Μερικά κυβερνητικά διλήμματα

Του Τάσου Τέλλογλου
 «Καίγοντας» τον συνομιλητή της Τάκη Μπαλτάκο, η Χρυσή Αυγή «έκαψε», όσο και αν μοιάζει παράδοξο, την επιδίωξη της αμφίπλευρης διεύρυνσης της ΝΔ προς τα δεξιά και το κέντρο. Σήμερα πολύ περισσότεροι άνθρωποι απ' ό,τι πριν από 4 μέρες, (αδίκως) πιστεύουν ότι η διάλυση της Χρυσής  Αυγής είναι προϊόν της συνομωσίας για την αρπαγή των ψήφων της. Διότι η έρευνα για την οργάνωση είναι κάτι μεγαλύτερο από τα κίνητρα που μπορεί να οδήγησαν σε αυτή.
Αλλά και προς το κέντρο η Ν.Δ. είναι δύσκολο να «ψαρέψει» έχοντας στις τάξεις της ένα τέτοιο παρελθόν συνομιλιών με τη ναζιστική δεξιά. Και αν στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα άλλο αριστερό κόμμα, με λιγότερες αμφιβολίες για τη σημερινή Ευρώπη, πιθανόν να μην χρειαζόταν να αναρρωτιόμαστε για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της εκλογής για το ευρωπαικό κοινοβούλιο, στις 25 Μαΐου. Η εξέλιξη, τέλος, δυσκολεύει κάθε σχεδιασμό για μια σύμπραξη τμημάτων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ σε ένα σχήμα «Νέας Ελλάδας», αν μετά τις 25 Μαΐου η μεν Ν.Δ. μείνει όρθια, το δε ΠΑΣΟΚ βυθισθεί κάτω του 5%. Αυτό είναι το πολιτικό και έπειτα υπάρχει το νομικό και το επικοινωνιακό.
Τα τελευταία 24άωρα, επίσημοι και ανεπίσημοι αντιπρόσωποι της Χρυσής Αυγής, απειλούν με τη δημοσίευση οπτικοακουστικού υλιού, που είναι φυσικά προϊόντα υποκλοπής. Θυμίζω ότι η χρήση τέτοιων συνομιλιών τιμωρείται με 10 χρόνια κάθειρξη (η χρήση), αλλά εδώ και 5 μέρες μιλάμε και σχολιάζουμε όλοι ένα υλικό που είναι τέτοιο προϊόν εγκλήματος. Όχι λάθος καταλάβατε, δεν προτείνω να τιμωρηθούν τα μέσα, που απλά παραβίασαν το νόμο μαζί με τον Κασιδιάρη. Με την εφαρμογή από το κράτος του νόμου (sic) επιλεκτικά, μετά την πρώτη δημοσίευση, απλά θα δείξει ότι φοβάται τις επόμενες. Άρα τι προτείνεις, να συνεχίσει η δημοσίευση τέτοιων προϊόντων κατά παράβαση του νόμου, θα ρωτούσε κάποιος. Η δημοσίευση αυτών των συνομιλιών δηλητηριάζει από τη μια την ατμόσφαιρα και βάζει τη δημόσια ζωή να «χορεύει» στη μουσική της Χρυσής Αυγής, αλλά όσοι έχουμε -λόγω δουλειάς- σταθεί απέναντι σε κάποιον που εκβιάζει, με νόμιμα ή παράνομα αποκτηθείσα γνώση, γνωρίζουμε ότι τα «όπλα» του γίνονται πολύ λιγότερο αποτελεσματικά, όταν εκείνος που κομπορρημονεί ότι τα κατέχει καλείται να δημοσιεύσει ό,τι έχει.
Η στάση αυτη έχει τρία πλεονεκτήματα:

• Είναι πιο εύκολο να βρεις από πού διέρρευσαν και να ισοπεδώσεις τους παράνομους μηχανισμούς διαρροής. Αν δεν τους έχεις δημιουργήσει ο ίδιος και δεν έχουν απλά ξεφύγει από τον έλεγχό σου.
• Αν είσαι καθαρός, δεν έχεις να φοβηθείς παρά μόνο τη δημιουργία εντυπώσεων. Που μπορείς να ανατρέψεις με νέα στοιχεία ή εντυπώσεις.
• Βοηθάει να ολοκληρώσεις την πλήρη απαγόρευση της Χρυσής Αυγής, ένα ζήτημα (αν είναι πλήρης ή μερική) που είχε αποτελέσει αντικείμενο εσωτερικών κυβερνητικών συζητήσεων.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση προσπάθησε τις προηγούμενες μέρες να επηρρεάσει με την επιχειρηματολογία της τα ηλεκτρονικά, τουλάχιστον, ΜΜΕ, με μέτρια επιτυχία. Διότι το επιχείρημα «άλλο Μπαλτάκος άλλο Σαμαράς» είναι περιορισμένης αξιοπιστίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την περίοδο πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έπεισε ακόμα τη ρωσική πλατφόρμα, που ανήκει σε εταιρεία της GAZPROM, να κατεβάσει το επίμαχο βίντεο. Η τακτική αυτή μοιάζει να αγνοεί την παθογένεια των μέσων, που μοιράζονται σε ένα βαθμό την αγάπη της Χρυσής Αυγής και του κοινού, για την ...κλειδαρότρυπα και τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων (πριν τη Χρυσή Αυγή ήταν το μαλαισιανό μπόινγκ).
Ο χειρισμός της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής έγινε μέχρι σήμερα στηριγμένος αρχικά στο ψέμα -ότι δεν συνδέονταν με το κράτος και μάλιστα με τον σκληρό του πυρήνα- και στη συνέχεια, με μισές αλήθειες. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα βοηθάει μόνο η πλήρης αλήθεια, η πλήρης εκκαθάριση της υπόθεσης. Διαφορετικά θα δούμε και άλλα επεισόδια του ίδιου άχαρου και επικίνδυνου για τους θεσμούς έργου.

ΠΗΓΗ: