατά μια ειρωνεία της τύχης, την ίδια ημέρα ο στενός του συνεργάτης, κ. Ν. Βούτσης, σε συνέντευξή του μιλούσε για κυβέρνηση της Αριστεράς μαζί με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οχι, ο κ. Τσίπρας δεν είπε κουβέντα για συνεργασία με το Κομμουνιστικό Κόμμα στις ΗΠΑ. Αυτονόητη αλλαγή ύφους, προφανώς! Ισως το καλύτερο που είπε ο κ. Τσίπρας, ωστόσο, ήταν ότι με τους «φίλους μας και εταίρους» Γερμανούς θα πρέπει να βρούμε «από κοινού λύσεις» για τη δανειακή σύμβαση - αυτή που στην ομιλία του είπε ότι «δεν θα σκίσουμε».
Εντάξει, το γενικό συμπέρασμα που έχουν ήδη βγάλει τα μέσα ενημέρωσης -η αλλαγή εικόνας που επιχειρεί ο κ. Τσίπρας- δεν αλλάζει. Ωστόσο, όσο και αν το αρνούνται, το εύρος των αλλαγών υποδηλώνει μια προσπάθεια συνολικής επανατοποθέτησης του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και της σοσιαλδημοκρατίας.
Ολοι οι σχολιαστές, του γράφοντος περιλαμβανομένου, έχουν χαρακτηρίσει ως θετική αυτήν τη στροφή, καθώς, αν επιτύχει, θα επιτρέψει έναν διάλογο μεταξύ των κομμάτων σε πιο ρεαλιστική βάση. Ομως, η πολιτική δεν είναι θέατρο. Δεν αλλάζεις το έργο μόνο και μόνο επειδή δεν αρέσει στους θεατές.
Με αυτήΝ την έννοια δεν έχει μόνο σημασία το αν θα μπορέσει να επιβάλει τις αλλαγές στους κ. Λαφαζάνη και Διαμαντόπουλο. Εξίσου ή και πιο σημαντικό είναι το γιατί τις κάνει. Αν έχει καταλάβει, δηλαδή, πως η πολιτική που υπερασπιζόταν ήταν λάθος.
Γιατί ακόμα και αν συμφωνηθεί με τους Γερμανούς ένα γενναίο, τρίτο κούρεμα, όπως επιθυμούμε όλοι, για να μπορέσει να σταθεί η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, θα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική. Θα χρειαστούν με άλλα λόγια και η δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά και οι μεταρρυθμίσεις.
Και επί αυτών, είναι αλήθεια, μίλησε ο κ. Τσίπρας. Αναφέρθηκε μάλιστα και στο σκανδιναβικό μοντέλο, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στις ξένες επενδύσεις, στη συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα - όσο πιο πολύ τον άκουγα τόσο μου θύμιζε τον Παπανδρέου. Οχι τον Ανδρέα, τον Γιώργο!
panteliskapsis@gmail.com