Του Χάρη Μαθιόπουλου
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild, προ ημερών, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ είπε τα εξής: «Αυτό που χρειαζόμαστε - και πρέπει να γίνει το αργότερο την Άνοιξη του 2014 - είναι μια διάσκεψη για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών, ανάλογη με τη διάσκεψη του Λονδίνου για το πολεμικό χρέος της Γερμανίας το 1953 […] Πρέπει να σβήσουμε ένα μέρος του χρέους των εταίρων μας, να παρατείνουμε την αποπληρωμή των πιστώσεων, να μειώσουμε τα επιτόκια. Αυτό θα είναι αναπόφευκτο».
Στο ερώτημα εάν αυτό θα πρέπει να το πληρώσει η Γερμανία, ο κ. Σμιτ απάντησε: «Ναι. Στην αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορέσουμε να σώσουμε την ελληνική οικονομία. Και σας θυμίζω ότι κι εμείς οι Γερμανοί μετά τη διάσκεψη του 1953 ξεπληρώσαμε τα χρέη μας. Την τελευταία δόση το 2011». Αναρωτιέται κανείς, πόσο καλά και πόσο έγκαιρα μπορεί να ακούσει η Γερμανία τις προτάσεις Σμιτ. Ισοδυναμούν με μία μεγάλης κλίμακας σεισάχθεια, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για τον ευρωπαϊκό Νότο στο σύνολό του.
Ένα Σαββατοκύριακο τον Ιούλιο του 2012, ο Γερμανός αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ είχε πει - κάπως ανέμελα, είναι αλήθεια - ότι τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα είχε και μεγάλες συνέπειες για την Ευρώπη. Η βίαιη πτώση μετοχών και ομολόγων διεθνώς, ξεκινώντας από την Ασία την επόμενη Δευτέρα, έδειξε ότι ο υπόλοιπος κόσμος μάλλον διαφωνούσε. Και εξανάγκασε τον κ. Ντράγκι, λίγες μέρες αργότερα, όταν φάνηκε πόσο εύκολη ήταν η απώλεια ελέγχου, να δηλώνει πως θα έκανε ό,τι χρειαστεί για να υπερασπιστεί τη συνοχή του ευρώ.
Εάν οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης (αναθέρμανση της οικονομίας, είσπραξη των φόρων, ανάσχεση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μείωση της ανεργίας) δεν αποδώσουν, η Ευρώπη το καλοκαίρι του 2014 θα βρεθεί ξανά σε κρίση. Το 2012, η κα Μέρκελ μπόρεσε, τελικά, να αγνοήσει τις ανοησίες του κ. Ρέσλερ. Μακάρι, πριν είναι πολύ αργά, να ενστερνιστεί και κάτι από την πείρα του κ. Σμιτ.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild, προ ημερών, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ είπε τα εξής: «Αυτό που χρειαζόμαστε - και πρέπει να γίνει το αργότερο την Άνοιξη του 2014 - είναι μια διάσκεψη για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών, ανάλογη με τη διάσκεψη του Λονδίνου για το πολεμικό χρέος της Γερμανίας το 1953 […] Πρέπει να σβήσουμε ένα μέρος του χρέους των εταίρων μας, να παρατείνουμε την αποπληρωμή των πιστώσεων, να μειώσουμε τα επιτόκια. Αυτό θα είναι αναπόφευκτο».
Στο ερώτημα εάν αυτό θα πρέπει να το πληρώσει η Γερμανία, ο κ. Σμιτ απάντησε: «Ναι. Στην αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορέσουμε να σώσουμε την ελληνική οικονομία. Και σας θυμίζω ότι κι εμείς οι Γερμανοί μετά τη διάσκεψη του 1953 ξεπληρώσαμε τα χρέη μας. Την τελευταία δόση το 2011». Αναρωτιέται κανείς, πόσο καλά και πόσο έγκαιρα μπορεί να ακούσει η Γερμανία τις προτάσεις Σμιτ. Ισοδυναμούν με μία μεγάλης κλίμακας σεισάχθεια, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για τον ευρωπαϊκό Νότο στο σύνολό του.
Ένα Σαββατοκύριακο τον Ιούλιο του 2012, ο Γερμανός αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ είχε πει - κάπως ανέμελα, είναι αλήθεια - ότι τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα είχε και μεγάλες συνέπειες για την Ευρώπη. Η βίαιη πτώση μετοχών και ομολόγων διεθνώς, ξεκινώντας από την Ασία την επόμενη Δευτέρα, έδειξε ότι ο υπόλοιπος κόσμος μάλλον διαφωνούσε. Και εξανάγκασε τον κ. Ντράγκι, λίγες μέρες αργότερα, όταν φάνηκε πόσο εύκολη ήταν η απώλεια ελέγχου, να δηλώνει πως θα έκανε ό,τι χρειαστεί για να υπερασπιστεί τη συνοχή του ευρώ.
Εάν οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης (αναθέρμανση της οικονομίας, είσπραξη των φόρων, ανάσχεση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μείωση της ανεργίας) δεν αποδώσουν, η Ευρώπη το καλοκαίρι του 2014 θα βρεθεί ξανά σε κρίση. Το 2012, η κα Μέρκελ μπόρεσε, τελικά, να αγνοήσει τις ανοησίες του κ. Ρέσλερ. Μακάρι, πριν είναι πολύ αργά, να ενστερνιστεί και κάτι από την πείρα του κ. Σμιτ.
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου