Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Θα μπορούσε να σουλατσάρει σε αμφιθέατρα, σε
συνέδρια και να αναλαμβάνει διεθνή αξιώματα. Τα ταξίδια άλλωστε είναι η
ζωή του και το προφίλ του κοσμοπολίτικο. Είναι από τα πρόσωπα που το
παγκόσμιο πολιτικό «τζετ σετ» τον έχει εντάξει στους κόλπους του εδώ και
πολλά χρόνια. Κι αν βαρέθηκε τα προεδριλίκια της Σοσιαλιστικής
Διεθνούς, υπάρχουν ένα σωρό αξιώματα στον ΟΗΕ, σε ιδρύματα και σε πολλά
άλλα φόρα. Γιατί λοιπόν ξαναμπήκε στο παιχνίδι, και μάλιστα την
τελευταία στιγμή; Τι ήταν αυτό που οδήγησε αυτόν τον «συμπαθή» πολίτη
του κόσμου να απαρνηθεί τους «φίλους» και να γυρίσει στους «εχθρούς»;
Αφήνοντας στην άκρη τα σκοτεινά σενάρια που κυκλοφορούν (ποιος τον έβαλε πάλι..;), τα πράγματα μπορεί να είναι πάρα πολύ απλά. Ο Γιώργος (το ΓΑΠ πια το λένε μόνο οι απαίσιοι εχθροί του) είναι ζωδιακά Δίδυμος. Κι ένας Δίδυμος δεν μπορεί να μείνει μακριά από το κοινό του… Θέλει και πάλι να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ζηλεύει που ένας μισητός ευτραφής αντίπαλος διοικεί το κόμμα του πατέρα του. Περίμενε, όμως, την κατάλληλη στιγμή και μπήκε στο παιχνίδι την ώρα που ο δαιμόνιος Μπένι βρίσκεται σε θέση εξάντλησης. Τώρα που φαίνεται να μην υπάρχουν πια αποθέματα πολιτικής μαεστρίας (τα ξόδεψε με την απόφαση για τις πρόωρες εκλογές) για περαιτέρω κινήσεις αιφνιδιασμού.
Και ποιο είναι το κοινό του Γιώργου; Πρώτα, είναι οι «ευγνώμονες» του παλιού ΠΑΣΟΚ που απέκτησαν ταυτότητα και όραμα για τη ζωή τους. Μετά, οι κρατικοδίαιτοι μικροαστοί αγανακτισμένοι που δεν ξεχνούν πως για χάρη τους ο Γιώργος έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες. Και τέλος είναι οι «ζηλωτές» της «αίρεσης» Παπανδρέου που δεν είχαν «εικόνα» να προσευχηθούν Κυριακές και αργίες.
Κι όλοι αυτοί τώρα, δεν έχουν χρόνο να σκεφτούν περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους ικανοποιεί απόλυτα, γιατί τους προσφέρει μόνο «αίμα» και διάθεση εκδίκησης. Μπορεί δηλαδή κάπου και να τους φοβίζει. Το Ποτάμι δεν το πολυκαταλαβαίνουν και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν είχε να τους υποσχεθεί πάρα μόνο ξενέρωμα και άχρωμους τακτικισμούς.
Ο Γιώργος χτύπησε την πιο εύστοχη στιγμή. Περιμένω με αγωνία να δω τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Οι περισσότεροι τον υποτιμούν αλλά στο τέλος εκπλήσσονται από τις εξελίξεις. Aπό τον Φεβρουάριο του 1999, ως τον Οκτώβριο του 2009 που έγινε πρωθυπουργός, κανείς δεν πίστευε ότι αυτή η δεκαετία θα τον έσπρωχνε στον μοιραίο άνθρωπο για την πιο κρίσιμη μεταπολεμική στιγμή της Ελλάδας. Σε ένα πολιτικό περιβάλλον που οι μάχες καθορίζονται από τις κρίσιμες μάζες των «συμπαθούντων», ο «κληρονόμος» της «δυναστείας» διαθέτει το τεκμήριο της «απαλλακτικής αφέλειας». Είναι ίσως από τα καταλληλότερα πρόσωπα να παίξει ρόλους και να επωμιστεί προσωπικές μειώσεις (πόσο βρισίδι έφαγε μετά το μνημόνιο..!). Αποδείχτηκε όμως χαλκέντερος και έτοιμος να ξανακερδίσει τις εντυπώσεις.
Ο Γιώργος είναι πονηρός και ο αυθεντικός «εκπρόσωπος» των ψηφοφόρων που είχαν απελπιστεί από τη σοβαρότητα της εκλογικής κατάστασης. Τους παρουσιάζεται, επιτέλους, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο που μόνο τις δόσεις «αθωότητας» μπορούν να εκτιμήσουν (τίποτα παραπάνω) και παράλληλα να εκδικηθούν τον Βενιζέλο για τη μνημονιακή του πολιτική.
Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε πόσο είναι το ποσοστό των ανθρώπων που θα στηρίξουν τον αεικίνητο Giorgos που είναι και πάλι πανέτοιμος να προσφέρει θέαμα, ψευδαισθήσεις και πολιτικό ενδιαφέρον σε έναν προεκλογικό αγώνα που έμοιαζε τελείως μελό.
Welcome back to the jurassic park again, George! Happy and more funny new year!
Αφήνοντας στην άκρη τα σκοτεινά σενάρια που κυκλοφορούν (ποιος τον έβαλε πάλι..;), τα πράγματα μπορεί να είναι πάρα πολύ απλά. Ο Γιώργος (το ΓΑΠ πια το λένε μόνο οι απαίσιοι εχθροί του) είναι ζωδιακά Δίδυμος. Κι ένας Δίδυμος δεν μπορεί να μείνει μακριά από το κοινό του… Θέλει και πάλι να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ζηλεύει που ένας μισητός ευτραφής αντίπαλος διοικεί το κόμμα του πατέρα του. Περίμενε, όμως, την κατάλληλη στιγμή και μπήκε στο παιχνίδι την ώρα που ο δαιμόνιος Μπένι βρίσκεται σε θέση εξάντλησης. Τώρα που φαίνεται να μην υπάρχουν πια αποθέματα πολιτικής μαεστρίας (τα ξόδεψε με την απόφαση για τις πρόωρες εκλογές) για περαιτέρω κινήσεις αιφνιδιασμού.
Και ποιο είναι το κοινό του Γιώργου; Πρώτα, είναι οι «ευγνώμονες» του παλιού ΠΑΣΟΚ που απέκτησαν ταυτότητα και όραμα για τη ζωή τους. Μετά, οι κρατικοδίαιτοι μικροαστοί αγανακτισμένοι που δεν ξεχνούν πως για χάρη τους ο Γιώργος έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες. Και τέλος είναι οι «ζηλωτές» της «αίρεσης» Παπανδρέου που δεν είχαν «εικόνα» να προσευχηθούν Κυριακές και αργίες.
Κι όλοι αυτοί τώρα, δεν έχουν χρόνο να σκεφτούν περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους ικανοποιεί απόλυτα, γιατί τους προσφέρει μόνο «αίμα» και διάθεση εκδίκησης. Μπορεί δηλαδή κάπου και να τους φοβίζει. Το Ποτάμι δεν το πολυκαταλαβαίνουν και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν είχε να τους υποσχεθεί πάρα μόνο ξενέρωμα και άχρωμους τακτικισμούς.
Ο Γιώργος χτύπησε την πιο εύστοχη στιγμή. Περιμένω με αγωνία να δω τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Οι περισσότεροι τον υποτιμούν αλλά στο τέλος εκπλήσσονται από τις εξελίξεις. Aπό τον Φεβρουάριο του 1999, ως τον Οκτώβριο του 2009 που έγινε πρωθυπουργός, κανείς δεν πίστευε ότι αυτή η δεκαετία θα τον έσπρωχνε στον μοιραίο άνθρωπο για την πιο κρίσιμη μεταπολεμική στιγμή της Ελλάδας. Σε ένα πολιτικό περιβάλλον που οι μάχες καθορίζονται από τις κρίσιμες μάζες των «συμπαθούντων», ο «κληρονόμος» της «δυναστείας» διαθέτει το τεκμήριο της «απαλλακτικής αφέλειας». Είναι ίσως από τα καταλληλότερα πρόσωπα να παίξει ρόλους και να επωμιστεί προσωπικές μειώσεις (πόσο βρισίδι έφαγε μετά το μνημόνιο..!). Αποδείχτηκε όμως χαλκέντερος και έτοιμος να ξανακερδίσει τις εντυπώσεις.
Ο Γιώργος είναι πονηρός και ο αυθεντικός «εκπρόσωπος» των ψηφοφόρων που είχαν απελπιστεί από τη σοβαρότητα της εκλογικής κατάστασης. Τους παρουσιάζεται, επιτέλους, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο που μόνο τις δόσεις «αθωότητας» μπορούν να εκτιμήσουν (τίποτα παραπάνω) και παράλληλα να εκδικηθούν τον Βενιζέλο για τη μνημονιακή του πολιτική.
Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε πόσο είναι το ποσοστό των ανθρώπων που θα στηρίξουν τον αεικίνητο Giorgos που είναι και πάλι πανέτοιμος να προσφέρει θέαμα, ψευδαισθήσεις και πολιτικό ενδιαφέρον σε έναν προεκλογικό αγώνα που έμοιαζε τελείως μελό.
Welcome back to the jurassic park again, George! Happy and more funny new year!
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου